Roberts #2: Stole my heart

14. Levi: De invloed van Puntjes

14. Levi: De invloed van Puntjes

Levi keek hoe het meisje de voorraadkamer uitliep en weer in de kroeg verdween. Hij zag hoe ze met Nienke stond te praten en ondertussen trok ze haar jas aan. Blijkbaar had ze die net mee naar voren genomen. Ze mocht weg, want Nienke draaide zich al gauw weer om en Zoë en haar vriendin liepen de kroeg uit.

Hij keek toe, terwijl hij nadacht of hij het meisje tegen moest houden. En dan? Hij schoot er niets mee op dat hij haar tegen zou houden. Ze was boos op hem en ergens kon hij dat nog wel begrijpen ook.

Hij was niet bepaald een braaf jongetje geweest in het verleden, op liefdesgebied, maar de kus met haar was anders geweest. Dat was de waarheid geweest.

Voor een moment sloot hij zijn ogen en leunde met zijn voorhoofd tegen de koelkast. Hij moest vrolijk doen, maar daar had hij helemaal geen zin in. Het liefste was hij ook naar huis gegaan, maar hij had geen Fenne, dus geen excuus. Liv kon hij niet gebruiken daarvoor.

Hij leunde met zijn ellebogen op de bar en keek de lege kroeg in die eruit zag of er een stel tijgers rondgebanjerd hadden, in plaats van mensen. Tijgers in de kroeg. Kroegtijgers.

'Ellebogen omhoog!' Stefan duwde met een natte vaatdoek tegen Levi's armen die hij zuchtend omhoog hield.

Levi kende Stefan al jaren en hij was altijd al zo opruimerig geweest. Levi wist dat zijn moeder altijd gehoopt had dat de jongen een positieve invloed zou hebben op de schoonmaaktalenten van haar zoon. Helaas voor haar was dat niet gebeurd.

Het enige talent dat Levi had, was om zijn tong in zoveel mogelijk meisjesmonden te steken. Oké, en hij kon een beetje zingen, maar dat was bij lange na niet goed genoeg om er ook succesvol mee te worden.

'Die bar wordt niet beter schoon dan dit, Steef, hoe hard je ook poetst.'

Niels kwam aanlopen en zette iets te hard een paar halfvolle cocktailglazen op de bar, waardoor de overgebleven vloeistof over de rand klotste. Stefan kreunde hardop, maar de andere jongen grinnikte iets te breed. Het was duidelijk met opzet.

'Misschien kun je je poetswoede beter kwijt op de toiletten,' zei Levi grinnikend.

Stefan sputterde tegen, brommend dat het niet zijn beurt was en hij schoof het schoonmaakrooster naar Niels toe die het bestudeerde. Een tijd geleden hadden ze een nieuw schema opgesteld, omdat er constant ruzie was over wie wat moest doen en Nienke was het zat geweest.

Tijdens één van de sporadische vergaderingen had ze met haar vuist op tafel geslagen en gezegd dat ze het zat was, dat iedereen eens per zoveel tijd 'die verdomde toiletten moest poetsen'. 'En dat moet goed gebeuren, ik wil ze kunnen uitlikken,' had ze eraan toegevoegd.

Levi huiverde nu weer bij dat idee.

'Oooh, ik zie het al.' Niels keek met een lach op naar Levi. 'Paarslokje is aan de beurt, want Zo is er niet. Die mag volgende week.' Hij leunde voorover om een pen te pakken en kraste iets door.

Levi zei niets, maar pakte tandenknarsend de emmer uit het kastje onder de gootsteen en zette hem net iets te hard onder de kraan. Als hij ergens een hekel aan had, dan was het wel aan het doen van de toiletten, maar het was niet dat hij een keuze had.

Puntjes was slim geweest door er vandoor te gaan.

De twee jongens wensten hem succes toen hij koers zette naar het meest gore deel van het café. Alsof hij wat aan succes had, dacht hij spottend, toen de stank hem in het gezicht sloeg. Hij had meer aan een neusklem.

Levi was er als een haas vandoor gegaan toen de boel opgeruimd was en nu stond hij buiten. Hij wilde naar huis. Hij was moe, had een bonkend hoofd en zijn benen waren moe. En hij had een heleboel verwarrende gevoelens over Zoë.