Ormandaki Avcı 1: Vampir'in Aşkı (Düzenleniyor)

2.9-Kardan Adam-

Ormandaki Avcı'nın yirmi dokuzuncu bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar dilerim 💫

Kapımın çalınması ile sıçrayarak kalktım. Biri kapıma vuruyordu.

Camdan bakınca güneşin yeni doğduğunu farkettim.

"Altıncık hadi kalk!" dedi Salver kapının arkasından. Başımı tutup kapıya seslendim.
"Sabahın köründe ne işin var?" diye mırıldandım. Duymuş olmalıydı.

"Hadi küçük şövalye! Bugün sana kılıç sallamayı öğreteceğim. " Ofladım. Şuan bunu mu öğrenecektim cidden? Sabah sabah! Başımı yastığa koyup geri gözlerimi kapattım.
"Altıncık?" Kalın sesini duysam da umursamadan uyumaya devam ettim.

"Altıncık kalkma vaktiii!" dedi neşeli bir sesle. Yastığı kıvırıp kulağımı kapattım. Sabah sabah nurdan kalkacak halim yoktu. Uyumak istiyordum.

"Altıncık!" dedi bir kez daha. Defalarca bana seslense de umrumda olmadı. Hiçbir tepki vermeden uyumaya devam ettim.
"Bak Altıncık eğer oraya gelirsem seni kara atarım! Ciddiyim." Yapar mıydı? Bence yapmazdı.

"Altıncık! Aşağıda çok güzel çiçekler açmış hadi kalk!" Derin bir nefes aldım. Hangimiz daha inattık?

"Kar yağdığı zaman çiçek açmaz Salver!" Güldü. "Açmış işte. "

"Açmaz."
"Açmış Altıncık. "
"Açmaz Salver. "
"Açmış açmış."
"Açmaz açmaz!" dedim. Artık uyku falan kalmamıştı bende! Sinirle yataktan kalktım. Oflayarak kapıyı açtım. Şebek gibi sırıtıyordu.

"Ne oldu?" dedi herşeyden habersizmiş gibi.

"Uykumu kaçırdın!" diye bağırdım.
"Ben ne yaptım ki?" Kafamı geriye yatırıp ofladım.
"Her neyse aşağı in kahvaltı yap. Sonra bahçeye çık seni biraz döveyim." dedi ve göz kırpıp aşağı indi. O giderken arkasından taklidini yaptım.

Taklidini yapmak komiğime gitmişti. Kendi kendime gülerek odaya girdim ve saçımı topladım. Üsten dağınık bir topuz yaptım. Perçemlerim önüme düşmüştü ve hoş duruyordu. Kıyafetlerim dünkü kıyafetlerdi. Salver'ın kıyafetleri...

Odadan çıkıp aşağı indim. Koltuğa oturup sehpaya konulmuş tepsiyi kucağıma aldım. Yemiş vardı. Ve tazeydi!

Gülümseyerek kahvaltımı yaptım. Bu yemişleri benim için toplamıştı çünkü o yemiş yemiyordu.

Alt kata inen kapak kalktı ve içinden Salver çıktı. Saçları dağılmış kıyafeti toz içinde kalmıştı. Çok komik gözüküyordu. Haline güldüm.

"Neye gülüyorsun?"
"Çok komik olmuşsun." Üstüne baktı sonra tekrardan bana baktı. O da güldü. "Oğluşum ile ufak bir anlaşmazlık oldu. Ama ikimiz de iyiyiz. " Kahkaha atarken o da gülüyordu.

Kahkahalarımın arasından gözlerine baktım. Gülüşümü izliyordu.

Kalbim heyecanla çarpınca gülmem durdu ve gülümseyerek yüzüne bakmaya devam ettim. Saçları toz içinde olmuştu.

Ayağa kalkıp tepsiyi mutfağa bıraktım. Geri gelince Salver'ın saçlarını temizliyordu.

İndiğimi görünce başını kaldırıp gülümsedi. Güzel saçları yüzünden siyah saçlı olmak istemiştim. Ama benim saçlarımda güzeldi.