Asker-i Berdel

2.bölüm

14.12.2023 21 .28

İyi okumalar...

Saatlerdir üstümde araba sürmekten olan yorgunluk Mardin tabelasını görmemle uçup gitmişti. Verdiğim molalarla 19 saattir yoldaydım ve saat öğleden sonra 2 de buraya ulaşmıştım

1 saat daha sürdükten sonra bir benzinlikte durup benzin ve yiyecek bir şeyler almıştım.

Arabayı çalıştırıp tekrardan yola çıktım yavaş yavaş hem kahvemi içiyor hem de arabayı sürüyordum .

Merkeze yaklaşınca ilk önce karargaha uğramaya karar verdim, geldigimi haber verip öyle geçecektim konağa sonra uğraşmak istemiyordum çünkü ailemi özlemiştim ve izinli olduğum günlerin hepsini onlarla geçirmeyi düşünüyorum.

Yarım saat sonra karargaha gelmiştim kapıya gelince nöbetçi ere kimliğimi gösterince önce şaşırdı sonra da Tekmil verip kapıyı açtı. Araba'yı dikkatlice park edip eşyalarımı alıp indim.

Bir askeri durdurup "albayın odası nerde "diye sordum .

İkinci katta olduğunu söyleyince alay komutanlığına girip ikinci kata çıktım .

"Albay
Sedat Ergin "

Yazısını görünce kapıyı çalıp "gir" komutuyla girdim .

"Üsteğmen Heja Rezan /Mardin /emredin komutanım" diye tekmil verdim.

Albay "Rahat asker "diyince rahata geçtim .

"Hoşgeldin asker seni bu kadar kısa sürede geleceğini beklemiyordum" . dedi haklı olarak kim daha görevden geldiği günden bir gün sonra yeni görev yerine gelir ki.

"Hızlıca işlerimi halletmek istedim komutanım" dedim

Albayla hangi timle görev yapacağım hakkında biraz konuştuktan sonra ordan ayrılıp tekrardan arabama binmiştim . karargahtan çıkana kadar arabamdan dolayı bazı askerlerin dik bakışlarına da maruz kalmıştım .

Karargahtan çıkınca konağa doğru yola çıktım . Heyecanlıydım yıllar sonra ilk defa hem Mardin'e hem de konağa ilk kez geliyordum.

Konağın olduğu sokağa girdiğimde konak görünmüştü artık .

Konağa geldiğimde evin önünde bir sürü siyah araba gördüm.

"Noluyo ya"dedim kendi kendime . Konağa tekrar baktığımda çocukluk anılarım aklıma geldi . Az oyun oynayıp düşmemiştim .

Bunları düşünmeyi bırakıp rahatsız etmesin diye belimden çıkarıp torpidoya bıraktığım silahımı geri belime koyduktan sonra çantamı ve telefonumu alıp arabadan indim .

Arabayı kilitleyip konağın kapısına gittim beni goren korumalar "hayırdır bacım sen kimsin ve kime bakmıştın" diye sordu kim olduğumu bilmemeleri normaldi sonuçta 7 yıldır burda değildim ve insanlar yüzümü unutmuş bile olabilirdi. Bu yüzden onlara sinirlenecek değilim .

"Ben Heja Rezan ve izin verirseniz konağıma gireceğim" dememle hemen kapıyı açtılar.

İçeri girip göz gezdirdiğimde konağın üst terası kadınlarla alt terası erkeklerle doluydu .

Beni gören ben doğduğumdan beri bu konakta olan Ayşe teyze önce şaşırdı sonra kendine gelip bana sarıldı.

"Kızım hoşgeldin" dedi sesinde hem heyecan hem de tedirginlik vardı.

Bu tedirginliğinin sebebini anlayamamıştım neden aşiretlerin bizim konakta neden toplandığını anlayamadığım gibi .

"Hoşbulduk "dedim ve ondan ayrılıp merdivenlere gittim . Hızlıca yukarı çıkmaya başladım.