Venus en de maan ⟡ Matthy van de Bankzitters

˗ˏˋ ★ 18 ★ ˎˊ˗

Elin zit op haar bank met haar telefoon in haar handen. Matthy komt zo langs voor zijn sleutels die hij is vergeten. Elin heeft hier helemaal geen zin in, hij sprint vanochtend zowat uit haar huis en nu moet ze hem weer zien. Buiten de appjes om de sleutels heen heeft ze ook niks anders meer van hem gehoord, was het slecht gister? Was ze niet gezellig? Ze zucht diep. Had ze eindelijk weer eens het idee dat ze een klik had met iemand en dan lijkt het erop dat de ander niet hetzelfde gevoel heeft. Ze voelt haar telefoon trillen en de naam van Matthy verschijnt op haar scherm. Ze neemt op. "Hallo." "Hey, ik ben er." "Ik kom eraan." Ze hangt op en pakt de sleutels van Matthy van het tafeltje af. Ze opent haar deur en ze zet snel haar schoen tussen de deur zodat hij niet dichtvalt terwijl ze naar beneden loopt. Ze gaat de trappen af en ze opent de portiekdeur. "Hier." Zegt ze en ze houdt de sleutels voor zich. "Dankjewel, en sorry nog voor vanochtend zo snel weg gaan." Elin knikt en Matthy pakt de sleutels aan. "Geen probleem." Ze wil de deur weer dicht doen maar Matthy houdt de deur tegen voordat hij dicht is. "Hey, gaat het wel?" Vraagt hij en Elin zucht. "Ja hoor, heb je geen haast?" "Nee hoor." Elin kijkt hem twijfelend aan, een uur geleden had hij nog zo veel haast maar nu opeens niet meer? "Oh, oké." Zegt ze dan en ze laat de deur weer los. Ze wilt zo graag duidelijkheid vragen maar ze durft het niet. "Ik vond het echt gezellig gister." Zegt hij en Elin gelooft het amper. "Zeg je dat tegen elke meid die je 's ochtends zo snel achterlaat?" Matthy pakt haar schouder vast en hij schudt zijn hoofd. "Welke andere meiden?" Vraagt hij en Elin schudt haar schouder zodat zijn hand er vanaf valt. "Weet ik veel." Zegt ze en ze probeert de deur opnieuw dicht te doen maar Matthy houdt hem nog steeds tegen. "Hey, er zijn echt geen andere meiden. Dat beloof ik." Elin lacht zachtjes. "Vast." "Echt waar. Wil je anders nog even praten?" Elin kijkt hem aan, hij kijkt haar hoopvol aan. "Kom binnen." Ze houdt de deur weer wat verder open en ze draait zich snel weer om richting de trap. Ze hoort zijn voetstappen achter haar aangaan.

Ze schopt de schoen die tussen de deur zat aan de kant en ze laat Matthy binnen. Ze gaat op de bank zitten met haar benen onder haar in kleermakerszit. Matthy gaat aan de andere kant op de bank zitten. "Nogmaals sorry voor zo snel weggaan vanochtend. Ik was gewoon een beetje gestresst." "Oké." "Ik vond het echt gezellig met je." "Oké." "Ik wil je graag nog een keertje zien." "Oké." "En dan het goed afsluiten. Dat ik niet je huis uit ren." "Oké." Matthy kijkt haar vragend aan. Elin kijkt naar de vloer. Ze weet niet wat ze hier mee aan moet. "Ik meen het." Zegt hij en hij schuift wat meer haar kant op. "Ik had het idee dat je het niet leuk vond." Zegt ze dan en ze ziet Matthy lichtelijk schrikken. "Dat was niet mijn bedoeling." Elin knikt en ze durft weer zijn kant op te kijken. "Wil je dat ik nog even blijf?" Vraagt hij en Elin haalt haar schouders op. "Moet je niet werken?" En Matthy lacht. "De jongens denken dat ik mijn sleutels thuis ben vergeten dus ik heb nog wel even voordat ze zich afvragen waar ik blijf." Elin knikt. "Weet je het zeker?" "Ja." Antwoord hij en voor het eerst sinds zijn binnenkomst heeft Elin weer een kleine lach op zijn gezicht. "Oké. Ik zou je iets te drinken aanbieden maar ik heb nog steeds niks in huis." Zegt ze en Matthy lacht. "Behalve een halve fles wijn." Zegt hij en Elin duwt zachtjes tegen hem aan. "Dat lijkt me geen goed idee." Matthy legt zijn arm om haar schouders waardoor ze tegen zijn zij aan leunt. "Echt sorry voor vanochtend." Zegt hij terwijl hij zijn gezicht tegen haar kruin aanleunt. "Het is je al vergeven." Zegt ze terwijl ze haar rechterhand op zijn been legt. "Dat was makkelijk. Geen bloemen of chocolade nodig?" Lacht hij en Elin lacht met hem mee. "Dat mag natuurlijk altijd." Zegt ze terwijl ze haar hoofd bijdraait naar hem. "Hoe laat ben je klaar met werken?" Vraagt hij en Elin haalt haar schouders op. "Ergens rond 7 uur. Ligt eraan of de ouders een beetje op tijd zijn of niet." Ze voelt Matthy knikken tegen haar hoofd aan. Ze voelt zijn hand langs haar wang gaan, daarna pakt hij haar gezicht vast en draait haar hoofd nog verder naar hem. Ze kijken elkaar nu aan. "Ik kan je wel ophalen." Elin glimlacht naar hem. "Dat mag, maar ik hoef niet weer naar de Maccie." Hij knikt. "Komt goed." Elin verplaatst haar hand van zijn been naar zijn borst. Ze blijven elkaar nog even aankijken en dan beweegt Matthy zijn hoofd verder naar voren waardoor er geen ruimte meer is tussen hun lippen.

