16.12.2022
Ferdi
Dusan, emin ol şuan bunları yazmak benim için çok zor. Ama yazmaya mecbur hissediyorum kendimi. Bir zamanlar sıkı birer dost, belki de daha fazlasıydık. Ancak her şey değişti, değil mi?
İçimdeki boşluk büyüdü, Ferdi olarak adımı taşısam da, kaybettiğim her şeyin ağırlığı altında eziliyorum. Seninle olan geçmişimiz, beni yabancılaştırdı. Anlamam gereken bir şey var mı, bilemiyorum.
Belki de çatışmalarımın seni etkilediğini gördüm, belki de göremedim. Ancak şu bir gerçek ki, kaybettiğimiz bu güzel dostluğun ardında bıraktığı acı, beni mahvediyor.
Her şey açık ve net değil biliyorum, belki de hiçbir zaman olmayacak. Belki de sadece birer yabancı olarak devam edeceğiz. Ama bilmelisin ki, içimdeki karmaşanın bir parçası olarak, kaybettiğimiz her şeyin değeri benim için hala çok büyük. Belki de zamanla, kelimelerimizin anlamları değişecek. Belki de duygularımızın karmaşıklığı, bir gün netlik kazanacak. Belki de bu anlatılamayan hikaye, yavaş yavaş çözülecek. Belki de anlamsız gibi görünen detaylar, zamanla bize anlam katacak. Belki de bu yazılanlar, bir gün anlam bulacak. Belki de içsel çatışmalarımızın ardında yatan gerçekleri fark edeceğiz. Belki de hissettiklerimizi kelimelere dökme çabamız, bir gün anlamlı bir hikayeye dönüşecek. Belki de bu belirsizlik, bize daha fazla güç katacak. Belki de bu yazılar, birbirimize olan duygularımızı yeniden keşfetme yolunda ilk adım olacak. Belki de gözlerimiz bir gün karşılaşacak, belki de yollarımız bir kavşakta kesişecek. Belki de geçmişin yükünü hafifletip, geleceğe doğru yeni bir adım atacağız. Belki de her şey, belki de hiçbir şey... Belki de, belki de, belki de... Her şey belki ile başlıyor ve belki ile devam ediyor. Ve belki de, bir gün her şey netlik kazanacak. Belki de bu satırlar, bir gün anlamını bulacak. Bunları yazarken nerde olduğumu bilmiyorum. Belki de hiç bilmeyeceğim Dusan. Kendine iyi bak.
Yıldızlar kadar öpücük Dusan.
Ve bunları okuduktan sonra lütfen yanıma gelmeyi isteme.
Beni bu halde görmeni istemiyorum.
Gönderildi 01.14
Görüldü 01.16
Dusan
Ferdi?
Ne diyorsun sen?
Konum at, geleceğim.
Gönderildi 01.16
Görüldü 01.20
Ferdi
Dusan gelme.
İstemiyorum.
Benden daha çok nefret etmeni istemiyorum.
Gönderildi 01.21
Görüldü 01.25
Dusan
Ferdi.
Yapma şöyle, yalvarırım.
Senden nefret etmiyorum, edemem de.
Mümkün değil böyle bir şey.
Konum at, lütfen.
Gönderildi 01.25
Görüldü 01.27
Ferdi
*Konum*
Gönderildi 01.28
Görüldü 01.29
Dusan fazlasıyla endişelenmişti Ferdi için. O yazdığı şeyi okuduktan sonra eli ayağına karıştı Dusan'ın. "Bunları yazarken nerde olduğumu bilmiyorum. Belki de hiç bilmeyeceğim Dusan." Çok korkmuştu. Ne olursa olsun Ferdi'nin kendisine bir şey yapmasına izin veremezdi. Alelacele hazırlandı ve arabasına binip Ferdi'nin attığı konuma doğru sürmeye başladı.
Ve Ferdi, sahilin uzak noktalarında kaybolan güneşin ardından bakarken, içinden bir umut ışığı doğdu. Belki de yıldızlar kadar parlak, belki de öpücükler kadar tatlı bir gelecek onu bekliyordu. Ancak bir gerçek vardı: İlerlemek. Belki ile başlamıştı, ve belki de bu sefer belki, gerçek olacaktı.
Ferdi siyah bir arabadan inen o adamı gördü. Evet. Bu kesinlikle Dusan idi. Dusan ona yaklaştıkça Ferdi ona ağlamaktan kızarmış gözlerle bakmaya devam etti.
Dusan koşarak Ferdi'ye sarıldı.
"Tanrım... Şükürler olsun."
Birkaç saniye nefes aldı.
"Çok korktum Ferdi."
"Sen de beni bırakırsın diye çok korktum."
Ferdi'nin ağlamaklı sesiyle ağzından birkaç kelime döküldü.
"Ben kötü biri miyim Dusan?.."
Dusan cevapladı.
"Hayır..."
"Hayır Ferdi. Değilsin."
Ferdi uzunca devam ettirdi...
"...Peki sana neden böyle yaptım o zaman Dusan? İyi bir insan bunu yapmazdı, değil mi?
Yoksa çoktan hayatıma son mu verm-"
Dusan hızlıca Ferdi'nin sözünü kesti. Ve ağlamaklı bir sesle zorla devam etmeye çalıştı.
"Ferdi yalvarırım deme şunu. Lütfen şöyle şeyler deme. Gözlerimin önünde böyle bir şey olmasına katlanamam Ferdi. Vicdanım buna el vermez. Sen gidersen ben..."
Dusan daha fazla devam ettiremedi. Elini yüzüne koymuş ve gözyaşlarına boğulmuştu...
"Dusan."
"Biliyor musun? Duygularıma ortak olan tek kişisin."
Dusan sulu gözlerle Ferdi'ye baktı. Ferdi yavaşça Dusan'ın dudaklarına bir öpücük kondurdu. Dusan, Ferdi'nin gözlerine derinlemesine baktı, hüzün ve düşünce dolu bir ifadeyle. Ardından, Ferdi'nin dudaklarındaki öpücüğe hafifçe karşılık verdi. Gözlerindeki yorgunluk, bir miktar hafiflemiş gibiydi.
Ferdi'nin sözleri Dusan'ı etkiledi, yine de suskun kaldı. Bir an, duygusal bir karmaşa içindeydiler. Ferdi'nin içsel çatışmaları ve Dusan'ın yaşadığı kırılma, aralarındaki duvarları yıkmıştı. Ancak affetmek, unutmak ve yoluna devam etmek için zaman gerekiyordu.
Bir süre ikisi de soluklandı. Ve Ferdi devam ettirdi.
"Bırak da sana yaptığım hataları vaktimiz var iken telafi edeyim Dusan... Affet beni."
"Ve bu arada, umarım birkaç öpücük arkadaşlığımızı bozmaz, Dusan."
Hafifçe sırıtarak söylemişti bunu Ferdi, aynı şekilde Dusan'ın da yüzünde bir tebessüm, bir sırıtış belirdi.
"Tabi ki bozmaz, Kıvırcık."
Bütün geceyi sokakta, birlikte geçirmişlerdi. Aralarındaki buzlar tamamıyla erimişti. Peki bu ikilinin ilişkisinin devamı ne olacaktı? İkili birkaç öpücükle arkadaşlığına devam mı edecekti? Yoksa birkaç öpücük daha ekleyip farklı bir boyuta mı çekecekler idi?
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ay ay güzel oldu vallaaaa, biraz kısa ama olsun yani nazar boncuğu diyeliim.
Sizce nasıll????
Yorumları bekliyorumm.
HEPİNİZE İYİ GECELEEERRRR.
