Bullying To Me?

14

Το πρωί:

Ξυπνησα και πηγα στο μπάνιο, εκανα τα απαραίτητα και μετά γυρισα στο δωμάτιο. Ντυθηκα και κατέβηκα στην κουζίνα, έφτιαξα ένα τοστ και αφού ετοιμάστηκε πηγα στο σαλόνι και πηγα να κάτσω στο καναπε.

"Ο Χριστός και η Παναγία τι σκατά θέλετε εδώ ρε μαλάκα;" είπα με το που είδα ποιοι είναι στον καναπέ.

Μαντέψτε ποιοι ήταν. Οι υποτιθέμενοι γονείς μου. Ναι, δεν έχω ιδέα πώς ήρθαν εδώ.

"Θα με κοιτάτε λες και είμαι εξωγήινος ή να σας διώξω;" είπα.

"Δεν έχεις το δικαίωμα να μας διώξεις." είπε η και καλα μάνα μου.

"ΠΟΙΟΣ ΗΡΘΕ?!" είπα.

"Μιλήσαμε με δικηγόρο και από τη στιγμή που το σπίτι είναι ακόμα στο όνομα μας είναι δικό μας. Άρα μόνο εμείς μπορουμε να σε διώξουμε" συνέχισε.

"Μαλάκα εγώ μαζί σας δε μενω σας το ξεκαθαρίζω" είπα και πηγα στο δωμάτιο μου. Πήρα βαλίτσες, τσάντες και σακουαγιάζ και έφυγα. Αν ξέχασα κάτι γυρνάω να το πάρω στην τελική.

Πήγα στη Sarah, είναι η μόνη που μπορεί να με φιλοξενήσει πιστεύω.

Χτυπησα κουδουνι και μου άνοιξε.

"Τι έγινε καλε;" με ρωτησε.

"Σορρυ που ήρθα σε εσένα αλλά δεν είχα κάπου αλλού. Θα μπορούσες να με φιλοξενήσεις μέχρι να βρω άλλο σπίτι;" της είπα.

"Αν θες σε φιλοξενώ και για πάντα αλλά τι έγινε;" με ρώτησε και της εξηγήσει.

"Α καλά. Το έχουν χάσει οι άνθρωποι" είπε.

"Αυτό λέω και εγώ" της είπα.

"Να σου πω δυο πρώτες ώρες θα λείψω" της είπα.

"Οκ" είπε.

Μετά από λίγο εκείνη πηγε σχολείο και εγώ στο παλιο σπιτάκι μου, γιατί συνειδητοποίησα ότι τα έπιπλα εγώ τα είχα αγοράσει αυτοί τα είχαν πάρει όλα μαζί τους, άρα δικά μου είναι. Οπότε θα τα πουλήσω.

Άνοιξα με τα κλειδιά μου και μπήκα σπίτι.

"Μου πήρατε το σπίτι, δε θα μου παρετε και τα έπιπλα" είπα.

Τοτε χτυπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Sarah.

"Ελα;" της είπα.

"Να σου πω εσυ πού είσαι τώρα;" με ρωτησε.

"Παίρνω τα έπιπλα από το παλιο σπίτι για να τα πουλησω" της απάντησα.

"Α οκ, φερ' τα σπίτι αν είναι και θα δουμε που θα τα βάλουμε, εχω και κάτι φίλους να τα αγοράσουν πάντως." μου είπε.