Mardin Gelini (Tamamlandı)

4.𝑏ö𝑙ü𝑚(𝑑𝑒𝑟𝑚𝑎𝑛 𝑘ı𝑧ı)

İnsanlar bazen telafisi olmayacak hatalar yapardı.ama bunun biraz geç farkına varırlar,vardıkları zaman ise işte o zamanda artık herşey için geç olur..

"Sen bizim adımızı zedelendin Aram düşmanının kızına hele de sözlu bir kızı kaçırdın ama biz senin yanında durduk sevdiği kız dedik." Şiyar ağa sinirle konuştu. O insanlar ile ne kadar bir araya gelmek istemesede torunu herşeyi maf etmişti.

"Seviyorum dede ben onu"dedi Aram ne yaptığının oda farkında değildi.ama o kızı her gördüğünde o kalbi anında yumuşuyordu. Seviyordu hemde yılardı."sevecek başka kız mı bulamadın oğlum?"

"Çok yanlış şeyler yapıyorsun Aram bunun farkına var bu öyle çocuk oyuncağın'a benzemez.bunu bil de gerisi sana kalmış." Diyerek ordan ayrıldı o üstüne düşen görevi yapmıştı. Uzun bir süre arkasından baktıktan sonra odasına doğru ilerledi. Sonunda istediği şey olmuştu sevdiği kıza kavuşturdu

Odaya girdiğinde İclal ile göz göze geldi.genç kız yatağın üstüne oturmuş öyle ortalığa bakıyordu.Nelere sebep olmuştu bunun biraz geç farkına varmıştı ama artık herşey için çok geçti.

"Ee derman kızı kaldık baş başa"dedi Aram çapkın bir gülüşle. Lakin İclal gülmüyordu."ne saçmalıyorsun sen hala. abimi görmek istiyorum."dedi İclal ne halde olduğunu bilmiyordu. Burda böyle konuştuğuna göre aşiret üyeleri onun yanında kalmasını istemişti. Kurtulmuştu herşeyden, herkesten. Ama abisi onunla konuşması gerekiyordu başına neler geldiğini anlatması gerekiyordu.

"Abin gitti bundan sonra o insanlarla asla konuşmak yok.eğer konuşursan işte o zaman herşey bozulur.unutma bunu derman kızı şimdi gidiyorum ben yan odadayım sakın aptalca bir şey yapmaya kalkma ."diyip odadan ayrılmıştı Aram. Yapacağı herşey hayatına mal olabilirdi. Ve Aram bunu istemezdi..

Genç kız neler yaşanmıştı böyle bilmiyordu.Daha bir kaç hafta önce bile mutluydu evet ne kadar ailesi onu kötüleyip dursada orda sığınacağı bir limanı vardı..peki şimdi onu kim koruyacaktı, arkasında kim duracaktı?

İnsan elindekileriyle yetinmeyi bilmeliydi..eğer bilmezse o zaman cezalandırılırdı. Kapının açılmasıyla irkildi kim olduğunu anlamak için baktığında genç bir kız olduğunu anlamıştı..

"Şey böyle girdim ama kusura bakma kapıyı çaldım duymadın bende iymisin diye baktım." Dedi Viyan İclal kapıdaki kıza baktı bir süre tatlı bir kızdı kumral ,zayıf,uzun bir kızdı..

"Hiç önemli değil gelsene içeriye" Viyan elindekilerini yatağın üzerine koyup iclal'in yanına geçip oturdu. "Bunları anam gönderdi yarınki dini nikahda giysin dedi aslında o getiricekti ben gelip bir seninle tanışmak istedim."

"Annen'mi gönderdi?" Deedi İclal sorgular bir biçimde "evet anam göründüğü gibi değildir iyi bir insandır o bir an seni abimle görunce"

Düşmanı olan kadın onu düşünürken.. annesi acaba onu hiç düşünmüş muydu? bence düşünmemişti.. hemde hiç .

"Anlıyorum "diye mırıldandı dediklerini yapmaktan başka şansı yoktu. Burda kaldığı sürece olanların dediklerine uyması gerekiyordu. En azından kendi mutluluğu içi.."Sen açsındır şimdi gel beraber mutfağa inelim hem sana konağı göstermiş olurum"

Ne önemi vardı ki işi bitince gidecekti buralardan..

"Tamam"diyip viyanın arkasından gitmişti. Açtı dünden beri bir şey yemiyordu viyan'ın gelmesi iyi olmuştu bunu asla Aram'a söyleyemezdi.

"Bak mutfak burası bu melek abla yılardır burda çalışır".viyanın her sözüne baş salıyarak cevap veriyordu çok yorgundu her an bayılıp düşebilirdi.

"Oo İclal hanımda burdaymış"dedi Zelal yıllarca elde edemediği adamı elinden almıştı bu kadın. Günlerdir süren umudu bugün kırılmışt. Şimdi anlıyordu Aram'ın onu neden istemediğini çünkü İclal Derman vard.."Ne diyorsun sen Zelal abla?"dedi Viyan iclal'in önüne geçti. Abisine açık olduğunu biliyordu ama o yarın İclal ile evlenicekti.

