bottom neighbor ↳hyunho

8💨(m.)

bir daha smut yazmam deyip yine yazınca kızlar:

Son mesajı da atıp, ayağa kalktım. Çok içmemiştim, sadece çakırkeyifdim.

Kapıyı açtığımda istemsizce güldüm. Bir daha yanından geçmeyi bırak, yüzüne bakmam diyordum. Şimdiyse kendi ayaklarımla yatağına gidiyorum.
Ne komik ama.

Üstümde ki gömleği gelişi güzel düzelttim. Üst kattaki Hyunjin'e el salladım.

Dengemi korumaya çalışıp, merdivenleri çıktım.

Bana garipçe bakan Hyunjin'i, görünce tekrardan gülmeye başladım.

Gülüyordum, saatin kaç olduğunu umursamadan. Hyunjin, hemen yanıma geldi. Yaslandığım duvardan ayırdı beni.

"Sessiz ol, herkes uyuyor. Apartmanı başımıza toplayacaksın."

Yüzü çok kusursuzdu, bakmadan edemiyordum. Dediklerini de pek dinlememiştim açıkçası.

Bir elimi uyuşukca beni yürütmeye çalışan Hyunjin'in, yüzüne çıkardım.

Yüzümde ki küçük tebessümle bir şarkı mırıldanmaya başladım. Bunu neden yaptığımı ben de bilmiyordum.

Sadece anın etkisiyle saçmaladım bir şeyler.

O da hafifçe gülmeye başladı. Beni daha hızlı yürütmeye çalışarak, konuştu.

"Tamam, tamam. Benimsin, biliyorum bunu."

Beni susturmaya çalıştığında sinirlendim, daha yüksek sesle söylemeye başladım.

"Baby, i'm yours-" beni susturan şey, bir anda kucaklamasıydı.

Ağızımdan bir çığlık kaçtığında anında pişman olduğuna emindim.

Ve tabii susmadım. Bir yandan göğüsüne vurarak bağıyordum. "İmdat! Hırsız var, adam kaçırıyorlar. İndir beni, hey!"

"Tamam!" Beni yere bıraktığında bu sefer de dengemi kaybedip, yerdeki bir kaç şeyi devirmiştim.
Gerçekten çığırdan çıkmıştım.

"Bir de sarhoş değilim diyor!"

"Değilim!" Yerdeyken bağırdım ona. Eminim artık herkes uyanmıştır.

Beni kaldırırken "Sus." diye uyardı. Yakın olan vücutlarımızdan fırsat bilip yakasını kavradım.

"Sustur?" Harfleri uzatarak, cilveli şekilde konuştum.

Beni hızla eve soktu ve derin nefes aldı.

"Biliyor musun Minho, seninle uğraşırken yeterince yoruldum. Ve uyuyacağım. İyi geceler!"

Beni arkasında bırakıp yatak odasına yöneldi.

Sarhoş değildim ama şarhoş olduğum yalanını ona inandırmıştım.

Yani bu gece ne olacaksa olsun, sonrasında o yalana sığınabilirdim.

Ben de peşinden gittim. Ve seslendim. "Ama benim önemli kararım ne olacak?"

"Bilmem."

"Ne demek, bilmem!?"

Ona yetiştiğimde, kolundan tuttum. Yakında ki duvara yaslayıp, dibinde bittim.

"Yapmam gerekiyor ama."

Bana kaşlarını kaldırmış bakıyordu. Bu onun dilinde, ne yapacaksan yaptı.

Ve ben bu bakışların altında adeta eziliyordum.

Bir elim karnında geziniyorken, parmak uçlarımda yükseldim.