Deliyim ama Sana ~Minlix

°2

Felix, Minho'nun sözleri üzerine gülümsedi.

"Uyumak istiyorum ama burası çok soğuk ve karanlık..."

Minho gözlerini Felix'in yüzünde gezdirirken "Ben seninle yatarım güzelim." dedi.

Minho'nun sözleri Felix'in içini sıcacık yaparken hızla başıyla onayladı ve yatağa uzandı.

Minho'da küçük yatakta zor da olsa Felix'in yanına kıvrıldı ve tek kolunu Felix'in beline atıp kendine çekti, ardından gözlerini sıkıca yumup uyumaya çalıştı.

Felix Minho'nun hareketlerini bir bir izliyordu ve Minho ona her temas ettiğinde içinin kıpır kıpır olduğunu hissedebiliyordu.

Felix kendisine fazlaca yakın duran mor saçlı oğlanın yüzünde gezdirdi gözlerini. Her bir zerresini ezberlemek istercesine inceliyordu. Uzunca bir süre karşısında mışıl mışıl uyuyan mor saçlı oğlanı izledi ve yorulduğunu hissetiğinde gözlerini kapatıp uykuya daldı.

&

"FELİX!! FELİX UYAN!"

Sarı saçlı oğlan nefes nefese uyandığında karşısında onu sarsarak uyandırmaya çalışan Minho'yu gördü.

Minho kollarını sıkıca beline doladı sarı saçlı oğlanın. Titriyordu o...deli gibi titriyordu. Minho titreyen bedeni hissettikçe kendini kötü hissetmeye başlamıştı. Sarışın oğlan ağlamak üzereydi Minho bunun da farkındaydı.

"Felix? İyi misin?"

"Minho... annem..."

"Şhh... geçti. Sadece bir kâbustu güzelim."

"Minho..."

"Efendim güzelim?"

"Ben...ya senide kaybedersem?"

"Hayır Felix, bunları asla düşünme. Ben bundan sonra her zaman senin yanında olacağım. Sadece doktorun değilim bunu bil."

Sarışın oğlan gözlerinden akan birkaç damla yaşa izin vererek "Teşekkür ederim Minho." diye yanıtladı.

Minho istemeyerek de olsa Felix'in kollarından ayrıldı ve ona sıcacık gülümsemelerinden birini sundu.

"Şimdi ben gidiyorum, ilgilenmem gereken birkaç hasta var. Kahvaltı vakti geldiğinde seni odandan alacağım ve birlikte yemeğe ineceğiz tamam mı?"

Sarışın oğlan Minho'nun gitmesini istemesede mecbur başıyla onayladı.

Minho Felix'e son kez gülümseyip odadan çıktığında Felix tekrardan ağlamaya başladı.

"Anne...nolur geri dön."

&

"Tanrım delirmiş olmalısın! O akıl hastası bunu kabul et!"

"Olabilir Hyunjin! Akıl hastası olabilir ama burada durması onun için daha da riskli. O çocuk ruhlu Hyunjin anlıyor musun?! Burada aklını iyice kaybedecek!"

"Ah siktir Minho...onu neden bu kadar çok önemsiyorsun?! Sıradan bir hasta işte."

"Sıradan bir hasta değil!! Onun travmaları var!"

"Buradaki tüm hastaların travmaları var Minho!"

"Hyunjin tamam sus yeter bu kadar...onu burada tutmak istemiyorum. Gerekirse alıp giderim."

"Minho sen bu çocuğu niye bu kadar önemsiyorsun?! Kalsın işte delinin teki zaten. Onunla mı uğraşacaksın birde?!"

Minho Hyunjin'in yakasına yapışıp yumruğunu kaldırdı. Sinirden gözü dönmüştü. Felix hakkında böyle konuşması kafayı sıyırmasına sebep oluyordu.

"Hyunjin beni çıldırtma!! Felix hakkında düzgün konuş!"

Hyunjin arkadaşının bu tavırlarına anlam veremiyordu. Ne diye bu kadar çok önemsiyordu ki?

"Tamam tamam... bırak ya sende delirmişsin iyicene."

Minho Hyunjin'e son birkez sert bir bakış atıp Felix'in kaldığı odaya yöneldi.

Anahtarla kapıyı açıp içeriye girdi. Felix yatakta uzanmış elleriyle oynuyordu.

"Minho?"

"Geldim güzelim. Hadi yemeğe inelim."

Felix gülümseyerek yataktan kalktı ve Minho'nun yanında ilerlemeye başladı.

Normalde çoğu hasta yemeğe inecekleri sırada sorun çıkarır ve her ne kadar boş olduğunu bilselerde kaçma çabalarında bulunurlardı fakat Felix öyle değildi. Sakin bir şekilde Minho'nun yanında ilerleyerek yemeğe inmişti.

Minho kendine de Felix'e de yiyecek alıp iki kişilik masalardan birine oturdu.

Felix yüzünde tatlı bir tebessümle yiyordu yemeğini.

"Felix?"

"Hm?"

"Sana yardım edeceğim."

"Ne konuda?"

"Öğreneceksin güzelim. Sadece bir süre sabretmen gerekiyor tamam mı?"

"Tamam Minho."

Minho sırıtarak "Bu çocuk niye bu kadar tatlı olmak zorunda." diye geçirdi içinden.

"Neye sırıtıyorsun Minho?"

Minho ufak bir kıkırtı çıkardı.

"Yok birşey güzelim."

∆∆∆∆∆

Ayy nasıl gidiyor bakalımmm????

Yeni bölümde görüşürüz şekerlerim 💘