Het is net alsof het voorval van vanochtend niet is gebeurd. Ze kletsen weer gezellig verder. Elin kijkt snel op haar telefoon en ziet dat het alweer 10 over 1 is. "Kut, ik moet zo gaan." Zegt ze terwijl ze zich lostrekt van Matthy's greep. Ze pakt snel wat kleding uit haar kast en rent dan naar de badkamer. Ze kleedt zich snel om en borstelt haar haren. "Zal ik je brengen?" Vraagt Matthy door de deur heen en Elin denkt na, waarom ook niet? "Is goed." Zegt ze terwijl ze de deur weer opent. "Op één voorwaarde!" Zegt Matthy met een lach terwijl hij zijn autosleutels om zijn vinger heen draait. "Jij rijdt." Elin vangt nog net de sleutels die Matthy naar haar toe heeft gegooid. "Oh god." Zegt ze en ze trekt haar schoenen aan. "Maar niet huilen wanneer ik je auto aan gort rijd." Matthy lacht. "Het komt vast goed." Elin gooit nog snel wat dingen in haar rugzak en dan pakt ze haar jas. Matthy loopt achter haar aan het gebouw uit. Elin stapt onzeker in en ze gaat achter het stuur zitten. Matthy komt naast haar zitten en kijkt haar verwachtingsvol aan. Elin haalt diep adem en steekt dan de sleutel in het contact.

⟡

Matthy kijkt naar Elin terwijl ze gefocust is op de weg voor haar. Ze rijdt hartstikke prima, ze is alleen soms wat onzeker. Ze geeft veel voorrang waar het niet nodig is maar dat is niet heel erg. Ze parkeert uiteindelijk bij een gebouw met een kleine speeltuin ervoor. Er spelen meerdere jonge kinderen. "Nou, dat ging toch best goed." Zegt Matthy en Elin schudt haar hoofd. "Pfff, ik ben nu al helemaal kapot." Matthy lacht. "Dankjewel voor me brengen." Zegt ze tegen hem. "Ik heb helemaal niks gedaan, je hebt zelf gereden." Elin lacht en ze geeft de autosleutels aan hem. Ze doet haar gordel los en ze stapt uit. Matthy stapt ook uit en hij opent de achterbak voor haar. "Ik app je wel als ik bijna klaar ben." Zegt ze en Matthy knikt. "Laat maar weten." Elin lijkt te twijfelen maar geeft hem dan toch een knuffel. Hij knuffelt haar terug. Terwijl hij naar de bestuurderskant van de auto wil lopen, blijft hij kijken naar Elin. "Elin!" Roept een kind naar haar en ze gaat door haar knieën om hoi te zeggen. Matthy gaat zitten en zet de motor aan. Terwijl hij langzaam wegrijdt zwaait hij naar Elin en ze zwaait terug. Zelfs het kind naast haar zwaait naar hem.