İhtiras Oyunları

Oyunun Başlangıcı

Yeni bölüme hoş geldiniz hepimiz hazırsak ben çok hazırım İhtiras Oyunları başlıyor iyi okumalar sizleri seviyorum kucak dolusu sevgiler 🤍🐣

Amelia'dan

Babamın ölümünün üstünden tam 16 sene geçti, ama hâla benim o yaralarım geçmedi, baba sevgisi olmadan büyümem beni bambaşka birisi olmama neden oldu.
Kaderimin bi oyunuydu bana bu ve bu oyunun bir oyun bozanı olmalı..

Bugün Kanada'ya gidiyordum, giderken yanımda geçmişin izlerini bırakıp korkusuz , ihtiraslı Amelia ile gidiyordum . Ben "Amelia Jones" ama beni Kanada, "Isla Brown" olarak bilecek.

Valizimi hazırladıktan sonra en önemli olan şeyi ,babamın öldüğünde kolunda olan saatini koluma takarak yıllarımı verdiğim , acılarıma ortak ama konuşamayan eşyalarıma bakarak evin kapısını zaferle dönme hevesi ile geri kapattım.

Kapının önünde Connel beni bekliyordu. Yıllardır yanımda olan en iyi dostum, Connel'den başka kimseyi almadım hayatıma , alamadım. Babam gibi yanımda olan başkasının gitmesine,beni terk etmesine  dayanamazdım,en büyük yenilgim babamın katillerini yıllardır bulamamamdı.

Ve şimdi, babamın ruhuna layık bir sonuç için mücadele ediyorum.  Her ne pahasına olursa olsun, babamın gözlerimin önünde kayboluşunun hesabını soracağım.

Polislerin ,olayı çok basit bir dosya değilmiş gibi ört bas etmesi kafamda ki soru işaretlerine bi diğer soru işareti olmuştu. Bütün deliller yok olup nasıl bir ölümü kolayca ört bas edebilirler?

Karanlık tarafında birilerini tutan olarak bu pislik lanet insanların yerlerini buldum. " Yer Altı " dünyası dediğimiz yer hiçte çocuk oyuncağı bir şey değil.

Connel arabaya sırtını yaslamış bi şekilde sigarasını içiyordu, yanına giderek "Connel hazır mı her şey?" Dedim.. Connel sigarasından bi duman daha çekerek; " Hazır olması gereken her şey hazır ama ben senin bu işin içine girmene hiç razı değilim , hep yanında oldum bu zamana kadar derdini ve acılarını biliyorum bu meseleye senin yanına kimseyi almadan gitmen beni endişelendiriyor . Bence daha yolun çok başındayız vazgeçebiliriz." Dedi..

Derin bi nefes alarak kendimden emin bir şekilde; " Yıllardır içimde beslediğim bu nefret,kin,intikam hevesini harcayamam sonu ne olursa olsun ölüm olsun olmasın ,zafer olsun olmasın ben bu işin sonuna kadar gidicem babamı canice öldüren o lanet heriflerin hepsini onlara layık gördüğüm acılı ölümle ödüllendiricem, ölmek için hepsi bana yalvaracak ölümün ne kadar güzel bi şey olduğunu anlayacak,babamı yıllar önce benden koparmanın bedelini en acı şekilde yaşayacaklar." diyerek sözlerimi bitirdim.

Gözlerimin içine uzunca baktıktan sonra ; ince giyinmişsin bin arabaya üşütmeni istemiyorum dedi. Bana bi baba sevgisi gibi sevgiyle yaklaşıp, sarıp sarmalaması onu daha çok sevmeme neden oluyordu ,belki Connel olmasa ben bu kadar güçlü hale gelemeyip şuan ki yaptığım ve yapacaklarımı yapamazdım.

Arabaya binerek Connel'in de arabaya binmesini bekledim ve arabaya bindikten sonra hava alanına doğru hareket etmeye başladı araba.
Connel'in gözlerinde derin düşünceler vardı, tamam belki onu burda bırakıp gitmem onu üzüyor olabilir ama ben geri döndüğümde hep artık eskisi gibi olmadan daha güzel bi hayat sürdürebilicem.

Connel'e; " Bu aklında ki düşünceleri bi kenara bırakıp bi ihtiyaç durumunda ne yapman gerektiğini düşüneceksin. Sen ne yaptığını ve ne yapacağını bilen birisin, böyle aptal saçma sevgi durumlarına girme! " diyerek onu biraz kendine getirmeye çalıştım, biliyordum ki Connel her zaman benim dediklerime ve diyeceklerime saygı duymuş birisiydi.

