All for you // Taekook

~FİNAL~

Hastalıklı:
Taehyung
Birşey sorabilir miyim
22:06

Taehyung 🤍:
Ne var hem sen
Neden
Bana yazdın ki normalde
Yazmasın
22:10

Hastalıklı:
Benden neden nefret
Ettiğini anlatırmısın
22:14

Taehyung 🤍
Senin nefes almadan nefret ediyorum
Giyinişinden, beyaz tenin, dudakların
Boyundan her şeyinden çocuk gibi davranışından seninle aynı havayı solumak
Bile beni sinirlendiriyor düşündükce
Kafayı yiyorum anlıyormusun
sen hastalıklısın
22:20

Hastalıklı:
Biliyormusum
Bende senden nefret ediyorum
Seninle olan tüm anılarımdan
Kim taehyung
Ama bide şu var
Seninle hiç güzel anımız olmadı
Bu yüzden sevinmelisin,sevinmeliyim
22:23

Taehyung 🤍:
Ne demek istiyorsun anlamıyorum
Biraz acık ol
22:25

Hastalıklı:
Bedenim de ölmeyi bekliyor
Ruhumun öldügü gibi oda
bugün Ölücek
22:30
Görüldü

JUNGKOOK'TAN

Daha fazla dayanamazdım bu şiddete
Bu baskıya bu zorbalığa tek suçum
Dünyaya gelmekmiş yılardır
Zorbalığa ugramamın tek sebebi buymuş
Liseye başladığımda herşey çok normaldi
Sonra bir gün kantinde biriyle çarpışınca gelişti tüm olanlar ilk carpıştım kişi taehyung olunca kimse birşey diyemedi
Aslında onların da hoşuna gidiyordu
Aileme anlatıgımda babam bana kesin haketmişsinder sen dediğinde annemde ona hak vermişti .
Okulda zorbalıklar git gide artarken Jimin ve hosok'la tanışmıştım onlar bana destek oldukça taehyung daha da kızmıp sınırını
Yine benden cıkardı sonuç olarak yine olan bana oluyordu Jimin ve hosok için canıma
Zarar vermiyordum taki bu güne bu gün benim doğum günüm herşeyin başladığı
O gün daha fazla zarar görmenisn
Bir manası yok .
Banpo Köprüsü için yola cıktım cünkü en iyi yol buydu evde bileklerimi yada ilaçlarla yapamazdım hem korkuyor hemde ailem bulmamamsı için kendimi bir şeyden atmak daha kolayıma geliyordu saat oniki'ye geliyordu tam doğum günümde orda olam lazımdı biraz hızlandım
Köprünün başına geldiğimde içimde
Bir korku belirdi köprüye doğru
İlerledim sadece Jimin ve hosok için
Üzgündüm onlar için not bıraktım
Aileme gerek yoktu
Onlar beni sadece bir
Sorun olarak görüyordu beni çocukları olarak değil bende onları aile olarak değil
Bileklerimi kesmeye calıştıgımda
Annem odaya girip yüzüme igrenmişim
Gibi bakıp gitmişti sonra babam gelip bana bağırıp çağırarak bu yaptıgımın ne kadar igrenç olduğum hakında konuşmuştu sonra ellerimi sarmıştı hastaneye bile götürmemişlerdi bu kadar igreniyorlardı benden köprüye geldiğimde yavaşca yaklaştım demirler tırmanarak ayaklarımı
Sarkıtım derin bir nefes aldım
Saate baktığımda iki dakika olduğunu
Gördüm gözümden bir yaş yavaşca yüzüme doğru akınca anladım çok acınası halde olduğumu o kadar şeye rağmen hiç
Ağlamayan ben bu igrenç hayatan kurtuldugum için ağlıyordum
Bu hayata daha geç veda edebilerdim
Ama bu hayata tek istediğim çocukluğumu bile yaşamamışken neden bu hayata oliyimki
Diyet ayagımı da sarkıtıktan sonra
ellerimi de bıraktım vücudun rüzgar etkisiyle
Yanarken suyla carpısınca anladım kurtuluş yoktu hiç cırpınmadan öylece batmayı bekliyordum daha fazla dayanamadım ve
Nefes almaya calışmamla ciğerlerimin suyla dolmasını bir oldu ve yavaşca gözlerimi yumdum.