Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İblis, bir süredir yamacımda konaklayan tebessüme topyekün saldırıyordu.
Geçmiş beni gafil avlamaya çalışırken, tebüssüm, dudaklarımdan ağır ağır silinmeye hazırlanıyordu.
“Eğer bana geri dönmezse, bebek doğunca onu alırım ve sonsuza kadar yüzünü bile göremez.”
Lord Hualp Koran’ın ne söylediğini anlamamıştım. Ne söylediğini anlamak istemiyordum ama buna mecburdum. Onu anlamalıydım. Bana ne yaptığını, benden ne istediğini, beni mecbur bıraktıklarını anlamalıydım.
“Onunla yüz yüze konuşmamın zamanı geldi.” Biran’a, ondan özür dileyen gözlerle baktım. Çünkü ne olursa olsun Hualp ile konuşmama engel olmasına izin vermeyecektim. Bu kez olmazdı. “Kardeşim söz konusu. Onu dinlemeliyim. Sonra şu bebek hakkında söyledikleri…”
“Sikeyim!”Biran başını havaya kaldırarak işaret ve baş parmağını şakaklarına yerleştirdi ve hafifçe ovalamaya başladı. “Yalan söylüyor. Siktiğimin her sözü yalan. Ortada ne bebek var ne de başka bir şey!”
“Lider.” Mestan, yutkunarak boğazını temizledikten sonra Biran’a yaklaştı. “Çok boktan bir durum olduğunu biliyorum ama Rozelin haklı. O adam Mirel ile konuşurken hiç boşa sıkıyormuş gibi görünmüyordu. Kendine o kadar güveniyor ki…”
Sustuğunda “Evet.” dedim. “Devam et.”
“Kimpras’daki evinde bir tek muhafız bile yok. Rozelin’in ona gideceğinden çok emin.”
Biran hırsla bağırdı. Yumruğunu kapıya indirdiğinde, ahşap kapının ortasında yumruğundan daha büyük olan bir göçük meydana geldi. “O herifisi-”
“Biran!” Dolan gözlerim ve benim de sıktığımyumruklarımla yanına gittiğimde, Mestan geri çekildi. Şimdi karşısında ben vardım. “Kardeşim…” Başımı salladığımda, gözyaşlarım yanaklarıma döküldüler. “Ya onu bir daha getirirse… O, burada yaşayamıyor, biliyorsun.”
Hiç bir şey söylemedi. Yalnızca baktı.
“Benim orada da bir ailem var. Onları ikinci kez terk ettim. Şimdi bir de Gülnur’un yokluğuna dayanamazlar… Beni anlamalısın. Bu ihtimali göze alamam.”
