kości zostały rzucone

to co było

Odbijam kalkę
Rachunek rzeczywistości
Racjonalnie bezbarwny
Pozbawiony chwili wzniosłości

Obserwuję dokonane
Dzieło bez kontekstu
I rozliczam się w tej formie
Z wyborów ku tobie

Siebie wartościuje
Kwitując za oddechu przepływem
Na własnym marmurze
Że z dobrych pobudek
Zmiana na dobre
Namaszczając ironią
Radość żałośniejszą od smutku