Karşımdaki Beni Görmüyor ||Texting||

|Oyun|

"Küçük yaşlarda aldığımız küçük hasarlar, büyüdüğümüzde büyük hayallere dönüşürler..."

Ben: Ahsen ver şunu, çocuk musun ya?!

Ahsen: Bana ne? Bizimkilerden bir şey saklamamanı on kez söyledim.

Ben: Ben de sana bir şey saklamadığımı, sadece henüz söylemediğimi söyledim.

Ahsen: Beni ilgilendirmez, atacağım bunu onlara.

Ben: Ahsen! Yeter artık! Sınırını aşmayı bırak!

Ahsen: Sen de her zaman kendini haklı çıkarmayı kes! Hep sen haklısın ve hep senin sorunların var değil mi?

Ben: Ne alaka şimdi ya? Senin sorunların olduğunda da seninle ilgileniyoruz, ayrıca hep haklı değilim Ahsen. Kendini hep haklı çıkaran sensin.

Telefonumu, sertçe elime koyup odamın kapısını benzer sertlikle kapatarak gitti. Ahsen'in arada sırada olan hareketlerine artık iyice sinir olmaya başlıyordum, çünkü yaptıkları normal sayılmazdı.

Cahil Cühela: Neden bana görüldü atıyorsun? Yoksa söyleyeceklerim seni korkuttu mu?

Siz: Arkadaşlarımı senelerdir tanıyorum ve senin söylediğin herhangi bir şeye inanacak değilim.

Cahil Cühela: Ne diyeceğimi merak etmiyor musun?

Siz: Arkadaşlarım hakkında bilmediğim ve benden sakladıkları bir şey var, öyle mi? Ve sen bunu biliyorsun, öyle mi?

Cahil Cühela: Kesinlikle öyle ve bunu duymaktan korkar bir halin var sanırsam.

Siz: Hayır hiçbir şeyden korktuğum yok.

Cahil Cühela: Ama bu arkadaşınla aranı bozdu, bunu da inkar edebilir misin?

Siz: Evime kadar biliyor olamazsın. Bu kadar uzun boylu değil, değil mi?

Cahil Cühela: Uzun boylu mu? Bilmem ama evini biliyorum Aybike.

Cahil Cühela: Ahsen'in seninle kavga etmesi, kesinlikle bir kurgudan ibaret. Şu an evine yakın bir kafede oturuyor arkadaşların ve seni test ediyorlar akıllarınca. Oysaki sorsalar ben söylerdim, arkadaşlarını ne kadar sevdiğini.

Siz: Saçmalamayı kes artık! Onlar böyle bir şey yapmazlar, bana güvenirler.

Mesaj kısmından çıkan ellerim hızlıca Fethi'yi arıyorlardı. Bunu yapmış olamazlardı.

Ben: Alo Fethi, nasılsın?

Fethi: İyiyim, sen nasılsın?

Ben: İyi sayılmam. Ahsen'le tartıştık, her zamanki gibi kendimi haklı gördüğümü söyledi. Tartışmamız da şu mesajcı yüzünden çıktı. Bana, benden sakladığınız bir şeyler olduğunu söyledi saçma sapan. Sonra Ahsen de bunu söylemelisin deyip durdu. Oysaki telefonumu elimden almasa zaten söyleyecektim. Sinirlerim iyice bozuldu artık. Dün okulda olan garip şeylerden sonra da iyice bozuldu zaten sinirlerim, offf...

Fethi: Tamam sakin ol bir, sizin evin oralarda bir kafeye geçiriyoruz. Sen de gel, zaten Ahsen'e seni alıp gelmesini söyledim ama kavga etmekten başka bir şey yapmamışsınız anlaşılan.

Ben: Tamam, annemden izin alayım gelirim.

Telefonu kapattıktan sonra annemin yanına geçtim hızlıca.

Ben: Annecim...

Annem: Efendim kızım?

Ben: Fethiler kafeye çağırdı, bizim buradakine... Gideyim mi?