Story Of My Life ✔

32

POV MAY:

Vrijdag ochtend, 8.50 uur.

"Wat lach je nou sukkeltje." Zeg ik tegen hem en we fietsen onze straat uit. "Gewoon, het was ongemakkelijk en dan wil jij ook nog zo snel weg." Zegt hij. "Ik wil gewoon niet dat het ongemakkelijk word tussen jou en papa, jullie gaan elkaar nog vaak zien en jullie moeten elkaar aardig vinden. Met Stella is het anders, als ik haar ontwijk is het niet logisch dat jij haar vaker gaat zien of beter leert kennen dan mij, toch?" Zeg ik. "Meid heeft een hele complottheorie bedacht." Reageert hij. "Zij is hier binnen een paar dagen weg hoor." Zeg ik. "Hoezo? Ze zag er best lief uit en-" Zegt hij en nog voor hij zijn zin kan afmaken onderbreek ik hem. "Ze is niet lief, ze is alleen maar bij papa voor zijn geld en fame." Zeg ik.

Het komt er bozer uit dan ik wil maar ik heb nu al een hekel aan haar. Ik weet dat ik niemand mag oordelen op hun buitenkant, maar bij haar heb ik er gewoon een naar gevoel van en ik weet het zeker.

"Ik denk dat je haar eerst beter moet leren kennen en dat je daarna pas kan zeggen wat je van haar vind." Zegt Freddie, ik zucht geïrriteerd en het blijft stil. De hele sfeer is ineens omgedraaid.

We komen aan op school en in stilte lopen we naar binnen en doen onze jassen in ons kluisje. Ik kijk nog even of Sofie wat heeft gestuurd maar dat is niet zo.

"Doei." Mompel ik zachtjes en ik loop richting de trap maar ik word terug getrokken, door Freddie.

"Oké ik ben er klaar mee, het zit me al een tijdje dwars maar ik weet dat er iets met je aan de hand is maar je wilt het gewoon niet zeggen. Vanmiddag ga ik met je mee naar huis en dan ga je aan mij vertellen hoe je je voelt, wat je dwars zit en alles wat je kwijt wilt." Zegt Freddie, niet intimiderend maar wel sissend. "Doe rustig, er is niks aan de hand." Zeg ik geïrriteerd. "Stop May, dit heb je voor de vakantie ook al gedaan met het pesten, ik heb je echt wel door hoor." Zegt Freddie zacht met een kronkeling in zijn stem. "Doei Freddie." Zeg ik en ik loop weg, naar het goede lokaal, ik ben gelukkig nog optijd en ik ga naast Sofie zitten. De docent is er nog niet dus we mogen nog kletsen.

"Heey!" Zeg ik en ik leg mijn etui op tafel. Sofie reageert niet en zit wat in haar schrift te tekenen. "Hey!" Zeg ik nog een keer. "Ik hoorde je de eerste keer op wel hoor." Bromt ze, ze kijkt me niet eens aan. "Is er wat aan de hand?" Vraag ik en Sofie tilt geïrriteerd hoofd op.

"Waarom heb je met niet gezegd dat je bekend bent en dat je ouders bekend zijn? Ik wil geen vrienden zijn met iemand die niet eerlijk is." Zegt ze boos en ze draait haar hoofd weer naar haar schrift waar ze doorgaat met tekenen. "S-sorry dat ik het je niet heb verteld, ik dacht dat je me wel kende en het al wist-" Zeg ik maar ik word afgekapt door Sofie. "Ga je er nou ook nog stoer mee doen??" Zegt ze en ze staat op. "Nee nee, zo bedoelde ik het niet-" Zeg ik snel. "Laat maar." Zegt Sofie, ze loopt naar de docent en even later komt ze terug.

Ze pakt haar spullen en kijkt me nog een keer bitchy aan. "Doei." Zegt ze en ze loopt weg, ze gaat naast Ryan zitten, haar tweelingbroer. De jongen die eigenlijk naast hem hoort te zitten is vandaag ziek, hij is best aardig maar ik zit toch liever naast een vriendin alleen daar heb ik er niet zo veel van..

15.00 uur; 

Het is nu 3 uur en we hebben ons laatste blokuur gym van meneer Cole. Ik ben me aan het omkleden in de kleedkamer, alleen, alle meiden uit mijn klas zijn samen naar de zaal gegaan.

Ik check nog even snel of mijn haar goed zit en loop daarna de gymzaal in. Iedereen staat in groepjes te praten en de jongens zijn aan het voetballen in een hoek. Niemand merkt me op dus ik ga maar op een bankje zitten.

"Goedemiddag! Ga allemaal op de banken zitten dan leg ik uit wat we gaan doen." Zegt meneer Cole, ik had hem helemaal nog niet gezien.

Iedereen gaat op de banken zitten, er staan er 2 en iedereen is verdeelt. Er komen wat meiden naast me zitten maar die blijven samen kletsen, ik kijk kort meneer Cole aan maar kijk daarna weer weg.

"Oké even luisteren allemaal. Hier kunnen jullie gaan voetballen en daar kunnen jullie hockeyen. Zorg ervoor dat niemand pijn krijgt en dat er niks kapot gaat. Het is een vrije les dus jullie kiezen zelf waar je naartoe gaat, zorg er wel voor dat de teams een beetje gemixt zijn." Zegt hij en hij wijst naar 2 velden die hij verassend snel heeft klaargezet.

"May, kan je zo nog even met me meekomen voordat je begint?" Vraagt meneer Cole, ik knik verbaasd. De hele klas kijkt naar me.

- -

Sorry dat ik de laatste tijd weinig heb laten horen. Het gaat thuis bij mij een beetje moeilijk in mijn gezin en er zijn wat andere dingetjes aan de hand. Ik hoop dat jullie het een soort van begrijpen ookal zeg ik er niet veel over. Ik ga mijn best doen om meer te updaten voor jullie <3

xxxxx

5/12/'23