Ιστορίες για πριν τον ύπνο... 🔞

Η Κάτια και η μαμά της (pt. 5)

Την επόμενη το πρωί ξύπνησα κατά τις 10. Ένιωθα πως είχα χορτάσει ύπνο αλλά συνήθως σηκωνόμασταν αργότερα, οπότε προσπάθησα να χουζουρέψω λίγο ακόμα χωρίς τελικά να καταφέρω να αποκοιμηθώ. Αποφάσισα να σηκωθώ από το κρεβάτι γιατί άρχισα να βαριέμαι. Έφυγα από το δωμάτιο ήσυχα, αφήνοντας την Κάτια να κοιμάται, έκλεισα πίσω μου την πόρτα και περπάτησα το χωλ προς το μπάνιο. Αφού πλύθηκα και ετοιμάστηκα, ξεκίνησα προς την κουζίνα. Άκουγα θορύβους οπότε υπέθεσα πως θα είναι ξύπνια η Δανάη. Κλείνοντας το φως πίσω μου, συνειδητοποίησα πως κοιμήθηκα γυμνός και δε πήρα κάτι όταν έφυγα από το δωμάτιο. Είπα να το παίξω κάφρος και πήγα στην κουζίνα έτσι όπως ήμουν. Η Κάτια κάτι καθάριζε στον νεροχύτη και φορούσε ένα από τα φορέματα που βάζει στον ύπνο. Πήγα πίσω της να δω τι κάνει καλύτερα.

Εγώ: Καλημέρααα...
Δανάη: Καλημέρα, καλώστον!
Εγώ: Τι κάνεις πρωί-πρωί εκεί;
Δανάη (αφήνοντας ένα πιάτο να στεγνώσει): Πλένω κάτι που δεν άντεχα να τα βλέπω... Εσύ; Πως κοιμήθηκες;
Εγώ: Μόλις ξύπνησα, δε με έπαιρνε ο ύπνος άλλο...
Δανάη: Α είπα και εγώ γιατί σηκωθήκατε τόσο νωρίς...
Εγώ: Εγώ σηκώθηκα, η Κάτια κοιμάται...
Δανάη: Α κατάλαβα... Να σου κάνω καφέ; Θα κάνω και εμένα έναν δεύτερο
Εγώ: Ναι αν είναι εύκολο, ευχαριστώ...

Περπάτησα προς τα πίσω και γύρισα να κάτσω στο καθιστικό που είχαν κολλητά με τη κουζίνα. Εκεί είχε έναν μικρό καναπέ και μια πολυθρόνα. Τέτοια ώρα το πρωί έμπαινε πολύ ήλιος και ήταν ότι πρέπει να κάτσεις να πιεις ένα καφέ. Κάθησα στον καναπέ, ακόμη γυμνός, και ένιωθα τον ήλιο στις γάμπες μου. Είχα κάτσει αρκετά μπροστά στον καναπέ και είχα σχεδόν ξαπλώσει προς τα πίσω. Η Δανάη τελείωσε με τους καφέδες και ήρθε προς τα μένα. Μου έδωσε το ποτήρι με τον καφέ, ταυτόχρονα πρόσεξε πως ήμουν τελείως γυμνός και χαμογέλασε και κάθισε απέναντι μου στην πολυθρόνα.

Δανάη: Κανένα εσώρουχο δε φοράμε;
Εγώ: Κοιμήθηκα εχθές σαν τούβλο...
Δανάη: Και το πρωί δε σκέφτηκες να φορέσεις;
Εγώ: Πήγα τουαλέτα και μετά βαρέθηκα να γυρίσω...
Δανάη: Α... Ειλικρινής...
Εγώ: Μη μου κάνεις τώρα ιστορίες, όλοι ξέρουμε πως ούτε εσύ φοράς...
Δανάη (σηκώνοντας λίγο το φορεματάκι της): Ωχ ναι... Μόνο που εγώ δε φοράω τα τελευταία χρόνια 25 χρόνια

Χαζογελάσαμε λίγο και δε μιλούσαμε. Κοιτούσαμε λίγο απ' έξω, λίγο τους καφέδες μας και απολαμβάναμε την πρωινή ησυχία. Η Δανάη καθόταν σχεδόν ολόκληρη στον ήλιο και φαινόταν να τον απολαμβάνει. Κατέβασε λίγο τα ραντάκια του φορέματος και τα άφησε να πέσουν από τους ώμους της. Το φορεματάκι της κατέβηκε αρκετά και άρχισαν να φαίνονται οι θηλές τις. Φυσικά αυτό ήταν κάτι που όχι μόνο μου τράβηξε την προσοχή, αλλά άρχισε να με καυλώνει λίγο. Έτσι όπως καθόμουν δεν ήταν εύκολο να το κρύψω και σε κάποια στιγμή κατάλαβα πως το πρόσεξε.