Tita Laura's Secret

Chapter 48

Nathalie Aya Pov

"As I wanted this as memorable moment for us, I decided na dito nalang. Let's watch the city light as we share our lovely moment together tonight, My Love."

Her sweet remarks lingerd into my ear, napaka-sarap pakinggan niyang mag-sweettalk ang babaeng. Kung mahina lang siguro ang puso, baka kanina pa ako nakahandusay dito sa simento.

Nathalie Aya Smith Clenton.
200*-20**

Cause of Death:
Kinilig sa girlfriend niyang mas matanda ng 16yrs sa kaniya.

Nakakahihiyang sabihin na kahit ang corny minsan ng mga banat niya, hindi ka talaga magsasawang pakinggan ito paulit-ulit.

"You gave me another reason to love you, Tita."

"And you decreased the romantic atmosphere by calling me, Tita." Pagbara nito.

Kagat labi akong tumahimik.

Keep calling her Tita, talagang iiwan ka niyan sa gitna ng dapat at ipapakain sa pating. Sige ka!  Bulong ng isip ko.

Pero wow, hindi parin ako makapaniwala na may magandang yati sa harapan ko.

"This yatch was own by my grandfather, she told me na kami nang dalawa ni Lorrie ang magmamay-ari nito ngayon and I want us to be the first person to ride it." She said habang nakatingin sa malaking yati.

Tama naman siya, bahala si Olivia don, basta first come first serve, mas lalong romantic kung kami ang nauna rito.

"So? Let's go?" Yaya nito saakin at inilahad ang kaniyang kamay, buong puso ko itong kinuha at sumunod sa kaniya papunta sa loob.

Hindi na naman siguro kailangan na pa kami sa dagat, na ipatakbo pa ang barko. Mula rito e kitang-kita na naman ang city.

Sobrang ganda ngang tignan, in my whole life, pinagbawalan niya akong gumala kaya kahit kailan ay hindi ako nakakita ng ganitong view pero ngayon... Siya na mismo ang nagdala saakin para makakita ng ganitong tanawin.

Nang makapasok na kami, namangka ako ng makita ang sobrang ganda ng desinyo ng bawat corner ng yati. Para siyang isang bahay sa loob, may couch, tv, mesa at counter na kung saan may makikitang iilang bote ng wine.

Meron din mamahaling painting sa wall at yung mala-crystal na nakasabit sa itaas na may light ay nakadagdag ganda sa kabuuhan ng yati.

"Did you like it?" Parang proud pa siya na namangha ako.

"Like it? I love it. Gusto ko rin ng ganito." Sabi ko at nanlabi.

Napangiti ako ng malawak ng bigla nalang niya nilagay ang kaniyang kanang kamay sa bewang ko.

"Then buy one, tell it to your Dad. I'm sure, bukas, meron na kaagad." Ani nito at pinisil pa ang ilong ko.

Tsk! Akala ko pa naman bibilhan din niya ako ng ganito. Gusto ko pa naman na siya nalang bumili.

"Come on! I'm just kidding, don't worry, bibilhan kita kapag papakasalan mo ako."

Nakangiti ako but at the same time, I felt a big amount of conscience ran over me.

The wide smile on her lips...

Tita, you don't deserve to be dump. You deserve the universe, and I'll do my best to deserve you.

Tita guided me to a secluded area on the deck, where a beautifully set table awaited us.

My breath caught in my throat as I took in the scene—a white tablecloth adorned with delicate silverware and crystal glasses, and a bouquet of roses, my favorite flowers, arranged in a crystal vase at the center.