Küçük çocuk annesinden kalan sayılı eşyalardan oyuncak arabası ile odasının en ücra köşesine sinmiş , çıplak zeminde oynuyordu.
Açılan kapı ile hafifçe irkilip yerinde doğruldu. Evin hizmetlisi Neslihan'ı gördüğünde içinde ki saf heyecanla ona doğru koşup sarıldı.
Kadın gözlerinin dolmasını umursamadan küçük çocuğa karşılık vererek sımsıkı sardı onu.
"Hadi bakalım barış yemek zamanı" dedi oldukça enerjik sesiyle.
Barış her zaman yaptığı gibi yatağının köşesine oturdu ve kadının ağzına koyduğu lokmaları yemeye başladı.
"Neslihan abla sen annem gibi iyi birine benziyorsun sana anne diyebilir miyim?" Diye sormasıyla kadın kalbinin paramparça olduğunu hissetti.
"Tabii ki barış" dedi ağlamasına az kalmıştı karşısındaki çocuk onu hiç olmadığı kadar duygusal birine dönüştürüyordu.
"Annem bana barış demezdi Alper derdi sen de Alper der misin" diye sordu bu sefer ağzındaki lokmayı çiğnerken.
"Dedim ama sana herkes Alper demesin tamam mı sadece annen gibi hissettiren, güvendiklerin."
Mutlulukla başını salladı küçük çocuk.
"Tamam söz"
***********************
"Neslihan abla" dedi çocuk gözyaşları arasından.
"Alper ne oldu?" Kadın korkuyla bakıyordu küçük çocuğa.
"Babam hiç benimle uyumuyor ama kızıyla uyuyor. Benimle de uyusun annemi özledim o benimle uyurdu sarılırdı bana hep"
Alper ile beraber ağlamaya başladı. "Ben uyurum seninle olmaz mı " dedi.
"Olur" dedi küçük çocuk, o zamanlar ondan başka kimsesi olduğunu düşünmüyordu.
Ki öyleydi.
***************************
"Neslihan abla düştüm" dedi dudaklarını büzerek.
"Ah benim yaramaz oğlum" deyip kucağına aldı çocuğu.
"Kilo mu aldın sen Alper?" Diye sordu gülerek.
"Ya Hayırrr"
"Şaka yaptım şaka gel bakalım dizine yara bandı saralım"
"Neslihan abla babam kızına desenli yara bantları alıyor bana neden almıyor beni sevmiyor mu? Yanıma da hiç gelmiyor zaten" çocuğun tek nefeste çaresizce söylediği şeyler kadının canını çok yakmıştı.
"Olur mu hiç öyle şey çok seviyor baban seni sadece sevgisini göstermeyi sevmiyor" dedi ikna olmasını umarken çünkü Alper artık bir şeyleri anlayabilecek kadar büyümüştü.
"Ama kızına gösteriyor ki sevgisini ona yarabantları alıyor, elbiseler alıyor ben de forma istiyorum ama benim yüzüme bile bakmıyor!"
"Ben yarabandını da formanı da alırım Alper olmaz mı?"
"Olur Neslihan abla. "
***********************************
"İyi ki doğdun Alper! İyiki doğdun Alper iyi ki doğdun, iyiki doğdun iyiki doğdun Alperr!"
Küçük çocuk sevinçle ellerini çırparken Neslihan ablasının yaptığı pastadaki mumları üfledi heyecanla.
En son doğum gününü annesi ile kutlamıştı ama artık annesi yoktu.
Olsun Neslihan ablası vardı.
Alper güldüğünde de o vardı Ağladığın da da.
Alper kan bağı olmadan da aile olabileceğini öğrenmişti.
Kadın Alper'e aile olmuştu, babasının yapmadığını yapmıştı.
Babasının almadığı oyuncakları almış, babasının sarılmadığı kadar sarılmış, babasınin göstermediği sevgiyi asla hissettirmemeye çalışmıştı.
Ama içten içe biliyordu kadın;
Alper Kurulu bir ailenin istenmeyen bireyiydi.
*****************************
Bugun sadece huzun var kızlar
Bu bolumu cok takmayin ama lazim olacak
Sizi seviyoruiuum💞💞
