ISABEL

ΤΈΛΟΣ

"Ελπίζω να μην έχεις βάλει πάλι κανέναν να με ακολουθεί από πίσω.." Πλησίασα προς το μέρος του και τον φίλησα.

"Σου είπα πως όχι.. Αλλά αν γίνει κάτι θα με πάρεις αμέσως τηλέφωνο." Από την ώρα που του είπα ότι θέλω να πάω στην μαμά μου, μου λέει το ίδιο πράγμα.

"Εντάξει είπαμε! Άντε πήγαινε θα αργήσεις στις δουλειές σου.." Τον φίλησα ακόμα μια φορά, πριν βγω από το αυτοκίνητο..

"Σε πόση ώρα θα έρθει ο Μάρκ;" Στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Σε κάνα μισάωρο.. Μετά θα πάμε από το σπίτι μαζί, δεν μπορέσαμε χθες να μιλήσουμε!" Που να μπορέσουμε..

"Εντάξει.. Αν πάθεις κάτι θα τον σκίσω. Να προσέχεις!" Έφυγε αφήνοντάς με μόνη.
Άνοιξα το κινητό μου και κοίταξα για ακόμα μια φορά το μήνυμα του Άντον.

Συνάντησέ με στο γραφείο μου.. Θα σε περιμένω!

Δεν βάζει μυαλό με τίποτα γαμωτο!

Πήρα μια ανάσα και μπήκα μέσα.. Πέρασα πρώτα από την μαμά μου.
Άνοιξα την πόρτα του δωματίου της και αφού βεβαιώθηκα πως κοιμάται την έκλεισα ήσυχα..

Μια από τις νοσηλεύτριες με πλησίασε ευδιάθετη όταν με είδε έξω από το δωμάτιο της μαμάς μου.

"Καλώς το κορίτσι μας.." Με είχαν πλέον μάθει όλοι εδώ μέσα.

"Καλημέρα, Μαίρη.. Ήταν καλά;" Μου χαμογέλασε και στηρίχτηκε στην πόρτα της.

"Είχε λίγο ένταση το βράδυ και δεν κοιμήθηκε.. Το πρωί ήταν καλύτερα, έφαγε, ήπιε νερό και αφού της δώσαμε τα χάπια κοιμήθηκε σαν μωρό. Όλα καλά.." Να και κάτι θετικό.

"Ωραία.. Σε ευχαριστώ! Εε, ο Άντον μήπως ξες που είναι;" Έμπλεξα τα χέρια μου μεταξύ τους.

"Εε, στο γραφείο του πρέπει να είναι.. Δεν τον έχω δει από την ώρα που ήρθε." Κοίταξα τριγύρω μου, σε περίπτωση που ήταν κανένας άντρας του Αντριάν..

"Εντάξει, θα πάω από εκεί.. ευχαριστώ!" Την χαιρέτησα για ακόμα μια φορά πριν φύγω με γοργά βήματα από εκεί..
Έφτασα έξω από το γραφείο του και χτύπησα την πόρτα νευρικά.

Δεν ήθελα να έχουμε πάλι φασαρίες!

Άκουσα την φωνή του από μέσα να μου λέει να περάσω και αφού το σκέφτηκα για ακόμα μια φορά, στα γρήγορα, κατέβασα το χερούλι.

Μπαίνοντας μέσα έκλεισα βιαστικά την πόρτα πίσω μου και στην συνέχεια σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω..