AŞKAR

YOK OLAN AŞK

Öncelikle kitap bin okunma aldı hepinize teşekkür ederim ve oylayıp yorum yaparsanız sevinirim 💜. 

Hayatım hiçbir zaman sakin geçmedi her saniye her dakika bir olay oluyordu ve her olay da da benim o olayı düzeltmem gerekiyordu. Çünkü artık koltuğun varsi bendim ve benden başka kimse bu işlere karışmasını istemiyordum.  Bu işleri seviyordum ,  bu beni bir ruh hastası yapar ama rahatlatıyordu işte
Belki de küçük yaşta silah tutmayı öğrenmemle ,sıkı eğitimlerle, insan öldürmem'le başlamıştır. Bilemiyordum. Ama bildiğim bir gerçek vardı bu batağa bulaştıgımda asla geri gidemeyeceğimi biliyordum ve bunu dedem de biliyordu bu yüzden beni varisi yaptı diğer mafyalar masasında en önde biz vardık dedem yaslanmıştı ve herkes te onun varisini seçmesini dört gözle bekliyordu

Ki bizi öldürüp yerimize geçsinler çünkü bu sektörde lider bizdik aşkar örgütü evet örgütümüzün adı buydu yada mafyalıgımızı simgeleyen sıfat buydu aşkar. Anlamı ise kan kırmızısı demekti bu da beni simgeliyordu aşkar eşittir ben. Ben eşittir Aşkar

Biz altı kuzen dedemizin yanına küçükken verilmiştik ben ve abim annemizi ve babamızı trafik kazasında kaybettik bu yüzden küçükken dedemin yanında kalmıştık diğer dört kuzenim ailelerinin rızaları ile gelmişti. Aileleri de onları varislik koltuğunda görmek istiyordu. Ve bunun anlamını çok iyi biliyorlardı onalrın bir katil olacağını ve duygulardan yoksun bırakılacaklarını biliyirlardı buna rağmen onları dedemin yanına göndermelerini hiç anlamıyordum.

Annem ve babam hayatta olsalardı eminim ki bizi göndermezdi onlar bizi hep korurdu böyle işlere de bulaştırmak istemezdi biliyordum ama gel gör ki şu an o koltukta ve liderim böyle olmamalıydı..

Ben, devrim , efsa , savaş , Baran  ve meva bu altı kuzen bizdik hepimizin çocukluğunu dedem elimizden aldı oyuncak tutmamız gereken ellerle biz silah tutuyorduk
Oynayıp sabahlara kadar eğlenmek yerine biz ağlaya ağlaya ders alıyorduk, dövüş dersleri...

Hepimizin içinde kaybolmuş bir çocukluk yarım kalmiş duygular vardı.
Körelmiş bir vicdan öldürme arzusu ile yanıp tutuşan bir taraf vardı
Sevgiyi unutmuş nefreti kendine arkadaş endinmiş insanlardık biz buyduk aşkar bu demekti , biz demekti.

Hepimiz büyüdük ve reşit olduk artık dedemin kendine bir varis seçme zamanı gelmişti çok sabırsızdı tabi karşısındakı düşmanları da sabırsızdı bir an önce gelicek varisi görüp öldürme planları kuruyorlardı çünkü gelecek varisin güçsüz olacağını onu hemen koltuktan indirebileceklerini düşünüyorlardı çünkü Hamit Kutay kadar kimsenin zeki, kurnaz ,acımasız ve merhametsiz  olacağını düşünemiyorlardı. Büyük yanılmışlardı bunu ben karşılarına çıkınca anladılar. Ve tırstılar ama buna rağmen hala bize baş kaldırıyorlardı

Dedem beni seçmişti zeki olduğumu , kurnaz ve yetenekli olduğumu söylemişti bu beni en başta çok korkutmuştu tecrübesizdim ve hemen öleceğimi hissetmiştim. Ama öyle olmadı hayattaydım. Beni varis seçmesi ile diğer kuzenlerim bana düşman kesildiler çünkü onca yıllarını heba ettikleri şeyi almamışlardı, varisliği alamamışlardı...
                     
Sabah sabah bunları düşünmek beni biraz huzursuzlaştı yatakta tektim ama dün demir ile uyuduğunu hatırlıyorum neyse fazla üstelemedim ve hemen ayağa kalkıp aşağı indim abim ve demiri kahvaltı yaparken gördüm ve yanlarına gidip masaya oturdum
"Bugün harekete geçicez devrim" dedim ciddi bir sesle ve ona baktım abim bir şey diyecekken demir araya girdi
"Sana da günaydın kırmızı" dedi sırıtarak evet yine başlıyorduk
"Uğraşma benle" dedim ve abime döndüm
"Tamam geçicez ama ilk önce kahvaltını ye hemen gidicez"
"Tamam" dedim ve önüme döndüm bir kaç birşey yedim ve ayağa kalktım