Tanıştığımız gece

3.bölüm "fark etmek"

Ekmek almak için çıktım evden. Kafamın alak bulak oluşuna rağmen Ensarın kapı sesini duydum. Onunla buluşmaya gidiyordu...

Burukça gülümsedim. Her zaman yaptığı gibi bana kısa bir selam verdi , komşu olduğumuz içindi bu. Daha fazlası değildi. Ama yinede kalbimde bir telaş yayıldı. Sanki onu bekleyen bir hazırlık çoktan yapılmış, ve kelebekler özgürlüğüne kavuşmuştu.

Arkasından baktım öylece, gülümseyerek benden uzaklaşan adımlarını izledim. O her uzaklaştığında kalbimde bir şeyler kasılıyor, bir orman yanıyor gibiydi. Onun her uzaklaşan adımında benim bir göz yaşım akıyordu. Çünkü o beni hatırlamıyordu. O bizi hatırlamıyordu. Ben onun için bir komşuydum. Başkası olamazdım artık.

Göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim ve bende yürümeyi nihayet becerebildim. Bundan sonraki manzarayı da biliyordum elbet. Ensarın Nihali karşı evden gülümseyerek çıkacak ve birbirlerine sıkıca sarılacaklardı. Sonra da el ele tutuşacak ve yürüyerek benim Ensara hediye ettiğim ağaç eve gideceklerdi. Hoş o bile hatırlanmıyordu. Derin bir nefes aldım ve hep alışık olduğum o görüntüyü tekrar izledim. Ensar bu sefer koşarak gitti ona. Sıkıca sardı ellerini beline. Öptü nazikçe saçlarını.

Ama o an bir şeyi çok merak ettim.

Ensarın evden ilk çıkışında ,ben bileklerindeki yarayı görürken...o nasıl görememişti?