_TÜKENMEMİŞ UMUTLAR_

💫8.Bölüm💫

👉Selamın aleyküm kardeşlerim👈

.....
Devamı Ayşe'den

Adam beni dar bir sokağa çekiştirirken ağzımı kapatan elini aniden ısırdım.
O elini tut masıyla bacağının ortasına tekmeyi vurdum.
Eee bizde çok tecrübeli olmasakta bir şeyler biliyorduk.
Adama tekme de atmamla acı dan yere yapıştı.

"Aaah manyak, şimdi seni gebereceğim "dedi ve kalkacakken karnına bir tekme daha attım.

Tekrar acı dan kıvranırken "pislik herif " dedim.
Ve ordan hızlı bir şekilde yürümeye başladım.

Koşar adımlarla durağa yetiştim ve ilk gelen otobüse bindim.

"Oh be sonunda geldim ay kesin geç te kaldım . " diyip sınıfa girdim.

Öğretmenin gelmediğini anladığımda elimi kalbime koyup bir oh çektim.
Hemen boş bir yere oturup bu gün olanları düşündüm.
Gerçekten bazen anlamakta zorluk çekiyorum insanlar nasıl bu kadar kötüleşe biliyor böyle tacizciler yüzünden kızlarını dışarıya göndermek istemiyor bazı aileler.

Belki her genç kız benim gibi kendini koruyamaya bilirdi ve olacakları hiç düşünmek istemiyorum.
Rabim her daim hepimizi korusun.

Düşüncelerden sıyrılıp içeriye giren erkek öğretmene bakışlarımı çevirdim.

Herkese günaydın dedikten sonra masaya oturup konuşmasına devam etti.

"Gençler bu dönem bir gezi turumuz var herkesin gelmesini tavsiye ederim çünkü güzel bir gezi olacak. "

Öğrencilerden bir tane tanımadığım erkek söze girdi "hocam nereye gideceğiz "

"Uludağ'a gidiyoruz. Biliyorsunuzdur bu günlerde orda kar yağıyor ve hava baya soğuk isteyen kendiyle birlikte bir tanıdığıyla da gelebilir."

Hemen arakalardan bir öğrenci daha " hocam ne zaman gidiyoruz kaç gün kalacağız " dedi ve hocayı dinlemeye başladı.

"İki gün sonra gidiyoruz hazırlanıp buraya geleceksiniz kampüsten yola çıkacağız. Birde iki gün kalacağız bence yeterli bir süre eğlenmek için"

Herkes hocayı onayladı lar ve hoca da ders anlatmaya başladı.
Birden bakışlarım çaprazım da oturan Ömere baktım pür dikkat öğretmeni dinliyordu.

'Ay Ömer de gelirdi şimdi degilmi anlamadım zaten okulda evde heryerde önüme çıkıyor bari geziye gelmese..
bi yanim gelmesinden gerilirken bi yanım gelme düşüncesine anlam veremediğim bir şekilde heyecanlanmiştı.

Dersler bitmiş, şimdi de eşyalarımı toparlıyordum .
Son olarak telefonumu da cebime atarak sıradan kalkıp sınıftan çıktım.

Durağa doğru yürürken bir bankta oturan kadının fenalaştığını gördüm nefes darlığı yaşıyordu galiba ve başında onu sakinleştirmeye çalışan karde1şim Bekir yaşlarında bir kız çocuğu gördüm ve hızlı bir şekilde adımlarımı oraya yönlendirdim.

Onlara yetiştiğimde hemen kadına
"Hanım efendi ne oldu. Neden fenalaştınız " dedim.

Kadın cevap veremeyince kızı olduğunu tahmin ettiği kız "ann..min astımı var spreyini evde unutmuş ve bir den fenalaştı.
Ne.. yapacağımı bilmiyorum abimi aradım buraya geliyor." dedi ve çok korktuğu için ağlıyordu.

Fenalaşan kadına baktığımda boğazını tutmuş bir şekilde nefes almaya çalışıyordu. Hemen kadının başına bağladığı eşarbın boğaz kısmını gevşettim.
"Hanım efendi sakin olun hemen ambulansı arıyorum. " dedim ve cebimden telefonu çıkartarak ambulansı aradım. Ambulansa hemen adresi tarif ettim.

Kısa bir süre de ambulans geldiğinde görevliler hemen kadını sedyeye aldılar çünkü hiç nefes alamıyordu küçük kızı da Ambulansa katarak bende bindim.

