"Bir yabancının evinde olmak ve onun geleneklerini bilmemek sanırım kaçırılmanın en kötü yanıydı. Odadan çıktığımda Ediz'in salonda olduğunu gördüm, karşılaştığım sahne karşısında bir an donup kalsam da kendimi toparlamam uzun sürmedi. Ediz bir odanın kapısına asılmış kirişe tutunarak bedenini yukarı doğru çekiyordu, bütün kasları gerilerek ortaya çıkmıştı ve bu yaklaşık yarım saattir kendine işkence ettiği anlamına geliyordu.
"163," diye soludu bedenini bir kez daha yukarı çekerken. Sonra yalnız olmadığını hissetmiş gibi mekanik bir hareketle durdu, ben o sıra kaçıncı kez yüz altmış üçe kadar geldiğini düşünüyordum. Ayrıca üstünde tişörtü yoktu ve vücuduna dik dik baktığımı o here inip bana bakınca anlamıştım. Tabi ki bakışlarımı yakalamıştı, pek kızaran biri degildim ama o an kıpkırmızı olduğumu tahmin edebiliyordum. Hızla bakışlarımı kaçırdım."
3. Bölüm: "Ateş"
