Hybrid (GirlxGirl)

CHAPTER 14

Math ang Sumunod na klase ko,buti nalang kasama ko si Laine. Saglit lang kaming nag-usap dahil syempre sa klase dapat matuto ka. Sa totoo lang mabilis itong dumaan.

Ang sumunod kong klase ay science na kasama rin si Laine pati narin si Heather.

"Hey, Okay kalang?" Tanong ni Laine nung hinimas ko yung ulo ko.

"Yeah. Medyo masakit lang ulo ko. Kailan lunch?"

"Not for another couple of hours . Gusto mo ba ng granola bar ko,?"

"Hindi. Magiging okay lang ako. Salamat."

Gutom na ako pero ayokong kunin ang pagkain niya at alam kong iba ang hinahangad ko.

Hindi nagtagal tumunog na ang bell at nakasalubong ko si Mason.

"P.E?" Itinanong ko

"Yeah.. Nice."

Nang makarating kami sa Gym ay sinabi samin ng guro na lalabas kami para maglaro ng football.

Bilang Warm up ay pinag partner niya kami upang ihagis ang bola pabalik-balik..

Nagkaroon kami ng limang minutong pahinga bago kami magsimulang maglaro. Lumapit ako at umupo sa tabi ni Mason sa damuhan.

"Anong nangyari sayo? Parang hindi ka focused."

Itinuro niya ang isang pares ng mga lalaki na maaari mong ilarawan na sila ay mga jerks sa paaralan.

Napatingin ako kay Mason, Bago ko namalayan ay nakagalaw na ako ng napakabilis na naging dahilan ng pagkabigla ko.

Ang isa sa mga lalaki ay dapat na gustong tamaan si Mason ng football ngunit nasalo ko ito.

Napakabilis gamit ang isang kamay,. Napatingin ako sa mga lalaki at nakabuka ang mga bibig nila.

"Halika dito."

Hinawakan ni Mason ang braso ko at kinaladkan ako palabas sa gilid ng building.

"Ano iyon?"

Tahimik niyang sabi na ayaw niya may makarinig.

"H-Hindi ko alam na parang nangyari lang noong-----"

"Reflex. I know. But you have to learn to control it otherwise mghihinala ang mga tao."
Bumalik ang tingin niya sa dingding

"Sa tingin ko Kaunti lang ang nakakita." Nakahinga siya ng maluwag

"Hindi ko hahayaang tamaan ka ng bola."

"Alam ko yon pero kaya kong alagaan ang sarili ko."

Bigla kong napaungol sa biglang sakit ng Tiyan ko.

"Anong meron? Okay ka lang?"

"Oo, Medyo nagugutom lang. Don't worry about it."

"Well, dapat bumalik na tayo."

Nang makabalik na kami ay patuloy na nakatingin at nagbubulungan ang mga lalaki ngunit hindi ko marinig.

Nagsimula kaming maglaro ng football pero wala akong masyadong ginawa, Sapat lang para hindi masigawan.

Nang matapos ay umupo ako sa damuhan para itali ang aking sapatos na natanggal. Napansin kong nagsimulang maglakad ang isa sa mga lalaki palapit sa akin.

"Iyon ay napakagaling ng paghuli kanina." Sabi niya sabay umupo sa tabi ko

"Salamat." Hindi ako nag-abalang tumingin sakanya

"Naglalaro kaba dati? O Pinalaro ka ng kapatid mo?"

"Hindi ko siya kapatid."

"Right. Well, I'm Tyler. Nice to meet you."

Tumayo siya at inilahad ang kamay niya para tulungan ako.

Hindi ako tumanggi kahit gusto ko

"Ako si Cassy."

"I know. The whole school's talking about you and your friend over there." Sabi niya habang sumabay sa paglalakad

"I figured given all the stares. Why is that though? Surely it's not entirely just because we're new."

Tumingin siya sa akin at napatigil ako sa paglalakad.

"Sa maraming dahilan." Ngumiti siya

"Gaya ng?"

Nagkibit-balikat siya

"Well, may iilan na nag-iisip na maganda at gwapo kayong dalawa. Isa lang sainyo ang masasang-ayunan ko." Kumindat siya

𝑮𝒓𝒐𝒔𝒔.

"Ang pangunahing dahilan gayunpaman, ay nagkataon na kayong dalawa ay Kaibigan ng isang Dyosang si Laine Rose."

"Oh." Simpleng sagot ko

Kung ganon sikat si Laine. Tama ang hula ko.

"Paano kayong tatlo nagkakilala?"
Tanong niya

"Mahabang kwento."

"Right. Oh well, I got to go, See you around Cassy." Ngumiti ulit siya Bago Umalis

"Ano ang Gusto ng Kumag na yon?" Biglang sumulpot si Mason out of nowhere

"Nothing." Sabi ko at umalis na kami para kumain,. Nakasalubong namin si Laine pagpasok sa Cafeteria

"Anong meron sa lahat ng dahon?" Tanong ni Mason

Tumawa si Laine

"Ang paaralan ay bumoto para sa opsyon na magkaroon ng Vegeterian-only lunch menu. Nakakagulat na maraming mga mag-aaral ang sumang-ayon kaya wala nang karne."

"Oh. Cassy Follow me?" Tanong ni Mason at tumuloy na kami palabas ng building.

"Saan tayo pupunta?"

"Halika nalang."

"Seryoso, Saan tayo pupunta?"

"Sa lugar na walang makakakita sa atin."

Medyo malaki ang school. Naglalakad kami ng medyo malayo, dinala ako ni Mason sa likod ng isang puno.

Umupo siya sa sahig at ganoon din ako. Nagsimula siyang maghanap sa kanyang bag at pagkatapos ay naglabas ng isang hilaw na karne.

"Kailan ka huling kumain ng hilaw na karne?" Tanong niya

"I don't know. Ilang araw na siguro ang nakalipas. Bakit?"

"Listen. Ang lahat ng '𝐖𝐞𝐫𝐞𝐰𝐨𝐥𝐯𝐞𝐬 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐥𝐢𝐯𝐞 𝐨𝐟𝐟 𝐨𝐟 𝐦𝐞𝐚𝐭' ay kalokohan. Kailangan mo ng hilaw na karne araw-araw para mapanatili ang iyong lakas at para hindi ka mawalan ng malay O...."

Tumigil siya sa pag-aalinlangan kung itutuloy pa niya.

"O ano?"

Siya ay napabuntong-hininga

"O baka hindi mo na mapigilan ang iyong sarili na Kainin ang mga Tao. Iyon ang dahilan kung bakit mahalagang mapanatili ang iyong diyeta sa karne."

"Hilaw lang ang pwede?" Itinanong ko

"To fully sustain yourself yes. You can eat cooked meat if times are desperate but it wouldn't fully satisfy the cravings."Sabi niya sabay hagis sa akin ng bag.

Nakababad ito sa dugo.

"Nasa bag mo ito sa buong oras?"

"Yeah. Well, i was worried na may emergency..Your welcome."

Nag-alinlangan akong bitbit ang bag. Napansin ni Mason kaya pinagbuksan niya ako.

Sa sandaling Maamoy ko ito ay hindi ko na napigilan ang aking sarili na lamunin ito.

"Kaya pala sumakit ang tiyan mo. Ang tagal mong hindi kumakain." Pinisil niya ang kanyang ilong

"I get you're starving but atleast try to be clean about it."

Ang tinutukoy niya ay ang duguang mga kamay ko.

Napatingin ako sakanya saglit at napaikot ng mga mata habang patuloy sa pagkain ...