•~ Enchanted ~•

E I G H T E E N

Vee pov:

Days have passed. Ganon lang din yung routine namin everyday. I can say na mas nagkaroon kami ng better communication and bond ng mga ka teammates ko. Lumalim din yung pagsasamahan naming lahat. To be honest, I felt home. Hindi lang kaibigan ang turingan namin sa isa't isa,, para na kaming magkaka-pamilya. Blacklist International bring so much joy in my life..hindi pa naman ganon katagal yung pinagsamahan namin, ay para bang ayoko nang mahiwalay sa kanila..

Saamin naman ni Wais, naging ayos naman yung lahat. May pagkakatampuhan lang pero agad namang nasusulosyunan. Pero hindi naman nagbago si wais,mas naging sweet at clingy pa nga eh.

Bukas na pala ang simula ng mpl s7. Madaming malalakas na teams ang makakalaban namin. Sa totoo lang, kinakabahan kaming lahat...pero mas nangingibabaw saamin ang excitement na maging champion at mapatunayan sa mga humusga sa amin na hindi kami agad agad sumusuko at lalaban kami ng patas.

Kakatapos lang din pala namin magpractice at magscrim. Agad naman akong pumunta sa kwarto para magpahinga.

Kasalukuyan akong busy sa pagscroll sa fb nang biglang..

"Vee!" -pagtawag saakin. Nagulat naman ako at lumingon kung sino yung tumawag sakin.

"Ayy jusko dzai, wais ba't naman nanggugulat?!? " -naiiritang wika ko. Magkaka sakit pa ata ako sa puso dahil sa taong toh eh. Di kasi mapakali yung puso ko kapag nandiyan siya eh, charottt.. ang chika eh noh hahahaha

"Sorryy bavee kooo" -saad niya at yumakap saakin. See? Walang pinagbago diba? Kung tatanungin niyo ako kung ano yung pinaka thankful ako.. ayun yung hindi pagbago ng pagtrato ni wais sa akin. Siya parin yung wais na nakilala ko nung college kami. Hindi siya nagsasawa at napapagod na mahalin ako. He always assure that he gave me that "princess treatment" and I'm very thankful for that.

"Hmm, oo nga pala.. bakit ka napunta dito? May problem ba??" -tanong ko, mas hinigpitan pa niya ang pagyakap sa akin.. may problema nga toh..

"Anong problema hmm??" -tanong kong muli. Umiling naman siya bilang sagot,, pero nakasimangot parin siya.

"Bakit baby hmm? Anong problema? Pwede mong sabihin saakin.. makikinig ako" -saad ko. Kumalas naman siya sa pagkakayakap saakin at umayos ng upo.

"Ano kase ehh.." -paninimula niya

"Hmm? Ano yun?" -vee

"N-natatakot kasi ako bukas.." -wika niya

"Natatakot? Saan? May multo ba dun??" -natatawang tugon ko. Agad namang kumunot ang noo niya sa sinabi ko

"Vee naman ehh" -tugon niya

"Hmm, sorry na hahaha.. ano ba kaseng kinakatakot mo wais?" -tanong ko

"Syempre.. may mga taong manonood saatin. Paano kung matalo tayo? Ano nalang sasabihin nila? Paano kung mapahiya tayo bukas? Tas malakas pa yung makakalaban natin Vee.. natatakot ako sa magiging reaksyon at sasabihin ng mga tao. A-ayoko rin na ma disappoint natin si Coach.." -mahabang sabi niya

"Hays, wais.. wag kang magisip ng ganyan hmm?? Kung ayaw mong ma disappoint natin si coach bon, lumaban tayo.. let's do our best, ipakita natin yung mga prinactice natin. Tsaka ano namang pake natin sa sasabihin nil?a? Ang goal natin is to be a champion at ipakita sa mga humuhusga sa atin na mali sila diba?? Wise,, matalo man o manalo..we should be grateful. We need to have sportsmanship. Ganyan talaga,, well kung matalo okay lang yan..bawi next game. Pero of course why settle for less if you can do more right? Prove them wrong mahal. Just focus on the game not on the crowd. No matter what happens, nandito lang kami. Andito lang ako na hinding hindi ka iiwan. Hmm? Okay??" -tugon ko sa kanya.

"Mhm, thank you Vee.." -saad niya at niyakap ako ulit

"Hmm, basta always remember wais.. andito kaming nagmamahal sayo okay? Let's just enjoy the game.." -wika ko at yinakap siya pabalik

"I love you vee." -wise

"I love you more wais" -vee

I really want to prove them wrong.. mali sila. Mali sila sa pagjudge nila saamin. Susubukan kong ipanalo ang laban namin bukas para sa mga naniniwala saamin, para kay coach, para sa mga teammates ko, at syempre para kay
wais ko.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

(⁠≧⁠▽⁠≦⁠)