Selam canlarımmm baya Beklettim sizi bu yüzden çok özür dilerimmm. Size kısa bir bilgilendirme yapıp hemen geçeceğim.
Bizim bir kitap grubumuzda bir arkadaşımız vardı hatta hesabı bengulsenim bu. şuan watpaad'e ara vermiş.
Biliyorsunuz Emre diye bir karakterimiz var. Ve bu Emre adında ki karakterimiz arkadaşımızın tanıdığıymış ve şehit olmuş maalesef. Nişanlıymış nişanlısının ismi de Ayşenur'muş bana demişti ki
"Eğer Emre'nin hayatında biri olursa ismini Ayşenur koyarmısın bu Dünyada kavuşamadılar belki hikaye de kavuşurlar"
Dedi bende bu yüzden Emre karakterinizin partnerini Ayşenur adında hemşire kızımızı koydum:)
Allah'tan rahmet yakınlarına sabır diliyorum... ozaman bu bölüm "ŞEHİT EMRE..." abimiz için gelsin hadi geçelim...
_________________________________________
Yağız'dan...
Zeynep'le sabah tartışmamız yüzünden biraz sinirliydik birbirimize. Yanıma gelip odaya girmek istediğini söyledi bende kabul ettim ve gönderdim. Tabii biraz Beklettim. Geldiğimde duvara yaşlanmış, kollarını birbirine bağlamış ve ifadesiz duruyordu. Ben gelince dikleşti ve hazırolda durdu.
Ardından sırıtarak
"Beklettim mi Kaya?" Dedim
"Yok komutanım bekletmediniz. Girebilir miyim artık?"
" Gir Zeynep gir ama sakın delice bir şey yapma" dedim çünkü bu kızdan herşeyi beklerdim.
"Yok komutanım yapar mıyım öyle şey" dedi ama EVET YAPARDI.
"Bak ben burdayım haberin olsun" Dedim emin olmak için.
"Tamam komutanım merak etmeyin ben gireyim artık."
Dedi ve derin nefes alarak odanın kapısını açtı. O girince bende sandalyeye oturdum ve telefondan iki asker çağırdım ne olur ne olmazdı çünkü. Abisiyle konuşuyordu ama titrek Bi okadar da sinirli çıkıyordu sesi. Ensesinden tuttu ve yumruğu çaktı. Abisinin yüzü yana düşmüştü. O vurunca ister istemez gülümsemiştim.
Biraz daha konuştular fakat abisi babalarının Yok olacağını söyleyince Zeynep bağırdı. Ve tekrar vurdu fakat bu vurduğu yumrukla abisi sandalyeyle birlikte düştü. Ve üstüne gidiyordu ayağı kalktım ve Zeynep'e bağırdım. çok kez bağırdım ama duymadı tepki vermedi. En son kapıda duran askerleri çağırıp odaya gittik. Kapıyı hızlıca açtım ve
"ZEYNEP!" Dedim ama tepki vermedi sadece öldürürüm seni diyordu. Hemen yanına gidip ellerimle belini tuttum ve kendime doğru çektim. Bir yandan da Askerlere bağırıyordum.
"ŞEREFSİZİ YERDEN KALDIRIN HEMEN" dedim ve diğer iki asker kaldırmaya gittiler. Kendime çektiğim Zeynep'e baktım ama onun gözleri kapanmıştı. Hemen kapıdan çıkardım ve kucağıma aldığım gibi revirin yolunu tuttum. Giderken etrafımdan çeşitli sesler geliyordu ama aldırış edemedim. Hemen revire Geldiğimde kapıyı açtım ve Ayşenur ilaçları düzenliyordu. Hemen bana döndü ve
"Abi bu kim noldu?" Dedi telaşla
Ayşenur bunları derken bende Zeynep'i sedyeye yatırdım ve Ayşenur'a dönüp
" Bayıldı birden bir şeyler yap çabuk"
Dedim telaşla.
"Tamam sen çık abi" dedi.