"Sen karışma Viyan. kimsin sen ya ?bu evin hanımı olamazsın tamamı bu evin bir tek hanımı var oda benim Aram benim"dedi Zilan Aram ile evlenme hayaleri kurarken neydi bu yengesi zaten birde İclal çıkmıştı başına. Ne dediğini anlamadı İclal hızla kolunu çekti. Başı dönüyordu dünden beri hiçbir şey yememişti. Daha fazla dayanamadı genç kız kendini karanlığa gömuştu.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen abim seni sevmiyor istemiyor anla artık!" Viyanın sesi konakta çınlarken Zilan yerde yatan kıza baka kaldı.konaktaki herkes mutfağa toplanmıştı. Olaylı bir gün olmuştu ve olmaya da devam edecek gibiydi.

"Ne oluyor burda Viyan"dedi Aram takı yerde yatan kızı görene kadar."kolanya getir."diye bir emir vedi hemen. Viyan hızla gidip bir kaç dakika sonra elinde bir kolanya ile döndü. Aram genç kızın bileğini oyalıyor Viyan ise başında bekliyordu Zelal gibi. Ayılan İclal ise ne olduğunu bir türlü anlamadı bir anda kendini yerde bulmuştu.

Aram güçlükle genç kız alıp odasına çıkardı."burdan ayrılma geliyorum."diyip çıktı başına bela almıştı İclal kesinlikle baş dönmesi geçmiyordu..

.....

Herkes odasına giderken mutfaka sadece Viyan,Zelal  ve Aram vardı."hepsi Zelal yüzünden oldu abi geldi yengeme saçma sapan şeyler söyledi oda bayıldı .hanım ağa olmak onun haklıymış öyle dedi"

"tamam güzelim sen çık odana"diye mırıldandı Aram. Zelal'in bu kadar ileriye gidebileceğini düşünmemişti.

"Sen ne sanıyorsun kendini Zelal?  seninle evleniceğimi falanmı ölürüm de evlenmem seninle. hem ben seni eğer sevseydim evlenirdim.benim gözumde Viyan ve Didem gibisin sen kardeşim olarak göruyorum seni.bir daha sakın"diyip hızla ayrılmıştı mutfaktan. Yüzünü bile görmeye tahammül edemiyordu.

Zilan daha fazla dayanamıştı öluyordu her geçen gün ama Aram bunu görmuyordu.mutfaktan ayrılıp hızla odasına gitmişti.ama o sevdadından asla vazgeçmezdi yaparım dediyse yapardı..

Öbür yandan odasına çıkan Aram genç kıza doğru ilerledi. Aç olmalıydı o yüzden bayılmıştı."iyimisin?" Diye sordu. İclal kafasını kaldırıp Arama baktı. " Madem sevdiğin vardı neden evlendin benimle?"

"Ona aşık falan değilim. Açsın Viyan sana yemek getirir şimdi onun adına senden özür dilerim."

Başını olumlu anlamda sağlamakla yetindi genç kız. Başı dönüyordu. Çok güçsüz düşmüştü. Odadan çıkan adana bakamadı bile. Kafasını yastığa yasladı. Kapının açılması ile gözleri orayı buldu. Viyan yemek getirmişti ona. Elimdeki tepsiyi masaya bıraktı.

"Kusura bakma." Diye mırıldandı tatlı bir kızdı böyle bir ilgi hiç beklemiyordu burdaki insanlar kendi ailesinden daha çok değer vermişti ona. Önündeki bol soslu makarnaya baktı. En sevdiği yemeklerden biriydi. Bugün şanslı günümdeydi. "Umarım beğenirsin abim senin için yapmamı istedi."

"En sevdiği yemeği nerden biliyordu?

...

Annesinin karşına geçip oturdu Aram hemen yanında babaanesi vardı."Zelal bir daha böyle birşey yaparsa onu affetmem ana." Onu sevmiyordu ama zelal sürekli saçma sapan şeyler yapıp duruyordu. "O kız asla ağlamayacak ana asla bana karşı en ufak bir sevgin varsa bunu yap."

Başı ağrıyordu. Bir yandan İclal diğer yandan annesi ve babaannesi sürekli saçma sorular sorup duruyordu. "Kure kere laflara bak hele seni de o kızıda alıp atarım evden Aram ağa."

Güldü Aram onu alabilirdi ama iclal'i asla izin vermezdi. "Beni istediğin yere atabilirsin ana ama kızı rahat bırak." Kaşlarını hemen çattı azade xanım. "Senin bu oğlun hiç bize çekmemiş ha Rojin köpek olmuş."

"He valla ana bu konuda haklısın."

Gülmekte bile zorlanıyordu Aram ama mutluydu uzun zamandan sonra çok mutlu olmuştu sevdiği kız burda yanındaydı yarın dini nikahı kıyılacaktı daha ne isterdi ki..