Connel ,gözlerini yoldan ayırmadan; " Benim aptalca sevgi durumlarına girdiğim falan yok . Ben seni düşünüyorum ,benim her zaman bi B planım olur, B planım olmazsa başka bi planım olur . Sen bunları kafana takma benim seni düşünmem canını sıkıyor belki de oraya gidip aylarca veya yıllarca gelemeyeceksin. Ölüm haberini aldığım zaman mı seni düşünmeye başlayacağım?"

Connel aslında haklıydı şimdi bir şey gelse başıma hep yanımda olur. Zeki ve stratejik aklı ile her şeyi çok çabuk halledebilir , beni ve kendini koruyabilirdi. Ben ise düşünmeden fevri kararlar vererek hem kendi canımı hemde Connel'in canını tehlike durumunda yok edebilirdim.
Düşüncelerime daha fazla inmeden cevap verdim;

" Evet haklısın senin her zaman bi "B" planın olur ,olmasa bile sen aklını ve mantığını kullanarak bizi kötü ve tehlike olan olası bir durumdan kurtarabilirsin. Ama ben öyle değilim, ben fevri ve o anın verdiği duygu ile zekamı kullanır bizim canımızı tehlikeye atabilirim .
Ölmek konusuna gelirsek , ölürsem evim sana kalacak biliyorsun . Yıllardır çektiğim acılar olan evde belki sen mutlu bi hayat sürdürebilirsin. " dediğim an gözlerini bana çevirdi ve el frenini çekerek arabayı durdurdu.

" Sen ne dediğinin farkında mısın ? Aptal aptal konuşma kadın! ölürsem evim sana kalsın sen orda mutlu ol diyor sen kafayı yedin galiba , senin acilen bir psikolojik tedavi alman lazım. Sen beni hiç tanımıyormuş gibi konuşuyorsun, söylesene Amelia ne oluyor sana ? ,sen neden eski Amelia gibi mantıklı ve sağlıklı cümleler kuramıyorsun . Baban öldüğünde 16 yaşında genç bi kızdın, şimdi ise 32 yaşında kendi ayakları üzerinde duran ne yapabileceğini bilen birisin .

Artık bazı şeylerin farkına varman gerekiyor ,sen 16 yıl önceki o güçsüz, kimsenin desteği olmadan bir şeyleri beceremeyen, yapamayan kız değilsin."

Connel her zaman olduğu gibi nasıl bu kadar haklı oluyordu bilmiyorum. Belki beni yıllardır tanıması, belki onun o muhteşem akıl gücüydü

" Evet ben 16 sene önceki o kız değilim, ve artık bedenen asla o kız olamam . Ruhen içimde hâla 16 sene önceki o kızın acısını taşıyorum, senin bunu benden daha iyi bildiğini de biliyorum.Ben seni çok iyi tanıyorum ,ben senin aklından geçebilecek her şeyi biliyorum ama bazı durumlarda bende o güçsüz duygusal tarafıma yenilebiliyorum."

Artık diyecek bi söz bulamamış olmalı ki yola devam ettik. Havaalanına geldiğimizde Connel'in bana endişeli bakışlarını gördüm ,Connel ne olursa olsun kabul etmeliydi bunu . Uçağın kalkmasına 15 dakika kalmıştı bende artık vakit kaybı olmaması adına vedalaşmak için hazırlandım.

" Connel o bakışlarını artık çek üstümden ! Ben ne olursa olsun gidiyorum bu bir veda değil mutluyum aksine , babamın ölümünün sonrasında bu yapacaklarım da sende  destekçim olacaksın biliyorsun dimi ?"

" Herşeyi dedin artık şimdi gitme vakti seni seviyorum Amelia'm. Başına eğer olursa bir şey gelirse tabi ben buna izin vermem hep yanındayım bunu biliyorsun" diyerek sımsıkı sarıldı bana bende ona sarıldım başımın üstünü öptü ve son kez bir daha sarılıp yanından ayrıldım..

Uçakta yerimi almış hostun anlattığı her şeyi yapıyordum,  dinliyordum da daha gitmeden ölmemeliydim bence. Yan koltuğun boş olduğunu gördüm ve kiminle seyahat boyunca yan yana oturacağımı merak ettim. Kafamı geriye yaslayıp, gözlerimi bir iki dakikalığına kapattım ve gözlerimi geri açtığım zaman yanımda Connel'i görmeyi beklemiyordum..

Bölüm sonuuu ne kadar ters köşe yapmayı seven biriyim ya okurlarım ilk bölüm nasıl olmuş sizce beğendiniz mi ?

Fikirlerinizi dm de bekliyorum
(👇 yıldıza dokunmayı unutmayın bea 😁)