A Mask Hid the Real Me

Maskara ang aking buhay

Sa isang miserabling buhay na walang ibang dinulot kundi kalungkotan. Habang lumalaki ako
At nagiging dalaga, napaisip ako na hindi pala maganda kung lumalaki kana. Kasi puro problema lang ang iyong dala. Wala kang ibang naisip kundi paano ka mabubuhay sa isang mundong wala ibang binigay kundi problema.
Sawang sawa nako magpakahirap at mag kunwari na ako ay masaya. Talaga bang masaya ako? Paano ako magiging masaya kung palaging problema ang aking dala dala. Palagi nalang pinagkakait ng mundo ang kasiyahan na hinihiling ko. Palagi nalang pagkadismaya ang nararamdaman ng puso ko. Panghihinayang sa mga memoryang hindi mabura sa utak ko na nakatatak sa puso ko. Palagi nalang ako naglalagay ng sariling maskara upang matakpan ang kalungkutan at pagkadismaya sa aking mukha. Pagod nako sa mga bagay na dumadating na hindi ko naman hiniling. Palagi nalang ako humihiling na sana dumating ang araw na saya nalang ang aking nararamdaman at walang kapalit na kalungkotan. Masama ba na mqginv masaya? Masama ba na maramdama ang pagiging malaya? Gusto ko maramdaman ang pagiging malaya katulad ng isqng bata.
Gusto ko nalamang bumalik sa nakaraan.  Nakaraan na walang iba iisipin kundi mag laro at maging masaya. Hindi ko na kaya ang aking nararamdaman kung kukunin ko ang aking maskara wala kayong ibang makikita kundi ang mukha kong hindi paipinta. Sawa nako gumawa ng kahit ano. Wala akong ibang nalaman kundi ang paglagay ng masskara sa aking muka. Only a mask can hide my face that full of sarrows and dissapointment. I hate myseldfor being me. I hate myself for sacrificing at the wrong person. I hate myself for making others happy while me putting a mask just to be happy. If I will not wear my mask I will dissapoint everybody kasi iisipin nila na Im happy but suddenly not.