İtalyan Mafya Mı? • Yarı Texting •

79.

Selamselaamm.

Beklettiğim için kusura bakmayın. Sınavlarım vardı, hallettim.

Bir sonraki bölüm final <3  Hatırlatmak istedim.

Aklımda bir fikir varrr. (Hâlâ düşünüyorum)

İyi okumalar.

[*]

" Anlaşmamızı yapalım, güzelim..."

Kollarının arasından kurtulmaya çalışarak, "Senin ile hiçbir anlaşma yapmayacağım!" Diye bağırdım.

Sante, "Benim ol. Sadece benim ol. O zaman kocanı kurtaracağım. Korumalarımın elinde, alerjisine iyi gelecek bir iğne var. Beni onayladığın zaman, kocan kurtulacak." Dedi.

Bakışlarım adamların üzerinde gezdi. Bir tanesinin elinde şırınga vardı. İçi doluydu.

"İçinde, onu daha kötü edecek bir şeyin olmadığını nereden bileceğim?" Diye sordum.

Çırpınmayı durdurdum. Arkamdaydı. Kollarını belimde dolamıştı. Ve bu beni rahatsız ediyordu.

Kulağıma eğilerek, "Güven... güvenmelisin. Kocan iyi olacak. Sadece istediğimi yap." Dedi.

Kafamı olumsuz anlamda salladım. Gözümden bir damla yaş aktı. "Çocuklarım yok."

"Ağlama... çocukların nerede bilmiyorum. Ama bir önemi yok. İstediğimi yapacak mısın?"

Kafamı olumlu anlamda salladım. "Ne istersen..."

Bilerek, gözyaşlarımın daha da akmasına izin verdim. Hayır... ona yalvaracağımı, ya da istediğini gerçekten yapacağımı düşünmüyorsunuz, değil mi?

Ben Duru'yum. Öyle yapmak bana yakışır mı? Sadece oyun oynuyorum. Onun bana oynadığı gibi.

"Ben... onu gerçekten iyi edecek misin? Ama Liv..." diyerek, gözyaşlarımı akıtmaya devam ettim.

Laura, kafasını olumsuz anlamda sallıyordu. 'Yapma' der gibi.

Laura...

Laura'ydı. Sante'nın buraya gelmesini sağlayan kişi, Laura. Adım gibi eminim. Pişman dolu bir bakışlarla bakıyordu.

Sante, "Ne önemi var? Sen benim olduktan sonra, tekrar kendi içinde ölmeyecek mi? Hadi... cidden kabül mü? Gerçi, önemi yok. Ben bunu kabul olarak algılıyorum." Dedi.

"İlk önce iğneyi yapsınlar."

Sante beni reddetti. "Hayır, önce sen benim olacaksın. O güzel tadına bakacağım. Her yanın benim olacak." Boynuma öpücük kondurdu. Git.

Aşırı rahatsız hissediyordum. Fazlasıyla.

Beni evin dış kapısına doğru ilerletti. Kolları ile beni çok sıkı tutuyordu. Diğer kaçırıldığım anlardaki gibi, kurtulmam mümkün değildi. Birisinin yardımı gerekiyordu.

Adamlar kapıyı açtı. Evin dışına çıktık.

Kulağıma doğru, "Şimdi benim ile geleceksin. İşimizi halledeceğiz. Daha sonra ise çocuklarını bulacağım. Yaşarsa da, kocanın yanına gidersin." Dedi.

"Ne demek, yaşarsa? Onu iyi edeceğini söylemiştin!"

Saf değilim. Tabi ki onu iyi edeceğini düşünmüyorum.