GECE MOTORCUSU

bölüm 19

Ruhum beni terk etmiş yalnız bırakmıştı, bedenimle diplerdeydim ama çıkıp kendimi kurtaramıyordum ya da kurtarmak istemiyordum ,

Yemek yemiyor ,su içmiyordum hata düzgün uyuyamıyordum ,bitkindim ama umrumda değildi hiç birşey yataktan kalktım annem yatağımın yanındaki koltukta uyuyuya kalmıştı yine 2 aydır benim için uyuyamıyor ,yemek yiyemiyordu ,

Kalktım dolabı açıp sessizce kıyafetlerimi giydim ,ardından aşağı inmeye başladım, gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum midem yanıyordu ,dış kapıya gelerek ayakkabılarımı giyidim ,kapıyı açtığımda karşımda fosfor vardı ,derince baktım, motor görünce korku bedenimi sarıyordu, hemen ayakkabılığın yanındaki kaskımı alıp taktım ve fosforu çalıştırdım.

🏍️

Gelmiştim işte, sevdiğim adamı kaybettiğim yere polis heryerdeydi , bazıları suyun içinde bazıları kayıkla arıyor bazılarıda kayalıklardaydı ,can abiyi gördüm, sakalları ve saçları uzamıştı,oda kardeşinin yokluğuyla berbat bı haldeydi . 2 aydır taş üstüne bırakmadan heryeri aratırıyordu ama ayazı bulamıyordular

Gözleri benim üzerimde durdu , yanıma geliyordu, burukça gülümsedi, bende öyle tabi ,

"Bı gelişme varmı abi"

Hayal kırıklığı vardı yüzünde

"Maalesef, sende gelme buraya artık bak bitkin görünüyorsun bı gelişme olursa haber veririm sana"

Can abi öyle deyivnce yine kendimi tutamayıp hüngür hüngür ağlamaya başladım.

"Ben gidemiyorum abi ,canım yanıyor, benim suçum hepsi, onu durdura bilirdim ama yapamadım "

Diyip kendimi suçladım doğruydu sonuçta onu durdurmalıydım ama yapamadım çabalayamadım ,can abi bana sarıldı biri sarılınca daha çok ağlıyordum,o sarıldıkça ben daha çok ağladım başımı okşadı.

"Bak gece ben kardeşimin yaşadığına inanıyorum "

Hemen yüzüne buğulu gözlerimle baktım burnumu çekerek

"Gerçekten mi yaşıyor olabilirmi "

Bana gülümsedi

"Hiç bir şey imkansız değil gece ,o yüzden ayaz için güçlü olman gerek"

Demişti ve haklıydı ayaz için güçlü olmak zorundaydım onun yaşadığına olan inancım yok olmamalıydı.

Daha sonra bende ayrılıp

"Hadi eve git ve kendine çeki düzen ver"

Gülümsedim başımı kaldırıp dikleştim

"Tamam"

Diyip motoruma yol aldım ki cana abi bağırarak

"Ayaz gelene kadar araziyi senin yetenekli kollarına bırakıyorum "

Dönüp gülümsedim, motoruma binip eve yol aldım.

🏍️

Eve varır varmaz motorumu park ettim ,koşar adımla eve geçtim ki annem ve teyzemi gördüm gülümseyerek koşup ikisini kollarımla sardım.

İkiside bana şaşkınca bakıp, karşılık verdiler , bı süre sonra ayrılıp

"Ee anne ne yemek yaptın "

İkisi bana şaşkınca bakıp

"Karnı yarık yaptım, kızım sen iyimisin "

Yüzlerine güçlü bir şekilde gülümsedim

"İyiyim anne, artık hep iyi olucam"

"Yoksa ayaz mı bulundu"

Öyle demesiyle hüzünlendim ama fark etirmeden