ဘာလို့ အဓိကဇာတ်ကောင်တွေက ငါ့ကို ဒီလို လာကြည့်နေတာလဲ

၄၅

   အပိုင်း ၄၅

ဟူရင်းက ရယ်နေသည်။ လက်တဖက်က ပန်းရောင်ယုန်ရုပ်ကို ကိုင်ထားပြီး အခြားတဖက်က ဆံပင်ကို တချက်ဖွလိုက်သည်။
“ သူနဲ့ သူ့ကောင်မလေးက အခု ပြည်ပမှာလေ။ ဘွဲ့ရပြီးကာစဆိုတော့ လက်ထပ်တော့မှာပေါ့။ မိသားစုကလည်း ကောင်းတယ်လေ။ ကောင်မလေးက ပိုင်ဖူးမိန်၊ နှစ်ယောက်သားက တအားချစ်ကြတာ။ သူက ငါ့ကို အကောင်းဆုံးအမျိုးသားဖြစ်စေချင်တယ်လို့ ပြောခဲ့သေးတယ်”

ကျိုင်ရှင်းချန်က ခေါင်းညိတ်သည်။

ဟူရင်း:” မင်းရဲ့အမူအယာက ဘာလဲ”

“ ကောအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ”

“ အဲဒိခံစားချက်က အဆုံးသတ်သွားခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီ။ ငါ အခု သူ့ကို ပြန်တွေ့ရင်တောင် သူငယ်ချင်းလို ခံစားချက်ပဲရှိတော့မှာ။ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကတော့ ငါ သူ့ကို တကယ်ချစ်ခဲ့တာ။ ငါရဲ့ဘဝမှာ ဘာမှမလိုအပ်ခဲ့ဖူးဘူး။ လူတိုင်းကပဲ ငါ့ကို လိုက်ပိုးကြတာ။ ဒါပေမဲ့ ငါတကယ် သဘောကျတဲ့သူကျ ငါ့ကို သဘောမကျဘူး”

ဟူရင်းက လက်ညိုးကို ဆန့်ထုတ်ကာ မျက်နှာထားတည်တည်ဖြင့် ပြောသည်။
“ တစ်ကြိမ်ပဲ ရှိခဲ့ဖူးသေးတယ်”

“မင်း တစ်ယောက်ယောက်ကို ကြိတ်သဘောကျဖူးလား။ မင်းက သဘောကျပေမဲ့ မင်း မရနိုင်တာမျိုးလေ”
ဟူရင်းက မေးသည်။

ကျိုင်ရှင်းချန်က ခေါင်းခါသည်။

ဟူရင်းကကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရယ်သည်။ထို့နောက် သူ့ကို လေးနက်သောမ ျက်ဝန်းများဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
“ ထားလိုက်တော့ မင်းက ကြက်ပေါက်လေးပဲ”

ကျိုင်ရှင်းချန်လည်း ရယ်လိုက်သည်။

ကျိုင်ရှင်းချန်က သူ့ကို နုူးညံ့စွာ ရယ်ပြသည်။ သူ၏ အပြုံးက တည်ငြိမ်သည်။ သူက ယခုလေးတင် ပြောခဲ့သော စကားကြောင့် သူ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးချင်စိတ်လည်း ပါလောက်သည်။ အမှောင်ထဲတွင် သူတို့က တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ရှင်းရှင်းမမြင်နိုင်ကြချေ။ဟူရင်းက ရုတ်ချည်းဆိုသလို သူ၏(ရှင်းချန်)စစ်မှန်သော ခံစားချက်များကို ခံစားလိုက်ရပြီး ရိုးသားစွာ ပြောလိုက်သည်။