SAVAŞCILAR

CREY

Kardelen'den:
Çoğu zaman hayatta olmamızın bile bir amacı olduğunu düşünürdüm.Oysa ki hayat,yaşamak,nefes almak ne kadar saçma birşeydi.Geliyorduk,yaşıyorduk ve ölüyorduk.Ölüm denen şey ismiyle bile insanı ürpertiyordu hiç birini ölürken görmemiştim ya da ne bileyim belki de ölmüştü bile.Damla mı yapmıştı peki bunu,neden ama neden yaşamamızın amacı olduğu gibi herşeyin bir amacı olmaz mıydı oysa ki?
Nefret mesela...birisinden nefret etmemizin bir amacı elbetteki vardır ve duygunun amacı ancak öldürmek olabilirdi.
Sevgi de mesela...kim kimi amaçsız sevebildi ki?Kim kimi ne olursa olsun,herşeye rahmen sevebilirdi illa bir amacı olacaktı.
Ama Sevgi ve Nefret arasında ki tek fark:
Sevgi yaşatmak içindi.
Nefret yok etmek için.

Gözlerim kanlar içinde olan beden'deydi lakin zaten herkesin gözleri o beden'deydi ya da ceset demem daha doğru olurdu.Ölmüş müydü?

Nisa'dan:
Midem hala bulanıyor,başım dönüyor,gözlerim kararıyordu ama kan kokusu en derinlerime işliyordu bu gerçekti.

Wizard'ın cansız bedeni yerdeydi ama en acısı da kurşun kalbini delip geçmişti.

Sonra ne mi oldu?Crey'in kahkahası salona doldu.

Crey:Merhaba,vampirler!

Sonra gözleri Damla,Kardelen ve Bana baktı.

Crey:Ve savaşçılar.

Gözlerim onun gözlerine odaklandı ilk beni kaçırdığında ki masmavi gözleri buz gibiydi,korkutucuydu ama korkmuyordum.

Bir an üstüne doğru yürüdüm.

Kardelen:N-nisa!

Arkamdan beni tuttuğunda yine Kardelenden kurtulup Crey'in üstüne yürüdüm ve onu omuzlarından itekledim ama o lanet olasıca vücudu bir adım bile gerilemedi.

Nisa:Kimsin?!

Crey büyük bir kahkaha daha attı.

Nisa:Gülme,söyle kimsin?

Gülmeye devam ettiğinde sınır krizi geçirecektim.

Onun elinde duran silaha baktığımda hızlı bir refleksle elinde ki silahı alıp ona doğrulttum.

Crey:Ben Crey.

Nisa:Kimsin?!

İstediğim cevap ismi değildi ama o yinede inadına bunu söylüyordu.

Crey:Silahı yanlış kişiye tutuyorsun,sarışın savaşçı.

Gözlerimden yaşlar süzülürken ona bir adım daha yaklaştım.

Nisa:Kimsin?!

Tek bir cevap istiyordum,tek bir cevap!

Crey:Ben Crey.

Yine sinir olacağım şekilde kahkaha attığında bu sefer bir adım daha yaklaşıp boynuna tam atar damarının olduğu yere silahın soğuk namlusunu dayadım.

Nisa:Seni öldürürüm,yaparım bunu,kimsin söyle!

Crey:Hah,ha sen mi beni vuracaksın,sarışın?

Silahın tetiğine elimi hafifçe bastırdım ve o da bunu görmüş olmalı ki parmağım ufacık bir baskı yaptığı anda ölecekti.

Crey:Hadi beni vursana,savaşçı.

Gözlerimi sıkıca yumdum,yapacaktım.

Kardelen:N-nisa yapma!

Edwards:Elinde ki silahı bırak!