hoofdstuk 29

49 3 0
                                    

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

 ♪ Seventeen Going Under – Sam Fender ♪

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

♪ Seventeen Going Under – Sam Fender ♪

In uiterste stilte lig ik in bed, starend naar mijn plafond. Het is de laatste lesochtend van deze week en ik probeer me ertoe te zetten uit bed te komen, maar ik kan mezelf niet werkelijk zo ver krijgen. Hoe hard ik ook uit mijn bed wil komen, mijn lichaam lijkt te verlamd om het te doen. Het voelt alsof ik in mijn uitstel-verlamming zit, die ik normaal meemaak wanneer ik eigenlijk aan mijn huiswerk moet zitten, maar ik me ook dan er niet toe kan zetten het werkelijk te gaan doen – ook al voel ik de drang wel.

Zacht wiebel ik mijn vingers en eindelijk voelt het een beetje alsof ik weer controle krijg over mijn lichaam. Ik wiebel mijn tenen, maar mijn benen voelen niet verbonden met mijn lichaam.
Kreunend rol ik op mijn zij en laat mezelf uit mijn bed vallen, te lam om mezelf goed op te vangen. De zachte klap op de grond laat me een beetje wakker schrikken.

Ik klauter omhoog en kruip over de grond, op zoek naar kleren die ik aan kan trekken.
Mijn kamer is een puinhoop. Overal ligt wel iets en ik heb het gevoel dat mijn hoofd er niet heel anders uitziet aan de binnenkant. Mijn hoofd is een rotzooi.

Ik vind wat schone kleren tussen een hoop schoenen en trek een shirt aan. Ik haal een schone onderbroek en een schoon paar sokken uit mijn kast en verwissel ze met degene die ik nu draag. Zuchtend til ik mijn shirt op, voel licht aan de huid op mijn buik.
Verslagen laat ik mijn shirt weer zakken en zoek mijn kamer af naar mijn zwarte broek. Ik vind hem tussen een hoop kleren die ik één keer aan heb gehad. Aan de broekspijp trek ik hem uit de stapel. Verbaasd kijk ik naar mijn koptelefoon, die door mijn actie tussen de stapel uit rolt. Ik was hem al weken kwijt.

40 seconden met één jongen - herschreven versieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu