Bazı olaylar oluyordu ve kimse sebebini bilmiyordu. Bilim adamları dünyanın ne yaşadığını bilmiyor ve öğrenemiyordu. Kimse bir şey bilmiyordu. Herkesin elinde olan parça parça kabuslardı. Bu kabuslar birleşince puzzle ortaya çıkıyordu. Peki o seçilm...
Merhabalar yine ben!Umarım bu kitabımıbeğenirsiniz! Bu bölümübizzatçok sade yaptım bir sonra ki bölümlerin hepsinde aksiyon olacaktır. Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın.
❤ İyi okumalar dilerim❤
"Neler oluyor? Elektrikler neden gitti! Hey burası neden karanlık! Elektrikleri kim kesti!" Bağırıyordum ama sesimi kimse durmuyordu. Ürkütücü sesler yankılanmaya başladı. Sesler beni korkutmaya başlamıştı. "Rüyaneredesin? Rüya? Agâh? Neredesiniz? Birisi yardımetsin!" Sesler beni daha çok ürkütmeye başlamıştı. Birisi omzuma dokundu. Çığlığı bastım.
Nefes nefese uyandığımda hemen odamın lambasını açtım. Derin derin nefes almaya başladım. Kendime gelmeye çalışıyordum ama hâlâ kâbusun etkisindeyim. Etrafıma bakındım. Rüya mışıl mışıl yatağında yatıyordu. Bir iç çektim. Abimin odasına gittim kapıyı çalmadan içeri girdim uyandırmak istemezdim sonuçta. Abimin odasını yavaşça açtım. Kapının dibinde tişörtü vardı o da yatağında mışıl mışıl yatıyordu. Üstü çıplak yatmıştı yine. Yanına yürüdüm üstünden attığı çarşafı üstüne örttüm. Onun odasından çıktım. Kendi odama geçtim.
Elime telefonumu aldım şarjı çok azdı şarja taktım. Kabus bende derin bir sarsıntı yaşatmıştı. Canım sıkılmıştı. Yatmak istemiyordum çünkü korkmuştum. Ne yapacağımı düşünmeye başladım. Sanırım resim çizebilirdim. Elime kağıt kalemimi aldım. Önce kalbin içinde bir hançer çizdim ve etrafını dikenli sarmaşıklarla kapladım amacım ruhumu kötülükler sarıyor izlenimki vermekti. İçine ağlayan bir göz çizdim ağlayan ruhum acıyor demek istercesine.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Resim. Bu arada bu resmi kendim çizdimnasılolmuş?)
Resmi bir saatte yapmıştım en azından biraz kafa dağıtmış bulunmaktaydım. Başka ne yapabileceğimi düşünürken saate bakmaya karar verdim. Şarjda olan telefonumun yanına gittim. Telefonumu açtım mesaj gelmişti Yakamoz'dan hemen açtım.
"Yasmir ben az önce kabus gördüm ve çok korktum. Mesajımıgörürgörmez ara lütfen!"
Sanırım bugün herkes benim gibi kabus görmüştü. Ne zaman mesaj atmış baktım. Bir saat önce büyük ihtimalle ben kabustan uyandığım zaman mesaj atmıştı hemen aradım onu. İlk çalış da aramamı yanıtladı. "Alo Yasmir?" Derin bir nefes aldım. "Yakamoz?" "Yasmir ben çok korktum!" Ahh o da hâlâ kabusun etkisindeydi sesi ağlamaklı geliyordu "Canım ağlıyor musun sen?" İçli bir nefes verdiğini duydum. "Yasmir ben abini ölürken gördüm. Yasmir ben onu kurtaramadım! Onu kurtaramadım Yasmir kurtaramadım!" Ağlaması daha çok artmıştı ve benim de ciğerim dağlanıyordu. "Sakin ol! Bak abim evde uyuyor Ona bir şey olmadı ağlama tamam mı?!!!" Daha fazla ağlamaya başladı. "Yasmir ben çok üzgünüm!" Küçük bir çocuk gibiydi. "Ya abim uyuyor kızım ağlama! Yeter daa!" Onun ağlaması beni üzüyordu ve ben üzülünce sinirlenirdim. "Ama Yasmir!" O an aklıma bir fikir geldi abimin uyumuş halini atıcaktım abim beni öldürecekti ama kardeşim dediğim kızın üzülmesini de istemezdim sonuçta!
