Aziraphale X Crowley Kısa Hikayeler {Good Omens}

•Masum melek final•

Aziraphale kısık bi sesle "evet.. lütfen" der

Crowley Meleğini hazırlamak için bacaklarını iyice açtı ve Meleğin bacağının arasına girdi bi hareket ile elinde kayganlaştırıcı belirdi ve kapağını açıp yavaşça Meleğin deliğine dökmeye başladı Aziraphale hissettiği soğukluk ile ürpermişti ama hoşuna gitmişti

Crowley önce iki parmağını soktu ve yavaş yavaş içinde hareket ettirmeye başladı Melek alıştıktan sonra makas hareketleri yapmaya başladı, Aziraphale hissettiği şeyler ile ağzından hafif hafifi inlemeler çıkarmaya başlamıştı Crowley artık hazır olduğunu düşündü ve parmaklarını delikten çıkarıp kendi pantolonunu çözmeye başladı, Crowley pantolonunu çözerken Aziraphale ışıldayan gözler ile onu izliyordu Crowley altındaki gereksiz parçadan kurtulup tam meleğinin dudağını öpmek için uzandığından çalan kapı sesi ile ikiside durmuştu

"Gece gece kim bu istenmeyen misafir" diye sinirden tıslamıştı Melek kanepeden kalkıp hızlıca üstünü giyinmişti
"Gitme yok deeee... açmazsan anlamazlar"

"İki dakika bekle Crowley" Melek ardından somurtan Crowley'i bırakıp arka odadan çıktı ve kapıya ilerledi kapıyı açtığında karşısında Maggie'yi gördü

"Hey Maggie bu saatte bişeymi oldu..?"

"Şey kusura bakma Aziraphale seni rahatsız ettim biraz ama istediğin plaklar bugün gelmişti ve sana vermeyi unuttum 2 hafta burda olmayacağım için şimdi vermeye karar verdim" Maggie elindeki plakları Aziraphale uzattı

"Demek 2 hafta burda olmayacaksın bişeymi oldu peki?"

"Aslında evet eski bi dostum kansere yakalanmış ve uzun bi süre onun yanına gidicem" Maggie'nin gözleri sulanmaya başlamıştı elinin tersi ile göz yaşlarını sildi

" Hey sakin ol eminimki arkadaşın bu hastalığı yenecektir, unutmaki her hastalığın ilacı sevgidir tahminen arkadaşın onu bu kadar seven bi dostu olduğu için kısa sürede iyileşecektir"

"Umarım iyileşir Aziraphale, neyse iyi geceler sana görüşürüz belki sonra yine"

" iyi geceler Maggie, ve unutma moralini her zaman yüksek tut tanrı sana her zaman bu yolda yardımcı olacaktık" Maggie buruk bi tebessüm etti ve Aziraphale veda edip ordan ayrıldı

Aziraphale kapıyı kapatıp Crowley'in yanına geri döndüğünde Crowley onu tam arkadan yakalayıp koltuğa geri yatırmıştı

"Melek- ne oldu neden mutsuzsun..?"

"Bilmem.. insanların sevdiği kişiyi kaybetme korkusu beni çok etkiliyor" Crowley ne olduğunu anlamamıştı Aziraphale'yi kaldırıp karşısına oturdu

"Ne oluyor tam olarak"

" Maggie geldi az önce plakalarımı verdi biraz morali bozuktu ne olduğunu sorduğumda arkadaşının kansere yakalandığını söyledi o an onun gözünde o sevdiğini kaybetme korkusunu gördüm.. binlerce yıldır çok insanın ölümünü gördüm ama yenede bi insanın sevdiğini kaybetme üzüntüsünü görmek içimde bi boşluk oluşturuyor" Crowley bu duyduklarından sonra Aziraphale'nin omzuna koluna atıp onu kendine çekti

"Melek şunu unutmaki bu dünyanın bi döngüsü buna alışmış olman lazım"

"Biliyorum ama hala alışamadım"

Crowley'yi kendi kendine mırıldandı "ulan yazar kaç bölümdür benim hayallerimi yarıda kesiyorsun seni bi bulursam kork benden!"

_____________
Smut yazasım gelmiyor ters köşe yapmak daha çok hoşuma gitmeye başladı:)