{Unicode}
"ဒီအသံ ဒီမျက်နှာက ငါ့ပိုင်ချင်တယ်ဆို ငါပဲပိုင်ရမှာ...
ငါ့နောက်ကို လိုက်မှာလား? ဒီအတိုင်း ခေါ်လို့ မရရင် အရိုးပါ ချိုးပစ်ရတာပေါ့..."
ထို့နောက် မိမိတစ်ယောက်တည်းပဲ အပိုင်သိမ်းချင်တဲ့ အစိတ်အပိုင်းများ သူ၏မျက်နှာကို မိမိအရာအနားသို့ တိုးကာဖိကပ်လျက်..
မျက်နှာတော်လှလှကို တစ်ချက်ရှုလိုက်ပြီး နောက်မှာတော့ အမုန်းတရားအပြည့် ရန်ထောင်နေသည့် မျက်ဝန်းများနှင့် နူတ်ခမ်းများက လှရက်လွန်းလို့ပင် အပိုင်သိမ်းကျုံးပစ်လိုက်တာမျိုး...။
(n- မင်းတို့ သိဖို့က ဒါက ဘယ်လိုကြီးလဲ သာသာလို့ မေးရင်...
ဟုတ်ကဲ့ အဲ့ဒီ မျက်လုံးနဲ့ ပါးစပ်ကို သူ့အပိုင်သိမ်းကျုံးပစ်တယ်ဆိုတာ Oral S3Xပါ...)
... ဟုတ်တယ်...
ငါက.. မင်းကို ရအောင်ယူမယ့်သူပဲ..။
ရန်စွယ်ခ .. (ပုဂံမြို့အုပ်)
Age:26... အတ္တကြီးတဲ့ သူတွေကို မုန်းလိုက်တာ...
သူတို့က ပယ့်ကို လှတယ်ထင်လို့.. ဝိုင်းနေကြတာ...။ ခက်တာက ပယ့်က သူတို့ခြွေဖို့ ခက်ခဲတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်ပဲ။
တုစံပယ်ဖူးငုံ(ပန်းကလေးလို လှတဲ့သူ)🪻
Age:16N- ကဲ ဟိုပြောင်း ဒီပြောင်းနဲ့မို့ မျက်စိရှုပ်နေပြီး ဖြစ်ပုံကို ကျုပ်ပြောပြပါ့မယ်ဗျ။
ပထမဦးဆုံးက သျှင်ရဲခေါင်တို့ အဆက်က မြို့အုပ်တို့ကို ရေးပေးဖို့ပါ။ ဒါပေမယ့် မြို့အုပ် themeက အတော်များများလည်း ရေးနေကြတော့ ကျုပ် အဲ့ဒီအစား captain တို့ကို အစားထိုးခဲ့တာပါ။
ကျုပ်က အပျော်တမ်း ရေးတာမို့ ဒီလောက် sceneတွေအကြားက ဖရိုဖရဲ ထွက်လာမှာ သေချာပါတယ်။ ကျုပ်အရေးအသားကြောင့် တစ်ခြား မြို့အုပ် themeတွေကို cringeဖြစ်သွားမှာ ကြောက်မိပါတယ်။
ဒီတော့ ဖတ်ကြည့်ပေါ့ဗျာ...
တစ်စုံတစ်ရာ တူနေခဲ့ရင်လည်း ကျုပ်တို့ တစ်မျိုးစဉ်းစားတာပေါ့။ ၂၀လောက်ပဲ ကျွန်တော် မှန်းထားပါတယ်ဗျ။
YOU ARE READING
My Emergency Food{မင်းကို ငါက အစိုးရတဲ့သူ... Complete}
Randomအခုခေတ်ရဲ့ B@d@ssက နှောင်းပိုင်းခေတ်ကို ရောက်သွားတဲ့အခါ...