Umursamaz Ukala

15.Bölüm

Doktar Levent'den

Issız ve yağmurlu bir gecede tek şeritli yolda ilerlerken uçurumun kenarındaki araba farı dikkatimi çekti.Yavaşlayarak arabamı o yöne doğru park ettim.Arabadan indim ve yürümeye başladım.Kaza olmuştu.Kimse görmemiş miydi?Hızla şoför koltuğunun oraya baktım ve her tarafı kanlar içindeki kızı gördüm.Kapıyı açarak çok dikkatli bir şekilde arabamın arka koltuğuna koydum.Nabzına baktığımda atmıyordu. Kahretsin.Kalp masajı yapmaya başladım.Kalbi hala atmıyordu.Biraz daha devam ettikten sonra nabzını kontrol ettim.Çok yavaş atıyordu.Ölmesinden iyidir.Sonra soz gaz hastaneye yetiştirdim.Ben onu sedyeye yatırdım ve ameliyat için hazırlanmalarını söyledim.Aynı zamanda bende üstümü değiştirdim.Kızın üzerinden çıkan telefonda en son aranan kişiyi tuşladım.

-İyi geceler beyefendi.Ben ....... hastanesinden arıyorum.Mira'nın yakını mısınız?

-Evet.ben arkadaşıyım.

-Arkadaşınızı ameliyata aldık.Durumu çok ağır ve hastaneye getirirken kalbi durdu.Tekrar çalıştırmayı başardım fakat durum pek de iç açıcı değildi.

-Siz ne dediğinizin farkında mısınız?

-Sakin olun beyefendi.Arabasını şans eseri uçurumun kenarında buldum.

-Tamam ben hemen geliyorum.
Telefonu kapattıktan sonra ameliyathaneye doğru yürüdüm ve kızı ameliyat yapmaya başladık.

Aras'dan

Demir'e haber vermeli miyim diye düşünürken aramaya karar verdim.

-Kimsiniz,dedi bir kadın sesi.Cidden mi Demir Mira bu haldeyken bile mi.

-Demir nerde?

-Demir uyuyor,dediğinde sinirlenerek telefonu suratına kapattım ve arabamın anahtarını alarak sinirli bir şekilde merdivenlerden indim.Hızla arabaya bindim ve Demir'in evine gittim.Kapıyı sert bir şekilde çaldım.Kapıyı üstünde sadece Demir'in beyaz gömleği olan kaltak açınca onu sert bir şekilde ittirdi,yere düştü.Sinirlerimi bozuyordu bu Demir...Yatak odasına gittim ve yarıçıplak olan Demir'in boğazından kaldırdım ve suratına yumruğumu geçirdim.

-Ne yapıyorsun lan sen !!!Orospu çocuğu!!!
Ağzının kenarından akan kanı elinin tersiyle silerken gözü kapının ordaki sürtüğe kaydı ve "Siktir git,seninle işim bitti"dedi.Sonra kafasını bana çevirdi ve gözlerime baktı ben de bağırmaya başladım:

-Lan sen burda zevk peşindeyken Mira hastanede canıyla uğraşıyor.

-Ne diyon lan?!Mira niye hastanede?!!

-Doktor beni aradı.En son konuştuğu kişi bendim.Bana senin adresini sordu.Neyse doktot arabayı uçurumun kenarında bulduğunu söyledi.Aynı zamanda 1Kez kalbi durmuş ve durumu hiç de iyi değilmiş.

-Ne diyosun lan? Nasıl olur bu?!!Allah kahretsin!!!

Demir'den

Ben hızlıca üstümü giyerken Aras da Burcu'ya haber verdi ve onu alarak hastaneye gitmek için yola çıktı.Ben de hemen arabaya bindim ve son hızla hastaneye vardım.Hepimiz ameliyathane kapısında beklemeye başladık.Burcu geldiğinden bari ağlıyordu.En son sinirlerimi bozdu ve:

-Sus artık ağlaman onu iyileştirmiyo!!
Aras araya girdi dişlerinin arasından:

-Demir fazla ileri gidiyorsun!!,diyerek Burcu ile kafetarya ya indi.Ben de duvara sert bir şekilde yumruğumu geçirdim.Duvardan aşağı doğru kayarak yere oturdum.Onun burda olmasının sebebi bendim.Onu dinlemedim.En azından açıklama yapmasına izin vermeliydim.Adi herifin teki olduğumu söylememe gerek var mı?Canı yandı,benim yüzümden ağladı,kalbi kırıldı.Allah kahretsin!!Lanet olsun!!Birden ameliyathanenin kapısı açıldı ve hemşire dışarı çıktı.Önüne doğru geçtim.

-Nesi var durumu iyi mi?!

-Bakın beyefendi kafasına çok ağır darbe almış.Vücudunda çok yara ve ezik var.Durumu ağır ve kalbi yine durdu.Üzgünüm.Doktor çıkınca size bilgileri aktarır.

Yavaşça uzaklaştı.Ben olduğum yerde duruyordum.Tepki veremedim.Saatler önce kavga ettiğim,onu öptüğüm,ona önemsediğimi söylediğim kız şimdi ölüyor muydu?Elime düşen ıslaklıkla ağladığımı farkettim.Demir BARKIN bir kız için ağlıyor.Bu kıza sandığımdan da fazla bağlanmışım.Farkedemedim ki...Onu bu kadar kırdığımı farketmedim.İçeriden doktor çıkınca ona baktım bu sırada Araslar da gelmişti.

-Üzgünüm,hastayı kaybettik.Zaten çok hasar almıştı.Tekrar geçmiş olsun.

-Ne demek lan kalbi durdu,diyerek doktora sert bir şekilde yumruğumu geçirdim.Ameliyathanin kapısını açtım ve Mira'nın yanına gittim.

-Bana kendini affettirecektin hani.Açıklamadın daha bana hiçbir şeyi öylece gidecek misin.Uyan lanet olası uyan!!!!!,diyerek kalbinin oraya yumruğumu geçirdim.Yaşadığını belirten ses çıktığında hızla doktoru çağırdım.Yavaşça dışarı çıktım.Aras ve Burcu'ya acı dolu bir gülümseme gönderdim.

-Yaşıyor.Başka çaresi de yoktu zaten.

Burcu'nun ağlamadı daha da şiddetlendi ve Aras da onu kolları arasına aldı.Ben de ameliyathanenin kapısından çıkan Mira'ya baktım.Rengi solmuştu.Ben onun mavi gözlerindeki ışığı söndürdüm.Yüzündekş gülğmseme yoktu artık.Önümden geçtiker ve odaya aldılar.Odadaki işini bitiren hemşire 7 - 8 saat sonra uyanacağını söyledi ve gitti.Bizde odaya girdik ve Mira'nın uyanmasını bekledik.Ben sandalyemi yatağının yerine koydum ve elini tutarak uykuya daldım.Aras ile Burcu da koltukta yatıyorlardı.

*********

Elimdeki kıpırdanma ile hemen ayağı kaktım ve Aras ile Burcu'yu dürterek uyandırdım.Hepimiz ayak tarafında durarak kendine gelmesini bekledik.Yavaşça gözlerini açtı ve bizim olduğumuz tarafa doğru baktı.Ben yatağın sol tarafında onlar ise sağ tarafında duruyordu.

-S..Su,dedi cılız sesiyle.Fazla yorgun çıkmıştı sesi.

-Tamam ben hemen getiriyorum Mira sonunda uyandın,diyerek suyu içirtti Burcu sonra Mira bana baktı ve konuşmaya başladı:

-Doktor Bey ne oldu bana?

Ben mi?Doktor mu?Mira..