Ormandaki Avcı 1: Vampir'in Aşkı (Düzenleniyor)

1.5-Yaşam-

Ormandaki Avcı'nın on beşinci bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar dilerim 💫

Elimle ağzımı kapatmış karşımdaki yaratığa bakıyordum. Yeşil gözleri her ne kadar yeşil renkli olsa da ateş saçıyordu. Devasa cüsseli, bedenine göre küçük kanatları olan, gri renkli iğrenç bir yaratıktı. Kepçe kulakları bu yaratığı daha çok çirkin yapıyordu. Uzun kolları vardı.

Hırlayarak üzerime yürümeye başlayınca geri çekilmek için geri adım attım ancak elbisemden gelen cız sesi ile daha fazla geri gidemeyeceğimi anladım. Yutkunarak yaratığa baktım. Sağ kolu biraz havaya doğru kalkmıştı. Altından geçerek kendime zaman kazandırabilirdim.

Yaratık bana doğru gelirken koşmaya başladım. Sağ kolunun tam altına gelince eğilip kolunun altından geçtim. Ayağım kaydığı için kendimi yerde bulmuştum. Yaratık bana doğru gelirken ayağa kalkıp merdivenlere koşmaya başladım. Ancak ben daha yeni adımımı atmıştım ki uzun kuyruğu ile beni duvara doğru savurdu. Sırtım sertçe duvara çarpınca inleyerek kendimi yere bıraktım. Nefesim saniyeler içerisinde kesilmişti. Öksürerek kendimi toparlamaya çalıştım.

Kuyruğunu tekrar bana doğrultunca yana çekilerek son anda kurtuldum. Elime hançeri alıp hemen yanımdaki kuyruğa sapladım. Hançeri geri çektim. Yaratık acı içinde kıvranırken ayağa kalkıp ona koşmaya başladım. Hançeri bir kez daha ona sapladım. Yaratık acılar içinde kıvranıyordu.

Kuyruğunu kaldırıp bana çevirdi. Kaçmak için adım atmıştım ki kuyruğun bana çarpması ile kendimi yerde buldum. Sol kolunu bana vurmak için kaldırmıştı ki o an birşey oldu.

Gloria korkuluklardan yaratığın üzerine atladı. Elindeki hançeri yaratığın gözüne sapladı. Yaratık kendini kurtarmak için çırpınırken Gloria yaratığın ikinci gözünü de oyuyordu. Yaratık kollarını kaldırınca Gloria'ya vurmak için hazırlandı. Gloria onu görmemişti. Ayağa kalktım ve onlara doğru koşmaya başladım. Elimdeki hançeri sıkıca kavrayıp yaratığın göğsüne sapladım. Yaratık öyle bir titredi ki bu sefer onun işini bitirdiğimizi anladım. Hançeri geri çekip birdaha saplayınca yaratık hareketsiz kalarak kendini yere attı. Gloria yaratıkla birlikte düştüğü için onun yanına gittim. Her yeri kan içinde kalmıştı. Benimde elbisem kan içindeydi.

Elimi uzatıp onu kaldırdım. Üstünü başını düzeltip yaratığa döndü.

"Öldü mü?" diye sordum. Başını salladı. "Onu sen öldürdün." Gözlerimden yaşlar akmaya başlayınca Gloria kaşlarını çattı. "Hey! Ağlama!" diye bağırdı.

"Ben birini öldürdüm." Göz devirerek kollarımı tuttu. "Evet sen birini öldürdün. Ama kendini korumak için." Gözlerini yumup geri açtı. Derin nefes aldı. "Her zaman kendimde seni görüyorum Veronica. Bir zamanlar bende senin gibi masumdum. Hayatımda ilk defa bir adamı öldürdüğümde daha on bir yaşındaydım. Ailemi korumak için ilk defa birini öldürmüştüm. İşte o günden sonra asla masum biri olmadım. Bende senin gibi savunmasızdım. Ama hayat bizim önümüze hep engeller koyar Veronica. Gerekirse birilerini öldürerek o engelleri geçeriz. Sen kötü birşey yapmadın. Kendini korumak için onu öldürdün. " Parmağını kaldırıp haritayı gösterdi. "Şuradaki haritayı alırsan sen dahil üç kişinin hayatı kurtulacak. "

Göz yaşlarımı elbisemin temiz kısmıyla sildim. Gloria gerçekten örnek almam gereken bir kadındı. Bunca şeyleri yaşamasına rağmen hala dimdik ayaktaydı. Kocasından şiddet görse de hala kız kardeşi için çabalıyordu. Gloria'yı seviyordum. O ne kadar kötü biri gibi gözükse de tanıdığım en iyi  kişilerden biriydi.