Parmesan Peyniri

4.Bölüm

Sebastiani'nın Anlatımı

Kadın odadan çıktığı zaman arkasından bakakaldım.Çok cesur ve sert biriydi.
Doğrusu beni baya etkilemişti.Daha önce kimse bana böyle bir şey yapmaya cesaret edememişti.Hemen telefonumu elime aldım ve Ivan'ı aradım.

"Ivan dün gittiğimiz restorantdaki şefi araştır.Onun hakkındaki her şeyi öğrenmek istiyorum."
Dedim ve telefonu kapattım.

Kamelya'nın Anlatımı

Ve o kişi bugün boğazına yapıştığım aynı zamanda yemeğine parmesan koyduğum o gıcık adamdı.Bana bakıp pişkin pişkin sırıtıyordu.

"Yalnız benim parmesana alerjim var.Lütfen beni ikinci kez zehirlemeyin.
Yoksa bu sefer gerçekten ölebilirim."

Önündeki tabağı sinirle alıp mutfağa gittim ve yemeği tekrar yapmaya başladım.Onunla muhattap olmak istemediğim için hiç konuşmadım ve yemeği tekrar yapıp götürdüm ve önüne koydum.Bu sefer teşekkür edip yemeği yemeğe başladı.

Garson yanıma geldi ve ona kızmaya başladım.

"Neden bu adamı içeriye aldınız?"

"Çünkü o müşteri."Çok zekisin knk.
"Müşteri olduğunu bende biliyorum ama dükkanı kapatmamıza çok az kalmış.
Müşteri alamayız."

"İçeriye almasaydımda hepimizi öldürse daha mı iyiydi?"

"Neyse boşver git müşterilerle ilgilen ve birazdan kapatacağımızı bu yüzden kalkmalarını söyle."

"Tamam."diyip yanımdan ayrıldı.

Bende mutfağı toplamaya başladım.İşim bitince içeride sadece o adamın kaldığını gördüm.

Hatta bundan sonra onun adını "parmesana alerjisi olan adam"diye değiştirdim.Bundan sonra adı buydu.Şuan aklıma en kötü lakap olarak belki sonra başka bir lakap da koyabilirdim.

Garson yanıma geldi ve dedi ki:

"Bay Sebastiano'ya sen söylesen çıkması gerektiğini.'
"Çok mu korkuyorsun?"dedim dalga geçer gibi.
"Adam zaten baştan aşağı ben tehlikeyim diyor."dedi tedirgin bir şekilde.
"Tamam ben söylerim."Dedim ve parmesana alerjisi olan adamın yanına doğru ilerledim.
"Dükkanı kapatmamız gerekiyor lütfen çıkar mısınız?"
"Yemeğiniz çok lezzetliydi.Çok yeteneklisiniz."dedi söylediğim şeye karşı alakasız bir cevap vererek.
"Beni övmek size düşmedi ,şimdi lütfen kalkar mısınız?"

Ayağa kaltı ve tam karşımda durdu.

"Bu günden sonra yanınızdan ayrılabileceğimi sanmıyorum."

"Ne saçmalıyorsunuz siz?"dedim şaşkın bir şekilde.

"Beni çok etkilediniz.Bu yüzden sizden uzak kalabileceğimi sanmıyorum.Büyülendim resmen.Daha önce kimse bana böyle hissettirmemişti."

Sakin kalmaya çalışarak"Bak seninle düzgün konuşmaya çalışıyorum ama beni sinir etme ,yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim."

Tepkisiz bir şekilde yüzüme baktı ve bende şöyle dedim:

"Mesela bir örnek vereyim."Dedim ve yüzüne bir yumruk geçirdim ve yüzü yana düştü.

"Ya da bunu."diyip kolunu çevirip arkasına aldım.

Sonra kolunu bıraktım ve ardından konuşmaya devam ettim:

"Bence daha fazla şansınızı zorlamayın yoksa yine buradan çıkarken hastaneye gitmeniz gerekecek."dedim alay eder gibi.

Normal biri olsa buna tepki verirdi ama o hiçbir tepki vermedi sadece yüzüme bakıp sırıttı.

"Ne sırıtıyorsun?"dedim ters bir ses tonuyla.

"Gerçekten yetenekli birine benziyorsun.
Hem güzel yemek yapıyorsun hemde güzel dövüşüyorsun"

"Sana daha öncede dediğim gibi beni övmek sana düşmedi."

"Belki de bana düşmüştür,olamaz mı?"

"Olamaz."dedim ve ardından"Niye geldin?"

"Size hatanızı nasıl telafi edebileceğinizi söylemeye geldim Bayan Kamelya."

Adımı ilk defa ondan duymuştum ve bu bana değişik hissettirmişti.Çok farklı söylemişti ismimi.Daha önce biç duymadığım bir tonda.

Galiba biraz etkilendi.

Tepkisiz bir şekilde onu dinlemeye devam ettim.

"Benim korumam olur musunuz?"