Yanlış Numara

50

Nisa:Günaydın(9.30)

Nisa:Uyuyon mu hala ya(12.00)

Nisa:Bu saatte kadar uyuyo olma ihtimalin yüzde kaç(16.53)

.
.

                  Cafer bez getir

Nisa:Nerdesiniz (12.00)

Nisa:olum hepiniz nereye kayboldunuz(16.53)

Nisa:noluyo gene abi ya

Nisa:nerdesiniz amk

Nisa:akşam oldu (20.33)

Nisa:umarım önemli birşey olmuştur da bana haber vermiyorsunuzdur

Nisa:Yoksa hepinizi öldürücem

Nisa:özellikle seni aras

.
.
.
.
.
.

Sabahtan beri hiçbirinden haber alamıyordum. Çok büyük birşey olması lazımdı ki onları affederim,sabahtan beri meraktan ölmüştüm.

Saat 9'a doğru gelirken hala hiçbirinden haber gelmeyince annemin yanına gittim ve arkadaş olduğumuzu hiçbirinden haber alamadığımı asla öyle haber vermemezlik yapan insanlar olmadığını ve evlerini bildiğimi annelerine gidip ne olduğunu sormak için izin almıştım. Annem ilk birşey olmaz desede ben çok ısrar edince kendiside gelmek şartıyla izin vermişti.

Caferin evi en yakın olduğu için onların evine gitmiştim ve şuan kapıyı tıklamış açmalarını bekliyordum.

Annesi kapıyı açtığında konuşmaya başladım.

"Merhaba ben caferin arkadaşıyım belki hatırlarsınız"

"Hatırladım kızım hatırladım, Cafer evde değil ama arkadaşlarıyla çıktı"dedi caferin annesi.

" Bende onu soracaktım sabahtan beri cafere ve öbür arkadaşlarına ulaşamıyorum acaba birşey mi oldu diye "dedim

" Yok kızım az önce konuştum ben Enesin evindeydiler"dedi

"Bir daha arar mısınız ben ulaşamadım da seslerini duyayım" dediğimde kadın içeriden telefonunu getirip Caferi aradı.

Birkaç saniye sonra telefon açıldığında Cafer direkt konuşmuştu.

"Anne eneslerdeyim gelicem birazdan dedim ya" demişti.

"Oğlum kapıya arkadaşın var Nisa, sizi merak etmiş kapıya gelmiş ulaşamamış size" demişti anneside

"Yok anne bilerek açmadım söyle ona da gitsin evimizden" demişti. Hapörlerde olduğu için duymuştum.

Aynı şekilde annemde duymuştu. Zaten bunu duyduktan sonra annem daha da onlarla görüşmeme izin vermezdi.

Annem caferin annesiyle normal birşekilde biraz sohbet ettikten sonra ayrılmıştık. Kadın oğlunun dedikleri için özür dilemiş biri içeri davet etmişti ama geç olduğunu söylemiştik. Annemden numarasını alıp mutlaka oturmaya çağırmak için anlaşmışlardı.

Eve giderken annem tabiki de onlarla bir daha görüşmemi istemediğini söylemişti.

Bu zamana kadar hiçbir arkadaşıma karışmamıştı ama bu cidden farklıydı.

Bende zaten konuşmazdım.

Sabahtan beri onlardan haber beklerken onların bu yaptıkları asla affedilir değildi.

Heleki aras, yeni yeni sevgili olmuşken bir anda böyle yapması ne kadar mantıklıydı ki.

Eve geçince annemden birdaha birsürü nasihat dinlemiştim onlarla konuşmam gerektiği hakkında.

Annemle konuşmamız bitince odama gitmiş ve yatmıştım. Onlar beni görmezden gelirlerse ben görmezden gelmeyi bırak hiç olmamış gibi sayardım, bunu onlar istemişti.