" A Love That Needs Sacrifice"

CHAPTER 4

Habang patuloy kaming babyahe hindi kami makapagpahinga sa aming pag-iisip dahil sa patuloy na pagsubaybay ng sasakyan sa likod namin. Ang aming mga puso ay nagtatalo sa takot at determinasyon.

🦋: Kurt, hindi tayo maaaring magpatuloy na may sumusunod sa atin. Kailangan nating mag-isip ng paraan upang makalayo sa kanila.

🐨Kurt: Oo, kailangan nating maging maingat at mahanap ang tamang pagkakataon para makatakas. Alam kong may mga kaibigan ako dito sa Maynila na maaaring tumulong sa atin. Kailangan lang nating mag-ingat at maging maingat sa bawat hakbang na ating gagawin.

Sa gitna ng aming pag-uusap, biglang nagbago ang direksyon ng sasakyan na sumusunod sa amin. Parang may ibang plano ang mga taong ito. Nagsimula kaming magduda kung ano talaga ang kanilang motibo.

Napagpasyahan naming lumiko sa isang maliit na eskinita, umaasa na mawawala na ang mga sumusunod sa amin. Ngunit sa aming pagkabahala, patuloy pa rin silang naka-sunod. Ang aming mga puso ay bumilis ang tibok, at ang takot ay sumalubong sa aming mga isipan.

Napagdesisyunan naming maghanap ng lugar malayo dito sa school  at malayo sa aming mga company dahil alam kong doon kami hahanapin ni mommy dahil sa pag kakataon na to ay galit na galit siya  sa amin. Sa pamamagitan ng mga kaibigan ni Kurt, umaasa kaming mayroong liwanag sa dulo ng aming pag babyahe

🦋: Kurt, alam kong mahirap ang sitwasyon natin ngayon, pero hindi tayo dapat sumuko. Kailangan nating maghanap ng isang lugar na malayo sa school at mga kumpanya natin para hindi tayo madaling mahagilap ni mommy. Mayroon ka bang ideya kung saan tayo pwedeng magtago?

🐨Kurt: Oo, mayroon akong kaibigan na may malaking bahay sa probinsya. Malayo ito sa Maynila at malamang hindi tayo mahahanap doon. Kailangan lang nating mag-ingat sa ating pag alis  at siguraduhin na hindi tayo madiskubre ng mga taong sumusunod sa atin.

Nagsimula kaming magplano ng aming pag-alis. Nag-ipon kami ng pera para sa pamasahe dahil Hindi  namin gagamitin ang mga sasakyan namin iiwan namin ito sa isang kaibigan ng daddy ko at hindi namin sinabi ang aming mga plano, iiwan namin ang buhay mayaman at buhay marangya para lang sa iikaka wala namin sa kamay ni mommy at mga  pangangailangan sa aming pag babyahe  Sinigurado naming na walang makakaalam ng aming plano, lalo na si mommy at ang mga niya

Sa araw ng aming pag-alis, nagpaalam kami sa aming kaibigan  na tumulong samin at nagpasalamat sakaniyang  tulong Sumakay kami sa isang bus papuntang probinsya, na puno ng kaba at pag-asa na makakahanap kami ng bagong buhay doon.

Sa loob ng bus, nag-usap kami tungkol sa mga pangarap at mga plano namin para sa hinaharap. Naramdaman namin ang kalayaan at excitement sa pag-alis sa aming dating buhay. Ang aming mga puso ay puno ng determinasyon na baguhin ang aming mga buhay.

Pagdating namin sa probinsya, tinawagan namin ang lolo ng kaibigan ni Kurt at sinabi namin na nandito na kami. Tinulungan niya kami na makarating sa kanyang bahay na malayo sa mga mata ng mga taong sumusunod sa amin.

Sa loob ng bahay, naramdaman namin ang kapayapaan at kaluwagan. Malayo kami sa mga problema at galit ni mommy. Nagpasya kaming mag-aral sa isang eskwelahan sa probinsya at maghanap ng mga trabaho na hindi malalaman ni mommy.

Ang aming pagpunta dito ay hindi madali, ngunit sa bawat pagsubok na aming pinagdaanan, lumalakas ang aming samahan at determinasyon. Hindi kami sumuko at patuloy kaming lumaban para sa aming  kinabukasan at para na din kay daddy alam kong  hindi siya magiging masaya dahil nawala samin ang pinag hirapan niya pero ayos lang kasi ang kayaman  ay hindi naman madadala sa hukay