ထယ်ယောင်းတို့အငြင်းအခုံဖြသ်နေတုန်း...
ဒေါက်တာဝင်လာခဲ့တယ်...
Dr:လူနာ..သက်သာရဲ့လား....
jm:ဟုတ်...
ထိုစဥ်..ထယ်ယောင်းလဲအပြင်သို့ထွက်လာခဲ့ပြီ...
ဆေးလိပ်တစ်ထောင့်ကိုမီးညှိလိုက်ပြီ...မီးလိပ်ကိုဖွာလျက်
စကားတစ်ချို့ကိုဆိုလိုက်တယ်...
တစ်ခါတလေတော့လဲ....ကျွန်ပ်ကိုသိပ်ချစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့
"အသက်"ရဲ့စကားကိုသံသယဝင်မိတယ်...သူ့hgyတွေနဲ့ပက်သက်လာရင်"ကို"ဆိုတာဟိုအဝေးကြီးမှာပါ..
သိပ်ချစ်တဲ့သူ့ဆီက ဥပေက္ခာကို "အသက်"ရဲ့hgyတွေနဲ့
တွေ့တဲ့အတိုင်းအခါ..."ကို"အမြဲရတဲ့လက်ဆောင်ပေါ့...
"အသက်"မှာကပြေးကြည့်ရင်တွေ့ရမယ့် "hgy"တွေရှိတာ
သိပ်ကံကောင်းတာဘဲ..."ကို"မှာတော့ပြေးကြည့်ရင်တောင်
တွေ့ရမယ့်သူ့တစ်ယောက်မှာမရှိပါဘူး...(ထယ်ယောင်းပေါချင်တဲ့သဘောက ညီအစ်ကိုမောင်နှမတွေပါ သူ့ကတစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်နေတော့)
"ကို"မှာ"အသက်"တစ်ယောက်တည်းဘဲရှိတာပါ...
တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် "ကို"နေရာမှာခံစားကြည့်စေချင်တယ်
"အသက်"ရယ်..."ကို"က"အသက်"နဲ့ပက်သက်နေတဲ့သူ့တွေအားလုံးနဲ့ယှဥ်လိုက်ရင် "ကို"ဆိုနာအရှုံးသမားတစ်ယောက်ပါ
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ဆေးလိပ်ငွေ့နဲ့အတူ
အတွေးတွေလဲပြန့်လွှင့်လျက်...ဒေါက်တာအနားကိုရောက်လာတာတောင် သတိမထားမိဘူး...
Dr:ဒီမှာလူကြီးမင်း...အဆင်ပြေရဲ့လားဗျာ...
th:ဟမ်...Dr..ဆောရီးပါဗျာ...
ထယ်ယောင်းလဲချက်ချင်းဆိုသလို့ ဆေးလိပ်ကိုကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ပစ်လိုက်ပြီ ခြေထောက်နဲ့နင်းခြေလိုက်တယ်...
Dr:လူနာကအားလုံးအဆင်ပြေပါတယ်...နောက်သုံးရက်နေ့တော့ ဒီကိုလာပြီပတ်တီးကော...ချုပ်ရိုးကောလာဖြုတ်လို့ရပါပြီ...ခုတော့ ကျွန်ပ်ကိုခွင့်ပြုပါအုန်း....
th:ဟုတ်ကဲ့...ကျေးဇူးပါဒေါက်တာ...
ဒေါက်တာလဲထွက်သွားပြီနောက်....ထယ်ယောင်းလဲ
ဂျီမင်ရှိရာအခန်းထဲသို့ဝင်လာရန် ခြေလှမ်းတွေစလိုက်တယ်...ထယ်ယောင်းလဲအခန်းတံခါးကိုအဖွင့်
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်ကိုယ့်ကိုအပြစ်တင်နေမိတယ်
YOU ARE READING
~နားခိုရာချစ်စံအိမ်~(Completed )
Romanceနာမည်ကြီးထိပ်တန်းသူဌေးသားလေးနဲ့ မိဘမဲ့ကောင်လေးတို့ရဲ့သုံးပွင့်ဆိုင်အချစ်ဇာတ်လမ်းလေး
