A Big Secret // Bankzitters, mabbie

Chapter 6

POV Sem 

Ik zit met Robbie en Matthy in de auto van Robbie, hij brengt me naar school en voor een of andere reden gaat Matthy mee. Ik zit achterin, te kijken op mijn telefoon wachten tot Emily mij appt. Ze neemt normaal naar school altijd eten voor mij mee, omdat ik het "vergeet" en zij vind dat ik moet eten dus zij neemt dat mee van huis naar school voor mij. Echt supper aardig alleen ik had nu gestuurd [ik heb eigen eten mee :)] en nu wacht ik dus op een reactie die ik gelukkig al snel krijg ze zegt [topp, zeker weten btw? Niet dat je zo op school komt en zegt "suprise ik heb lekker geen eten bij je je bent fucking dom]. Ik grinnik en typ terug [nope] ik hoor Robbie mijn naam zeggen en hij vraagt "hoe laat ben je uit vandaag?" "is het goed als ik je dat zo meteen door stuur? Ik heb geen idee" "zeker is dat goed" "top". 

Toen ik het gisteren aan Robbie heb verteld had ik s'nachts zulk groot schuld gevoel dat ik me had voorgenomen om gewoon tegen hem te doen hoe ik normaal ook tegen hem zou doen. De enige die echt alles weet is Emily, zij is mijn beste vriendin. Het enige is is dat zij populair is en ik niet, tenminste veel mensen weten wie ik ben. Ik ben "die stille jongen" en "die vriend van Emily". Meestal dan lopen we door de gang waar Emily hoi zegt tegen iedereen omdat ze iedereen ken en met sommige praat en ik er ongemakkelijk bij sta omdat ik niet weet wat ik moet doen. Ik denk dat van wat ik gehoord heb je het kan vergelijken met boodschappen halen met je moeder, je komt heel veel mensen tegen en je moeder praat met heel veel mensen en jij staat erbij kijkend naar die mensen "wie is dit? Wat moet ik doen?" 

We komen aan bij school, ik stap uit en bedank Robbie voor het brengen. Ik heb mijn rugtas over 2 schouders en loop het school terrein binnen, ik ben aan het rondkijken of ik Emily zie. Meestal is ze wel vroeg op school en is ze bij de plek waar de meeste mensen zijn, en toch gaat ze van al die mensen voor mij. Dan moet ik zeggen, ik ben daar best wel een beetje blij mee. Misschien komt dat ook wel omdat ik de eerste persoon was waar ze tegen praatte, ik weet het nog best wel goed. Het was de ontmoetingsdag, onze ouders moesten meekomen maar die van mij waren niet mee. Ik moest maar van ze zeggen dat ze beiden werken waren en er niemand met me mee kon, ik werd ergens apart gezet en ook Emily kwam. Haar ouders waren wel echt aan het werken, ze hadden alles geprobeerd maar ze konden niet vrij krijgen. In dat kamertje mochten we eigenlijk alles doen, zolang we maar op school waren en zo zijn we eigenlijk vrienden geworden.  

Nadat Emily met wat mensen gepraat heeft en we eindelijk bij ons lokaal aan zijn gekomen zie ik dat de tafels in rijen van 3 staan, dat betekend dat er iemand bij Emily en mij moet gaan zitten. Zij heeft het door en zegt tegen me "ga jij tegen de muur zitten? Dan ga ik in het midden" "ja is goed". We gaan helemaal achterin zitten en ik zit tegen de muur en Emily komt naast me zitten, de leraar die Engels geeft heeft grijze krullen en een blauw pak aan. Op zich is hij best aardig, alleen niet tegen iedereen. Hij heeft op sommige behoorlijk de pik, tot nu toe is er nog niemand naast Emily gaan zitten. Net wanneer er een meisje naast Emily wil gaan zitten waarvan haar naam volgens mij Britt was zegt meneer Dijkgraaf "Britt, ga daar maar niet zitten. De vorige keer bij Emily ging je alleen maar kletsen, ga hier maar voorin zitten". Hij schuift een tafeltje apart voorin de klas waar zei moet gaan zitten. Ze zucht zegt nog wat tegen Emily en slentert dan naar voren, Emily draait zich naar mij wanneer hij de deur dicht doet en met zijn les begint. 

"hebben wij geluk dat er niemand bij ons gaat zitten" zegt ze "dat klopt". Er word op de deur geklopt, meneer zegt "binnen" de deur gaat open en er staat een jongen die ik nog nooit eerder heb gezien. Ook al zou je me nu kunnen vertellen dat hij al heel lang bij me in de klas zit en ik zou het nog steeds niet weten, het enige wat ik wel weet is dat hij super knap is. Hij heeft een straight licht blauw spijkerbroek aan die een klein beetje oversized is. Verder heeft hij een band shirt aan van pink floyd, zijn schoenen kan ik niet zien. Zijn huidskleur is licht en zijn haren zijn blond met blauwe ogen, hij heeft kleine krulletjes met een beetje een opgeschoren zijkant en heeft een grijze eastpack over 1 van zijn schouders. Meneer Dijkgraaf vraagt "en wie mag jij zijn?" "ik ben Valentijn, nieuw hier" zegt hij zelfverzekerder dan ik ooit zou kunnen zijn.  

Meneer Dijkgraaf zegt "ja! Daar heb ik inderdaad over gehoord" hij pakt zijn laptop erbij en zegt "vertel jij ondertussen maar wat aan de klas" "ik ben 15 jaar, ben 1 keer blijven zitten en ben hier heen verhuisd voor mijn vaders werk". Meneer had iets ingetypt en zegt "bedankt Valentijn, je mag gaan zitten daar achterin. Dat is nog de enige plek die vrij is namelijk, dit word ook meteen de vaste plattegrond van de rest van het jaar. Jullie mentor zei namelijk dat dat beter was om te doen, verder Valentijn. Ik denk dat Emily wel aardig genoeg is om je rond te leiden". Toen ik zei dat deze man aardig was ben ik er misschien vergeten bij te vertellen dat hij heel vaak vergeet dat ik er ben omdat ik zo stil ben. Emily zegt "meneer, Sem is er ook nog hoor. Wij doen het wel met zijn tweeën of zo".