Hastaneye geldiğimizde kadını bir odaya aldılar ve hemen arkasından doktor girdi.
Biz de kapıda bekliyorduk, küçük kız çok korkmuştu yanına gidip
"Gel bu sandalyede oturup bekleyelim tamam mı"

Küçük kız titrekce cevap verdi. "Ta..mam" birlikte oturduktan sonra "canim adın ne bakalım"

"Menesa" dedi. "Menesacim şimdi anneni hemen çıkartmaya bilirler o yüzden babanı veya başka bir yakınına haber verelim"

"Ben..im babam yok" dedi ve gözünden bir yaş daha aktı.
O an sanki içim parçalandı çok üzüldüm keşke bu soruyu sormasaydim.

"Peki ailenden başka birileri varmı?"

"Evet, abim var onu arayalım " dedi.

"Tamam numarasını biliyormusun"

"Evet" hemen cebimden telefonumu çıkartarak rehbere girip açtıktan sonra " Al bakalım numarasını yaz ve arayalım ama abine sen haber verebilirmisin canım "
"Tamam "diyip telefonu elimden alarak numarayı yazdı
Ve kulağına götürdü biraz çaldıktan sonra karşı taraf telefonu açtı.

Menesa abisi olduğu kişiye özet geçerek her şeyi anlattıktan sonra hastanede olduğumuzu da söyledi ve telefonu kapattı.

On dakika sonra odadan doktor çıktı. Hemen ayaklandık.
"Hastanın yakınları sizmisiniz"
Hemen cevap verdim. " şey doktor bey yanımda ki kızı oluyor ama ben onlara yardım ettim. Hastanın durumunu söyleyebilir misiniz "

"Hanım efendinin astımı var ve zamanı da hemen ilacını almadığı için nefes almakta çok zorluk çekmiş şimdi daha iyi kendisini çok yormaması gerekiyor. Kendine gele bilmesi için serum taktık serum bittiğinde girebilirsiniz " dedi.

"Teşekkürler doktor bey "

"Rica ederim "dedi ve yanımızdan gitti.
"Hadi Menesa gel annenin yanına gidelim " dedim ve birlikte odaya girdik.

Kadına serum takılmış bir şekilde yatakta uzanıyordu. Bizim içeriye girmemizle bakışları hemen bizi buldu Menesa "Anne " diyerek hemen annesine koşup sarıldı.

"Oy kuzum benim korkma bak annen şu an daha iyi tamamı."dedi ve bana döndü gülümseyerek "kızım Allah senden razı olsun kim bilir sen yardım etmeseydin daha kötü bir halde de olabilirdim."dedi kısık bir sesle

"Allah sizden de razı olsun efendim kim olsa yardım ederdi. Sadece ambulansı ardım." Dedim ve ben de ona gülümseyerek baktım. Çok tatlı tahminimce kırk yaşlarında ama hala yaşlı görünmeyen güzel ve iyi birisine benziyordu.

Birden kapı açıldı. Kesin kadının oğlu gelmiştir dedim ve yine beklemediğim bir yüzle karşılaştım. Aahh bu gözler daha ne kadar şaşıracaktı.
🍂🍂

_size çok beğendim bir olay anlatacağım_

"Eflatun a iki soru sormuşlar.
Birincisi: İnsan oğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nedir?"
Eflatun şöyle cevap vermiş: Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler. Ne var ki çocukluklarını özlerler.
Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler. Ama sağlıklarını geri almak için de para öderler. Yarından endişe ederken bu günü unuturlar. Dolayısıyla ne bu günü ne de yarını yaşarlar.
Hiç ölmeyecek gibi yaşarlar. Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler.."

Sıra gelmiş ikinci soruya: Peki sen ne teklif ediyorsun?
Bilge yine sıralamış: Kimseye kendinizi sevdirmeye kalkmayın.
Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi sevdirmeye bırakmaktır..
Önemli olan; hayatta "en çok şeye sahip olmak" değil,
"En az şeye ihtiyaç duymaktır..."

......
Evet bölüm sonuna gelmiş bulunmaktayız. 🙂
İnşallah güzel bir bölüm olmuştur.
Bölümlerden haberdar olmak için beni takip ediniz.
Hatalarım varsa affola Allah'a emanet olun...🥀🥀🥀🥀
🙂🤗🙂🙋‍♀️