Asi ve Kurt

8. Alevlerin Arasında

Diğer hikayelerde buluşalım 🙌🏻

🌙 Düzenbaz (Tarihi Kurgu)
🌙Uyanış (Fantastik)
🌙Karalama Günler

          

Bu hafta ilk kez odama giren davetsiz bir misafir tarafından uyandırılmadım. Biraz rahatlayarak gerindim geniş mis kokulu yatağımda. Günlerdir bu kadar iyi uyumamıştım. Matmazelin bitki köklerinden hazırladığı kokusu ile bir devi bile devirebilecek olan karışımı beni baş ağrılarımdan azat etmişti. Sonunda kafamdaki baskıdan biraz olsun kurtulduğum için daha iyi hissediyordum.

Muazzam bir keyifle odamın ufak balkonuna gittim sabahlığımı üzerime geçirmeye çalışırken.

Tuzlu deniz havasını içime çektim. Rüzgarın dondurucu esintisini umursamadım, bu kış diğerlerinden daha çetin geçmişti. Şurada bahara az bir süre kalmış olmasına rağmen hiç etkisini kaybetmemiş gibiydi. Martıların çığlık dolu şarkılarının kendini çılgın bir ezgiye kaptırmasını dinledim. Gözlerimi ufağa diktim sonra. Bunların hepsini ezberleyebilmek için bakıyordum artık.

Bir daha dünya gözü ile Clayton'ı görememek vardı bu işin sonunda.

Evimden kesin bir ayrılıktı bu kesinlikle diğerleri gibi değildi.

Yuvamdan ayrılmaktı...

Bulutlara günün ilk ışıklarıyla kırmızının tonları eşlik ediyordu. Gökyüzü bu haliyle alev almış gibi görünüyordu. Düşüncelere dalmaya zorluyordu bu güzel manzara beni. Defalarca aynı şeyi unutturmaya çalışır gibiydi.

Bu neşeyi elbette baş yapıtıma borçluydum. Dudaklarım hınzırca yukarıya kıvrıldı.

Acaba Kurt şaheserimi gördüğünde böylesine bir kırmızıya bürünmüş müydü yüzü? Bunu hayal etmek bile bana sağlam bir kahkaha attırdı. Sabahlığımın kuşağını iyice sıkılaştırıp odama girdim.

Dolaptan siyah bir elbise çıkardım. Üzerinde dikiş izleri dışında en ufak bir detay dahi yoktu. Başıma üzeri ufak gri taşlarla işlenmiş oval biçimli başlığımı takıp kendimi dışarıya attım.

Kalenin arka tarafında yer alan gül bahçesine götürüyordu ayaklarım beni. Annemin bin bir emekle Clayton'un kısır toprağıyla olan mücadelesinin şanlı zaferiydi bu bahçe. İnsanı dinlendiren, rahatlatan bir etkisi vardı bu bahçenin. Aynı zamanda haneme flamasının rengini verende bu kırmızı güllerdi.

Bahçenin bitimindeki toprak yola arabalar ve tahtırevan yerleştirilmişti. Çalıların arkasına geçip İskoçya yolcusu eşyalarımın yerleştirilmesini izlemeye başladım. Matmazel yaptığı listeyi dikkatle kontrol ediyordu. İnsanlar onun emirleriyle oradan oraya koşuşturup duruyordu. Bir çoğu bundan memnun değildi elbette.

Neredeyse sahip olduğum her şey oradaydı.

Talimden dönen askerlerin gelişini duyuran borazanın ötüşüyle hemen hareketlendim. Rob ile karşılaşmak istemiyordum.  Biricik ağabeyimle vedalaşmak bana her şeyden ağır geliyordu ve bunu elimden geldiğince erteleme niyetindeydim.

Kurtla evleneceğimi duyduğunda bunun olmaması için elinden gelini yaptığını biliyordum, bu onu büyük bir arayışa itmişti ve imkansız olduğunu bilse bile bir çıkış yolu arıyordu. Aptalca bir şey yapmaması için dua ediyordum.  Yakalanmayı göze alamadığım için kilerden girdim kaleye ve kimseye görünmeden beni odama götüren merdivenleri tırmandım.

Nihayet odama geldiğimde geniş pencerenin kenarına oturup kitap okumaya başladım. Kalede çok da alışık olmadığımız bir sessizlik hüküm sürüyordu ve bunu kaybetmeden bilmem gerekenleri öğrenmem için hızla başladım.