HeartBeat!

Doktor Lee.

İyi okumalar.

Jisung'un ağzından.

Bugün yeni bir iş günümdü.
ilk defa bi hastanede çalışıcaktım.
Bu içimdeki duyguyu size anlatamayacağım kadar güzel. Uzun zamandır çabalıyorum, meslek sahibi olmak için..
Çabalarım boşa olmadığını elbet bir gün anlamıştım ve sonunda istediğim oldu.
Seneler sonra oldu evet.
Sonunda "Doktor" oldum.

Doktor kelimesinde en güzel hissettiğim duygular vardı,hâlâ var.
söylenişi,ameliyathâne,nöşter,göğüs tüpü, steteskop,beynin içindeki o tümörü almak,beyaz önlük,her şeyi geride bırakan o beyaz önlük..

Ve daha çok şey..

Bunlar bana mutluluk kazandırıyor.

Geçmiş peki o mu nasıldı?

Geçmişte yani 2007 yılında eski okulumdaki müdür'ün bana dediği o sözlerin çoğu şu şekildeydi.
"Senden bi halt olmaz!"
"Eğitim hayatın bitti!"
"Buraya kadar!"
"DEFOL!"..

Bu sözlerden sonra ne yapılabilir ki?

Babam, bildiğin öz babam beni üvey annem yüzünden babaannemin kapısına atmıştı.

ama şuan babaannem hayatta değil.

Hayatta değil evet ama
Benim babaannem bana tek değer veren kişiydi.

Ve

Babaannemi öldüren kişi şuan benimle beraber bu hastanede çalışıyor.
o kişi yani Jin Bey geçmişte o ameliyatı yapmış üstelik çok kolay bi ameliyat.
Ameliyatta ters giden şeyler olmuş büyük ihtimalle bugüne kadar evrakları vermediklerin göre evet.
Buraya o ameliyatın nasıl geçtiğini öğrenmek için geldim,adalet yerini bulacak elbet.Babaannem için buraya geldim.

Tüm sorularımın cevabını burda alıcam.

Elbet bir gün ben kazanıcam.

..

Erkeklere ait giyinme odasında bunları düşünüyordum,artık hazırlanmam lazımdı.
Yeterince vakit kaybetmiş olabilirim.

Oturduğum yerden kalkıp dolabıma doğru yöneldim.
Dolabımı açtıktan sonra beyaz önlüğümü alıp savurarak giydim.

Steteskobumu boynuma koydum.

Son olarak kartımı yakamdaki cebe taktım.

Düşüncelerden uzak kalarak yavaş adımlarla odadan çıktım.

Ve yeni bir başlangıca hazırdım.

^---------^

Asansör ile giriş kata inmiştim sebebi bi kaç tane evrak imzalamam gerekiyordu.
Sekreter bana evrakları uzattıktan sonra imzalamaya başladım.

Gözüm etrafa takıldı bi anda.
Çoğu asistan ordan oraya koşuşturuyordu.
Malum asistan oldukları için yoğunlar.
Her neyse şuan herkesin hastası vardı ve ben boş olduğum için evraklardan sonra kafe tarafına gidip bi kahve alıp,bi kenara oturdum. Etrafı inceliyordum.

Kahvemi yudumlarken bi anda karşı tarafta insanlar toplanmaya başladı.
Ardından "Doktor"
"Doktor yok mu?"
Gibi bağırışlar duymaya başladım.

Koşarak ilerlerken biri asista'nın boynundan tutup bir şeyler geveleniyordu.

Kalabalığın yanına varınca çekilmelerini söyleyip tam olaya daldım.

Hastanın yanına gidecektim ordaki koltukta oturuyordu ama asistanı tutan kişiye dikkatim kaydı.

Aralarında "doktor nerde" gibi şeyler konuşuyorlardi ama nerdeyse asistanı öldürecekti.