ရမ္မက် ကျေးကျွန်(အင်းစက်)

Part(1)

ရမ္မက် ကျေးကျွန်

 အပိုင်း (၁) 

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။

ညို ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်နေတယ်။ မောင့်ကို လည်း ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိဘူး။ စိတ်တွေရှုတ်ထွေးနေတယ်။ ဒီနွေကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ က ညို့စိတ်ရောကိုယ်ကိုရော ပရက်ရှာဖြစ်နေရတယ်။

ညို နဲ့ မောင် နဲ့က ဟိုက်စကူးကျောင်းသား ကထဲက သူငယ်ချင်းဖြစ်လာကြတာ၊ နောက် တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း ဆက်တွဲဖြစ်၊ စာအတူတူလုပ်ဖြစ်ရင်းက မှ ရီးစားဘဝကို ရောက်ခဲ့ကြတာ။ အခု နှစ်ယောက်စလုံး က တက္ကသိုလ်မှာ နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်နေကြပြီ ဆိုတော့ ညိုတို့ အနာဂါတ်က အလင်းရောင်လေး မြင်နေရပြီလေ။ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်မယ်လို့ပြောတယ်။

ညိုက တော့ မသွားချင်ဘူး။ ညို့မှာ နိုင်ငံခြား သွားဖို့ နေနေသာသာ အခု ကျောင်းတက်တာတောင်မှ ဖေဖေကျော့် ကျေးဇူးကြောင့်လို့ ပြောရမယ်။ ဖေဖေကျော် ဆိုတာက တကယ်တော့ မေမေ့ရဲ့ နောက်ယောက်ျား လေ။ ညို ဟိုက်စကူး အရောက်မှာပဲ ဖေဖေ က ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်တယ်ဆိုလား၊အဲဒါမျိုးနဲ့၊ ဆုံးသွားတယ်။ တကယ်က ဖေဖေက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတယ်။ သွေးတိုးတွေ ကိုလက်စထရောတွေ ရှိနေတာတောင် ဆေးလိပ်နဲ့ အရက်ကို မရှောင်ဘူး အလုပ်ကြောင့် ဆိုရှယ်ကြောင့်ဆိုပြီး အကြောင်းပြပြီး ဆက်လုပ်နေတာ ကြောင့်ပဲပေါ့။

မေမေ ကလည်း လခစားဘဝနဲ့အရွယ်က လည်းငယ်သေးတော့ တပင်လဲ တပင်ထူ ဆိုသလို ဖေဖေ့သူငယ်ချင်း လူပျိုကြီး ကိုကိုကျော့်ကို ယူလိုက်တယ်။ ကိုကိုကျော်က ပွဲရုံလုပ်ငန်းလုပ်နေတာဆိုတော့ ငွေရေးကြေးရေးလည်း အဆင်ပြေတယ်။ နောက် ဖေဖေ ရှိကတည်းက အိမ်မှာ ဝင်ထွက်နေတာဆိုတော့ ညိုတို့ နဲ့က မိသားစုလိုပဲ ဖြစ်နေတယ်။ နောက်တော့ မေမေ နဲ့ ညို့ ကို ဖေဖေကျော်က လိုလေသေးမရှိအောင်ထားတယ်။

ပထွေးနဲ့ မတူ အဖေအရင်းလို ဖြစ်နေတော့ ညိုတို့လည်း တကယ့်မိသားစုလေးလို ဖြစ်လာခဲ့ကြတယ်။ နောက်ပိုင်း သူ့ပွဲရုံလုပ်ငန်းက တိုးချဲ့လာလို့ မေမေ ပါ အလုပ်က ထွက်ပြီး ပွဲရုံတွေမှာ ကြီးကြပ်တဲ့ အလုပ်လုပ်လာရတယ်။ ဖေဖေကျော့် ပွဲရုံတွေက နယ်မြို့ကြီးတွေ မှာပါ ရှိတော့ ခရီး ခနခန ထွက်ကြရတာပေါ့။