Chapter 17: Playtime

13 0 0
                                    

Chapter 17

Playtime

I cupped his face and tilted his head so I can see the bruise on his neck that Kaleb said there was. Pinatalikod ko pa siya para makita kung may sugat ba duon o ano.

Fourth's looking at me with confusion.

"What's wrong?" taka niyang tanong.

"Where's the bruise?" saad ko habang pinapatagilid ang mukha niya para makita nang maayos ang kaniyang leeg.

"What bruise?" hinawakan niya ang aking kamay kaya nahinto ako sa paghawak sa kaniyang mukha. "Hey, can you explain what's happening?"

Tinignan ko siya. He's still holding the bottle of alcohol while looking at me with his brows furrowed.

"Everyone said you were hurt, Fourth. Like badly hurt! Didn't you take a fatal hit from your fight with Leo?" I asked.

Hindi nawala ang pagkakunot ng kaniyang noo. He's just watching me like he's trying to process something and it can only be solve if he looks at me.

We had a moment of silence before he catch my waist and pulled me closer to him. Nagulat ako.

A wide grin escaped from his mouth. "Ah, right. I was badly hurt."

Biglang nag iba ang kaniyang mukha. He now looks like he's in pain. Ibinaba niya ang hawak hawak na baso na nasa counter malapit sa amin bago ibinalik ang tingin sa akin. He even tried to put his hands on my shoulder like he couldn't stand without a support.

Kaagad akong nabahala at hinawakan siya sa balikat para paupuin sa dulong bahagi ng kaniyang kama.

"Saan ang masakit sa'yo?" nag-aalala kong tanong.

Fourth pointed his hands at the side of his stomach. "Here."

Hinawakan ko ang laylayan ng kaniyang shirt upang sana itaas ito para makita ang pasa o sugat sa kaniyang tiyan pero pinigilan niya ako.

"Let me see the bruise, Fourth," hindi ko siya tinignan at muling itataas sana ang shirt pero pinigilan niya ako muli.

This time, I looked at him. Sinusubukan kong pantayin ang tingin namin pero umiiwas siya.

"You can't-"

Huli na ang sinabi niya dahil tuluyan ko ng tinaas ang kaniyang t-shirt.

Kumunot ang noo ko. I can't see any bruise or wound on his stomach. Pati narin kung saan niya tinuro na may pasa siya ay hindi ko rin nakita.

Ang tanging nakikita ko lang ay ang mga pandesal na nasa kaniyang tiyan at sumasabay sa kaniyang paghinga. Mabilis kong ibinaba ang kaniya shirt at masamang tinignan si Fourth.

Hindi siya tumitingin sa akin at inilalakbay lamang ang tingin sa kabuuan ng kwarto niya.

Idinampi ko ang dalawa kong palad sa kaniyang mukha at pilit siyang pinatingin sa akin.

"Magsabi ka ng totoo, Fourth. Are you really hurt or are you just pretending?" matalim ang titig ko sa kaniya.

Lumunok siya. "I am! It's just that my healing is so good that I have recovered faster than...I expected?"

I squinted my eyes. This guy can't even look into my eyes while saying that. This jerk is obviously lying to me.

Binitawan ko ang pagkakahawak sa kaniyang mukha at tumayo na. I can feel him sigh in relief.

"I can't kiss you anymore if you keep lying to me like this. Uuwi nako."

Akmang maglalakad na ako palabas nang hilahin niya ang aking kamay at pinaupo muli sa kaniyang tabi.

Bewitched ✔Where stories live. Discover now