Kelebeğin Rüyası

18.Bölüm: Sorgu Odası ve Savaş Başlangıcı

"SORGU ODASI ve SAVAŞ BAŞLANGICI"

🌸🦋

Bölüm Şarkısı: Adele - Set Fire To The Rain

İyi okumalar!

Arabadan indikten sonra annem beni güvenli kollarının arasına alarak sımsıkı sardı. Onun kolları arasında kendimi daha önce hissetmediğim kadar güvende hissediyordum. O benim her zaman için sığınabileceğim limanımdı. En sonunda annem ile kol kola girdiğimizde gözlerinden süzülen yaşları gördüm, benim görmemi istemediğinden olacak ki bir çırpıda siliverdi. Onu anlıyordum, belki tam anlamıyla anlayamasam da anlıyordum. Biz her şeye rağmen ikimiz bu hayata karşı dimdik durabilmiştik. Annem babamdan ayrılmak için kapıyı çekip çıktığında beni de yanına almıştı. O gün annemin ne kadar güçlü olduğunu görmüştüm. Küçük yerlerde yaşayan insanların zihniyetleri kolay kolay değişmezdi, en azından annemin ailesi için böyleydi. Annemin boşanma kararını duyduklarında anneme çok kızmışlardı. Kocanla anlaşamıyor musun? Anlaşmak zorundasın çünkü o senin kocan. Tam olarak bu düşünce yapısına sahiplerdi. Annemin ailesi boşanmasına karşı çıksalar da annem hiç kimseyi dinlemedi. O zamanlar herkese söylediği tek bir şey cümle vardı, tüm ömrüm boyunca unutamadığım bir cümle...

Biz kızımla başımızda bir erkek olmadığında da aileyiz.

Bu kadar. Annemin tek bir cümlesi her şeyi bıçak gibi kesmeye yetmişti. Beni sarıp sarmalayan kolların her daim arkamda duracağını biliyordum. Annem kendi ailesi gibi değildi. Her şeye rağmen, her ne olursa olsun bana destekti. Onur'un yaptıklarının yanına kalmayacağını biliyordum, annem bunu onun yanına bırakmazdı.

Emniyet Merkezi'ne girdiğimizde polisler de bize eşlik ediyordu. Binada bulunan odanın birinin önüne geldiğimizde kapıda yazan yazıya baktım. Sorgu Odası.
Polisler herkesin ifadesini ayrı ayrı alacaklarını söylediler ve beni sorgu odasına aldılar. Sorgu odasının içi oldukça sıradan sayılırdı. İki tane masa, masaların üstlerinde bilgisayarlar, yazıcılar, bir sürü üst üste koyulmuş dosyalar vardı. İki tane masanın karşısında tekli iki sandalye de koyulmuştu. Masaların arasındaki birkaç katlı kitaplığa mavi, kırmızı renkli dosyalar sıralanmıştı.
Daha önce gelmediğim bu odayı süzüyordum. Ayakta kalmış olduğumdan polisin beni yönlendirmesi ile karşı masanın önündeki sandalyeye yerleştim. Gergin hissediyordum, daha önce tatmadığım türden bir ortamdı. Benim oturmam üzerine polis de bilgisayar başına yerleşti. İkimiz de bir süre bilgisayarın açılmasını bekledik, en sonunda her şey hazır olduğunda polis söze girdi. "Yaşadığınız duruma ilişkin ifade vermek, evinizden aldığımız adamdan şikayetçi olmak istiyor musunuz?"

Polisin sorusu üzerine gözlerimde yanma hissetsem de sakin kalmaya çalıştım. "Evet, şikayetçi olacağım." İster istemez zihnimin bir yerinde şikayetçi olmaktan korktuğum düşüncesi yer alıyordu. Şikayetimden sonra her şeyin daha da boka batmasından korkuyordum, tedirgindim. Onur bana zarar verebilir miydi?

"Kimliğinizi alabilir miyim?" Hızlıca çantamdan kimliğimi çıkarıp masanın üstünden doğru polise uzattım, kimliğimi aldıktan sonra bilgisayar üstünde birkaç tuşlama yaptı. Prosedür olduğunu söyleyerek telefon numaramı ve merniste bulunan adresimi teyit etti. Tüm bilgilerimi yazdığında ifade vermek için hazırdık. Karşımdaki genç polise baktım aslında orta yaşlarında sayılırdı, yüzündeki ifadeden bulunduğu durumdan pek hoşnut olmadığı anlaşılıyordu. Siyah saçlarını elleriyle yatırdıktan sonra hafifçe öksürdü. Soru yağmuruna tutulmaya hazırdım.

"Olayın nasıl yaşandığını anlatır mısınız?"

Sıkıntılı bakışlarımı oda içerisinde gezdirdim. Birkaç saniye sessiz kaldıktan sonra söze girdiğimde sesim çatallaşmış şekilde çıkmıştı. "Kütüphane çıkışında arkadaşımla alışveriş mağazalarını gezdik. Eve döndüğümde annemi ve Onur'u..." hafifçe öksürdüm. Adını anmak bile kötü hissettiriyordu. "...apartman girişinde gördüm. Annem öğretmen, okulda işleri olduğunu, bu yüzden gitmesi gerektiğini söyledi. Onur ve ben de eve çıktık. Annem okuldan gelene kadar birlikte yemek yiyebileceğimizi söylemişti."