ផាច់!
សម្លេងទះកំភ្លៀងពីស្រ្តីចំណាស់ម្នាក់ទះទៅលើកូនចិញ្ចឹមដែរហ៊ានតមាត់ជាមួយនាង ព្រោះតែគេមិនចង់ធ្វើរឿងដែរនាងឲ្យគេធ្វើវាហួសហេតុពេកទើបគេមិនព្រមធ្វើ
«យើងឲ្យឯងបែកគ្នាជាមួយអាសម្រែរនោះហើយទៅយកអាណាដែរមានៗ កុំធ្វើមើលតែយើងឲ្យឯងទៅស្លាប់អញ្ជឹងនោះ រាល់ថ្ងៃមានមើលដំបូលផ្ទះខ្លួនឯងទេ?»នាងស្រែកជេរកូនមិនប្រណីដោយចិត្តខឹងសម្បារនិងរាងតូចដែរជាកូនចិញ្ចឹមរបស់នាង នាងសែនស្អប់ៗដែរគេមានចរឹកស្លូតៗធ្មើកៗធ្វើស្អីក៏មិនកើតដែរ ចរឹកមើលតែស្រី រាងរូវល្អជាងស្រីទៅទៀត នាងសែនខ្ពើមនិងកូនចិញ្ចឹមម្នាក់ជាងខ្លាំង បានជានាងបង្ខំឲ្យរាងតូចទៅនៅផ្ទះរបស់មហាសេឋ្ឋី
ម្នាក់មិនតែប៉ុនិងទេ នាងថែមទាំងបង្គាប់បញ្ជាររាងតូចឲ្យទាក់កូនម្ចាស់ផ្ទះទៀត រាងតូច
ផាកជីមីន ក្រវីក្បាលបដិសេធនិងនាងមិនព្រមធ្វើ ហើយក៏មិនចង់ទៅទីនោះដែរ
«ខ្ងុំអត់ទៅទេម៉ាក់ខ្ងុំខ្លាច!»
«បើឯងមិនទៅអ្នកណាទៅ?យ៉ាងមិចនៅនឹកអាក្ររហាមអត់បានសុីនិងមែនទេ?យើងប្រាប់ឯងទៅចុះណាទោះឯងមិនព្រមក៏គេមកយកឯងទៅដែរ ទៅធ្វើកញ្ជាស់គេហើយកុំភ្លេចធ្វើអាមាយាទរបស់ឯងនិងទៅទាក់កូនម្ចាស់ផ្ទះគេផង !»
«ហ្អឹកៗម៉ាក់ខ្ងុំមិនធ្វើទេ!»
«ឯងនេះធំដុះស្លាបហើយមែនទេបានជាយើងនិយាយអីឯងក៏ឯងមិនស្ដាប់ យើងជាម៉ែឯង យើងបញ្ជារក្បាលឯងស្អីក៏បានដែរ កុំមកតសម្ដីជាមួយយើងដែរជាអ្នកមានគុណជាមួយឯងមើលថែរតាំងពីបាតជើងក្រហមឯងគួរតែសងគុណយើងបានហើយ!»
«តែខ្ងុំនៅរៀនម៉ាក់មិចនិងទៅធ្វើបានទៅ?»
«ឈប់រៀនទៅមិនបាច់រៀនមិនបាច់ស្អីទេ
រៀនរកងាប់ស្អីអស់តែលុយយើងទទេគ្មានបានឃើញស្អីបានមកវិញឡើយ!»
«ម៉ាក់ខ្ងុំឈប់មិនបានទេ!»ជីមីននិយាយជាមួយ
ម៉ាក់របស់ទាំងយំអោនមុខចុះសែនខ្លាចកែវភ្នែកដ៏កាចសាហាវរបស់នាង
ផាច់!
មួួយដៃទៀតដែរនាងបានទះទៅលើថ្ពាល់របស់ជីមីនសាច់ថ្ពាល់ប្រែជាក្រហមមានស្នាមម្រាមដៃច្បាស់ៗ
«ត្រចៀកនិងថ្លង់ឬយ៉ាងមិច?បានជាយើងនិយាយអម្បាញមិញឯងមិនស្ដាប់ហាស៎?»នាងទះជីមីនមួយដៃទៀតមួលផងក្ដិចមកវាយទៅលើខ្លួនផង ធ្វើឲ្យរាងតូចរមីរមួលខ្លួនគេចពីម្ដាយ
