BTS | OneShots

◆Kim Seokjin◆

Dipnot:Yukarıdaki şarkıyı kurguyu okuduktan sonra dinlerseniz daha etkili olacağını düşünüyorum.
•••

Buruşmuş kağıt parçasını diğerlerinin yanına yollarken sıkıntıyla dışarıya sesli bir nefes verdi.

Kalem tutan parmakları artık yazmaktan dolayı kızarmış,ağrımaya başlamıştı.

Yine de kuruyan dudaklarını diliyle ıslatıp önüne yeni bir kağıt koyarken bunun son seferi olmasını diledi.

Ancak bir türlü istediği ilhamı kendinde bulamıyor,bununla beraber yazdıkları da onu yeterince tatmin edemiyordu.

Yorgunlukla acıyan gözlerini kapatıp kafasını oturduğu sandalyenin başlığına dayarken,albümünü nasıl yetiştireceğinin telaşını bir nebze olsun kenara bırakmaya çalışıp kendini uykunun kollarına bıraktı.

○○○

Gözlerini yeni bir güne araladığında onu pencereden baktığında net bir şekilde görebildiği bembeyaz bir bahçe karşılamıştı.

Geceleyin birkaç saatlikte olsa uykuya dalabildiği süreçte kışın ilk karı lapa lapa yağmış ve her yeri beyaza bulamıştı.

Yeryüzünün bütün kirini,tozunu ve sevimsizliğini bir süreliğine örtmüştü.
Bu da insanoğluna güzel görünmüştü.

Seokjin de karı seviyordu.

Keşke benim sorunlarımı da karlar örterek çözse diye düşünürken ani bir kararla kendisini dışarıya çıkmak için giyinirken buldu.

Eline geçirdiği eldivenleriyle masanın üstündeki sözlerini not ettiği defteri,küçük ama kullanışlı çantasına koydu.

Son olarak evden çıkmadan önce hasta olmamak adına sıkıca giyindiğinden emin olduğunda ise aynaya bakıp yakışıklı görünüşüne göz kırptı.

Kendisini düne kıyasla daha iyi hissediyordu.

Karlı kaldırımda koyu kahve botlarıyla yürürken ayakları onu nereye götürürse oraya gitmeyi planlıyordu.

Sıcak bir kahve içebileceği,sakin bir ortam ve ona ilham olacak herhangi bir şey arıyordu.

Belki otuz belki de kırk dakika bilinmez,ayaklarının uyuşmaya başladığını hissettiği vakit yolun karşı tarafında kalan bir tabela dikkatini çekti.

Dışarıdan bakıldığında oldukça sıradan görünen bu kahve fincanının üstünden buharlar tüten renkli led ışıkla kaplı tabela, onun gözüne çarpmıştı.

Adımlarını oraya doğru atarken öylesine denk geldiği bir mekana girdiğini düşünmüyordu.

Bu bir işaretti.

Hissediyordu,bugün o aradığı ilhamı bulacaktı.

Bulduğunda ise onu sıkı sıkı tutacak,son demine kadar ondan yararlanacaktı.

Klimalı kafeye girdiği anda içi ısınmış,vücudunda soğuktan gerilen kasları gevşemeye başlamıştı.

Kapının üstündeki zilin çıkardığı tiz sesle azınlıkta bulunan insanlardan meraklı birkaçı ile çalışanların göz odağı olmuştu.