RUHUMDAKİ KARANLIK

13.BÖLÜM: UNUT BENİ (düzenlendi)

Zaman durmuş ben donmuştum. Belkide hayatımı temelli değiştirecek bir seçim yapıyordum. Fakat zihnim hangisinin iyi hangisinin kötü olduğunu algılamıyordu.

"Ne ?"dedim titreyen gözlerimle Barlas'a bakarak. O ise benden bir cevap beklermişçesine baktı.

"Herşey açık Mehir kabul ediyormusun etmiyor musun ?" Diye tekrar sordu. Yutkundum ne diyecektim bilmiyordum kabul etmezsem peki o zaman ne olacaktı ?

"Barlas ben...." Derin bir nefes aldım.

"Ben senden teklif istemedim." her an hıçkırıklara boğulacak gibi çıkan sesimle, kaşlarını çattı.

"Ben sadece...buradan gitmek istedim. Ama sen bana teklif sunuyorsun. Anlamıyorum, daha 1 hafta önce tanıştığın bir kızı neden bırakmak istemiyorsun tamam anlıyorum her şeyi söyledin ama ben....sana aşık değilim ve asla olmayacağım da bu yüzden lütfen beni hiç görmemişçesine yoluna devam et unut beni." dedim
Barlas sinirlenmiş olacak ki ellerini yumruk yapmıştı korksam bile belli etmemeye çalıştım lakin her an akacak olan gözlerim ve titreyen bedenim buna engel oldu.

Beklemediğim bir anda Barlas alayla güldü fakat asla içtenlikle değildi ben ona anlamayarak baktığım sırada gülüşü soldu tekrar o korkutucu sinirli yüzü gözler önüne serildi.

"Seni unutmamı istiyorsun öyle mi ?"dedi kaşlarını havaya kaldırarak sanki her an boğazıma yapışacak gibi duruyordu korkuyu iliklerime kadar hissediyordum.

"Senden sadece 1 ay istedim Mehir sadece 1 ay nesi zor geldi sana?" diye sordu yutkundum. 1 ay da bir hayat değişiyorsa daha büyük şeyler olabilirdi.

"İstemiyorum Barlas sen neden anlamamakta ısrar ediyorsun ?, Yapamam ben nasıl oyun oynarım hata yaparım işine yaramam tam tersi başına dert olurum." dedim titreyen sesimle.

"Mehir... sana ne yapacağını sormadım kabul ediyor musun ?  Etmiyor musun ?" dedi dişlerinin arasından 1 adım bana yaklaştı aramızda 2 adımlık bir mesafe vardı. Yutkundum fakat vereceğim cevap kesindi.

"Etmiyorum...Kabul falan etmiyor-!!-" dememe kalmadan Barlas aramızdaki mesafeyi kapattı omuzlarımın biraz aşağısında kalacak şekilde kollarımdan tuttu gözlerime sinirle baktı bense kafamı kaldırdım. Her şey 1 saniyede olmuştu

"Kes sesini!" diye bağırdığında titredim.

"Kabul edeceksin Mehir Aksöz başka seçeneğin yok eğer kabul etmezsen!" Dedi çenesini sıktı devam etmekte tereddüte kaldı. Artık korksam bile konuşacaktım.

"Ne...Barlas ne naparsın?" dedim soran gözlerle. Gözlerimden akan yaşları önemsemedim. Geçen her bir saniye geleceğin belkide pişmanlık doğuracağı saatleriydi.

"Söyleyemiyorsun..." dedim hayal kırıklığıyla onun ise kendini tuttuğu belliydi.

"Söylesene Barlas ne yaparsın bunca yaptığın yetmedi daha ne yapabilirsin ?!"dedim gözlerimden akan yaşları yine önemsemedim. Hayal kırıklığıyla bakıyordum o ise anlamsız. dilinin ucundakileri söylememek için diretiyordu.

"Söyleyemiyorsun..." dedim son çare yutkudum kendimi toparlamaya çalıştım bana bakmıyordu.

"Ben gidiyorum....sunduğun sözleşme falan umrumda değil ne halin varsa gör! " dedim kararlıkla arkamı döndüm kapıyı açmak için kurpa doğru yöneldim aşağı doğru bastıracağım sırada söylediği şeyler beni durdurdu.

"Eğer gidersen babana haber veririm...kaçtığın hayata kendi ellerinle geri dönersin." dedi dondum yapar mıydı ? Beni kaçtığım cehenneme geri gönderir miydi ?